Volg ons op facebook
|
< terug
Sorane 2 Delos - hoofdstuk 3/26
Op de vlucht
De bemanning van de zwever die geschoten heeft vreest voor hun leven, want een dode rebel kan geen informatie meer geven. Jakira zal hen zwaar straffen. Maar er is echter niets meer aan te doen. Geen van allen merken ze de onzichtbare gedaante op, die achter hen staat toe te kijken. Raya glimlacht even.
'We zijn ontdekt, Raya. De peilers van de zwevers hebben ons deflectorscherm gepeild.'
'Wat? Hoe?'
Op dat moment valt de blik van de bestuurder op het besturingspaneel. Dadelijk ziet hij de rode alarmletters over het scherm schuiven.
Snel trekt hij zijn wapen, schakelt het op schok en vuurt in de richting van Raya. Maar zij duikt opzij en rolt over het harde wegdek. De anderen schrikken en kijken in de richting dat de man wijst maar ze zien niemand.
'Een deflectorscherm,' roept hij.
Raya vindt dat het te gevaarlijk wordt, nu ook de anderen hun wapens trekken en klimt snel over de vangrail. Ze hoort de stralen in haar omgeving tegen de rail ketsen, terwijl ze snel naar beneden zweeft. Haar Hypsoon schakelt het antizwaartekrachtsveld uit, als haar voeten de grond beneden raken. Snel haast ze zich naar een dekking een paar meter verder toe. Ze kan de zwarte wachters horen praten boven naast de vangrail. Ze vermoeden dat ze zich hier beneden ergens bevindt, maar ze weten niet waar.
'Ik moet hier weg,' fluistert ze als ze hen naar de zwevers hoort rennen.
'Raya, de toegang tot de ondergrondse afvoerkanalen. Dat is je enige kans.'
'Waar?' vraagt ze.
'Een zeventigtal meter verder is een toegang.'
'Zeventig meter. Kan ik dat wel halen?', fluistert ze en begint te lopen in de richting dat het 3D beeld voor haar ogen aanwijst.
Ze is nog geen dertig meter ver als, de zwevers opstijgen en uit elkaar razen. De middelste komt echter recht in haar richting. De Hypsoon van Raya heeft haar weer onzichtbaar gemaakt, waardoor ze haar niet opmerken. Alleen de peilers zijn gevaarlijk, maar de inzittenden hebben alleen oog voor de omgeving. Maar nergens zien ze iets van hun doelwit. De man die eerst haar deflectorveld ontdekte, haast zich naar het besturingspaneel en glimlacht als hij de kaart bekijkt. Snel neemt hij het stuur over van de automaat.
Raya, die intussen de ingang bereikt heeft, schrikt als ze toestel ziet draaien en recht naar haar ziet toekomen. Snel opent ze de toegang en laat zich erin zakken. Haar voeten vinden dadelijk de treden. Ze haast zich de ijzeren treden af. Ze is bijna beneden als ze eerste schoten op haar toeschieten, maar haar scherm vangt ze op. Raya laat zich vallen en komt vier meter lager op de, met water overspoelde, vloer terecht.
Als ze haar zien verdwijnen, haasten twee mannen zich de metalen trap af. Maar beneden zien ze haar nergens meer. Ze staan op een kruispunt van vier gangen, die allen rechtdoor lopen.
'Ze kan toch nog zo ver niet geraakt zijn,' merkt een van hen op.'
'Dat klopt, jongens,' zegt een stem achter hen.
Langzaam draaien ze zich om en zien Raya uit het vuile water opstaan. Dan valt hun blik op de cilinder in de hand van Raya.
'Kan jij wel met zo'n ding omgaan, vrouw.'
'Misschien wel. Dat kan je maar op een manier uitvinden, zwarte wachter.'
'Ik ben een volkor, vrouw,' grijnst de rechtse, terwijl hij zijn wapen wegsteekt en de cilinder die aan zijn zijde hangt uit zijn holster neemt.
'Wat is een volkor. Jullie noemen ons de zwarte wachters. Maar op andere planeten van het heelal noemen ze ons eerbiedig volkors.'
'Dat zegt me niets, man. Ik weet alleen dat jullie hier niet thuishoren.'
'O, nee. Vrouw. Onze almachtige heerseres is een van de machtigen in deze sector. Haar wil is hier wet en al wie zich verzet zal zwaar gestraft worden.'
'Jullie meesteres. Je bedoelt de kloon, Jakira. Dat is een misdadigster.'
De twee zeggen niets meer, maar activeren hun energiezwaard. Terwijl anderen naar beneden dalen, moet Raya voor haar leven vechten. Maar twee zijn echter niet gewoon om in nauwe gangen te vechten en hinderen elkaar. Hierdoor krijgt Raya een kans. Ze duikt op een van de twee af, zo dichtbij dat hij haar niet kan raken. Zijn maat ziet echter zijn kans en slaat toe. Maar Raya had dit voorzien en laat zich gewoon vallen. Het energiezwaard boort zich diep in het lichaam van de Volkor die stervend naar zakt. De andere, die zijn maat gedood heeft schrikt hevig en merkt Raya te laat op. Twee slagen van de vroegere agente kan hij opvangen, maar dan dringt het energiezwaard door zijn borst. Zodra ze hem in elkaar ziet zakken, keert Raya zich om en begint te rennen.
Ze is al halfweg, als de eerste zwarte wachter, naast zijn gedode maten opduikt. Hij trekt dadelijk zijn wapen en keert zich in de richting van het geluid. Dadelijk ziet hij Raya moeizaam rennen en opent het vuur. De schoten worden door het scherm de vrouw opgevangen. Maar dan duikt ze het water in. Van haar Hypsoon weet ze dat het water hier dieper is dan in de andere gangen. Hier is ze veilig voor de energieschoten van de volkors. Maar ook de twee anderen, die haar met de wagens achtervolgden, zijn afgedaald en schieten met hun revolvers. Raya voelt plots een kogel doorheen haar arm schieten en beseft dat ze geraakt is. Gelukkig kunnen ze haar niet zien en ze heeft de bocht bijna bereikt. Maar dan voelt ze de vloer stijgen en weet dat ze niet verder onderwater kan. Snel springt ze op en rent zich zagend verder.
De kogels en de energiebanen schieten haar rakelings voorbij. Enkelen worden door haar scherm opgevangen, maar dat verzwak snel. Op tien meter van de bocht laat Raya zich plots op haar knie vallen en keert zich om. Haar pistool schiet de ene straal na de anderen naar haar belagers. Twee van hen worden geraakt, terwijl een derde in elkaar zakt en doodstil in het water blijft dobberen. Voor ze zich kunnen herpakken, is Raya al achter de bocht verdwenen. Ze horen haar wegrennen.
'Zie dat je haar te pakken krijgt. Maar wel levend,' zegt de volkor bevelend.
Een van de twee Enuroonse vrouwen kijkt hem aan.
'En jij dan.'
'Dat is jullie taak, voer ze naar behoren uit of wil je liever meehelpen op de werven.'
'Neem jij het commando op u, heer Yornik. Wij doen het vuile werk wel,' zegt de tweede Enuroonse spottend.
De volkor kijkt de twee met een woedende blik aan, maar zij haasten zich moeizaam door het vuile rioolwater. Dan trekt hij zijn schouders op en haast zich de metalen trap op. Als de twee vrouwen de bocht bereiken, duikt Raya plots voor hen op. De eerste is verrast en laat haar wapen vallen. De andere duwt haar opzij en richt haar wapen op de vroegere agente, maar het is te laat. Haar energiezwaard gaat doorheen haar lichaam, dat in twee stukken in elkaar zakt. De overblijvende steekt snel haar handen op en zegt:
'Stop, Raya. Ik ben Ileja Vendaren, ik hoor bij de rebellen.'
'Wat?'
'Ik kan u met hen in contact brengen.'
De vroegere politieagente kijkt de tweeëndertig jarige vrouw even aan. Ze weet niet goed wat te doen. Kan ze haar wel vertrouwen.
'In orde, maar bedrieg me niet, Ileja. Anders wacht je hetzelfde lot van je vriendin daar,' zegt Raya, terwijl ze haar hand tegen de wonde aan haar linkerarm drukt.
'Je bent gewond?'
'Ja, een kogel raakte me.'
'We kunnen die beter eerst verzorgen. Ik heb verbandmiddel bij me.'
'Niet nodig, Ileja.'
Ileja kijkt verbaasd naar de mouw, die langzaam korter wordt, tot Raya aan de wonde kan. De vroegere agente neemt een doosje uit haar zak en haalt er kleine ronde pil uit. Raya drukt ze boven de wonde tegen haar arm. De pil smelt en glijdt over de wonde, die daardoor afgesloten wordt. Terwijl haar nieuwe vriendin haar verbaasd aankijkt, neemt ze een tweede pil en doet herhaalt de procedure aan de andere kant van haar arm. Ze voelt dadelijk de genezende kracht van het geneesmiddel, door haar arm glijden. Dan kijkt ze Ileja aan, terwijl de stof weer over haar arm glijdt. Op dat moment horen ze geluiden in het riool. Even kijkt Ileja voorzichtig om de hoek en schrikt. Een tiental volkors zijn afgedaald en onderzoeken de lichamen. Even werpt ze nog een blik op het lijk, van de vrouw die voor haar collega doorging.
Dan richt ze zich tot Raya.
'Volkors. We moeten hier snel weg. Volg me,' zegt de Enuroonse.
'Was ik maar een telepathie, zoals Sorane. Dan wist ik dadelijk of zij de waarheid spreekt,' denkt Raya.
Terwijl beiden door de riolen lopen, vertelt Ileja wat er gebeurt.
'Vroeger was ik een misdadigster, hierdoor kon ik mij aansluiten bij de aanhangers van Aqunok. Maar wat ik zag, deed mijn maag omkeren. Per toeval moest ik een rebel bewaken, die gevangen genomen was. Als we alleen waren, praten we met elkaar en ik besloot om hem te helpen. Maar het liep anders. De volkors kwamen hem op en dag halen en toen ik hem twee weken later terug zag, was hij meer dood dan levend en hij had gepraat. Voor zijn dood vroeg hij me om zijn vrienden te helpen. Even wist ik niet wat te doen. Doen wat hij vroeg, zou mijn dood kunnen betekenen. Maar diep in mijn binnenste wist ik dat ik niet anders kon. Ik volgde zijn aanwijzingen en bereikte de schuilplaats nog voor de volkortroepen. Maar terwijl ik door de rebellen vijandig behandeld werd, landde de zwarte wachters met hun zwevers. Toch slaagden de meesten erin om te ontkomen en ik werd later lid van hun groep. Ik keerde terug naar mijn post, maar deze maal gaf ik de rebellen aanwijzingen, die hen hielp om verschillende aanslagen met succes uit te voeren.'
Raya weet niet wat ze er moet van denken. Het kan de waarheid zijn, maar ook een verhaaltje om haar zand in de ogen te strooien. Maar toch volgt ze haar, terwijl ze haar nauwlettend in het oog houdt. Hun weg leidt door nauwe en bredere riolen, terwijl ze verschillende malen in het vuile water moeten zwemmen om een ander riool te kunnen bereiken. Ileja is wel verbaasd als ze zich telkens zo goed als droog terug opricht uit het water. Zijzelf is doornat en helemaal vuil. Zij weet echter niet dat Raya door een zeer dun energiescherm beschermd wordt.
Plots blijft zij staan voor een wand.
'We zijn er, Raya,' hoort ze haar zeggen.
Dan drukt zij op een paneel en een stuk uit de wand schuift opzij. Ze volgt haar naar binnen en ziet verschillende wapens op zich gericht. De drieënveertig jarige Ileja doet een stap naar voor en draait zich om.
'Vrienden, laat jullie wapens zakken. Dit is de agente Raya Verodin. Zij is voor de volkors op de vlucht.'
'Jij.. hoe? Ik zag je tegen die twee vrouwen vechten. '
Raya kijkt naar de man, die deze woorden ontstelt uitriep.
'Was jij op de dag van de triomf?'
'Ja. Ik zag dat de straal je borst doorboorde. Jij kunt niet meer leven. Wie ben je echt?'
'Sorane heeft mijn leven gered. Dank zij haar sta ik hier om mijn strijd verder te zetten.'
'Je liegt, vrouw. Sorane verloor haar strijd tegen Jakira. Niemand heeft haar lichaam ooit gevonden, nadat ze vernietigd werd.'
'Niets is wat het lijkt. Sorane is niet dood, maar bereikt zich voor op de komende strijd tegen de legers van Jakira.'
Even is het stil, maar Raya merkt dat ze haar nog steeds niet geloven.
'Ik zag zelf dat Sorane in het eeuwige niets verdween, vrouw. Jij liegt.'
'Konron. Ben je wel zeker. Als dat waar is, dan zijn we verraden.'
'Ja en dat is jou schuld, Ileja.'
Ileja weet niet wat te zeggen en werpt even een radeloze blik naar Raya.
'Verdomme, misschien heeft Konron wel gelijk. De agente heeft een ene…,' denkt zij.
'Ze bezit een energiezwaard,' fluistert zij met trillende stem.
De aanwezigen kijken Raya verschrikt aan.
'Is dat waar?' vraagt Konron.
Maar Raya draait zich zonder te antwoorden om. Een van de mannen schiet als Raya naar buiten stapt. Tot zijn verbazing stapt ze ongedeerd verder.
'Loren, wie heeft bevolen om te schieten,' hoort Raya Konron bevelend uitroepen, maar op dat moment klinkt de stem van haar Hypsoon.
'Een vrouw ongeveer 100 meter naar rechts. Ik heb haar telefonisch gesprek opgevangen.'
'Wat zeg je? Kan ik het beluisteren?'
'Zeker.'
Zonder dat een geluid te horen is, hoort Raya de stem van de vrouw praten met iemand van de zwarte wacht. Zij meldt waar Raya, de agente en de rebellen zich bevinden. Ontsteld luistert Raya en weet even niet wat te doen.
'Meer dan dertig zwaarbewapende zwevers naderen deze sector,' meldt haar Hypsoon weer.
'Is er een mogelijk om onopgemerkt weg te komen.'
'Voor u wel, maar de rebellen zitten in de val.'
'Dan blijf ik ook.'
Op dat moment duiken enkele volkors op.
'Steek je handen omhoog, rebel.'
Raya kijkt langzaam om en glimlacht.
'Groet je meesteres in de hel, slaaf,' roept de vroegere agente en duikt opzij, terwijl ze haar energiezwaard activeert.
Enkele snelle schoten komen zelfs niet in haar buurt.
'Dat moet die Raya Verodin zijn. Jakira wil haar levend,' klinkt de stem van de bevelhebber.
Raya ziet meer dan tien volkors op zich toekomen. Snel keert ze zich om en rent de weg terug die ze gekomen is.
Enkele rebellen zien haar naderen en horen haar roepen:
'Volkors, sluit de deur achter mij.'
Raya springt, gevolgd door de twee rebellen, door de deur, die dadelijk afgesloten wordt. Ileja kijkt haar verrast aan.
'We zijn omsingeld. Langs verschillende zijden dringt de zwarte wacht de riolen binnen.'
'Wat? Dat kan toch niet.'
'Jullie werden verraden, door een van je eigen mensen. Ze nam contact op met haar opdrachtgever om te melden dat ik hier bij jullie was.'
'Een van ons, dat kan toch niet.'
Raya schrikt als ze de stem van haar Hypsoon hoort zeggen:
'Achter in het vertrek. De vrouw probeert de toegangsdeur te openen.'
Voor de rebellen haar kunnen tegenhouden, snelt Raya naar voor en bereikt de vrouw nog voor ze het laatste slot kan openen. Met een slag slaat Raya de vrouw opzij, die op de vloer valt. Twee snelle bewegingen en de twee andere sloten worden terug dicht geklikt. Als ze naar de rebellen omkijkt, blijken enkele wapens op haar gericht te zijn.
'Ik wil jullie helpen. Maar ik zie dat ik nog steeds niet welkom ben, Konron.'
Konron kijkt even naar Ileja, die juist een teken geeft met haar hand. De rebellen laten hun wapen zakken, terwijl hun leider naar Raya toeloopt.
'Waarvan beschuldig je, Kinta,' vraagt hij.
'Kijk maar naar haar gsm, daar is het bewijs, van dat waar ik haar van beschuldig.'
Snel grijpt Konron naar de gsm van Kinta en schakelt hem in. Raya ziet de vrouw grijnzen en beseft dat ze alle sporen al uit het geheugen gewist heeft.
'Dacht je dat de bewijzen vernietigen voldoende was, Kinta,' zegt Raya spottend en geeft haar Hypsoon een bevel.
Dadelijk is de stem van Kinta en haar contactpersoon in heel het vertrek te horen, als het gesprek, dat ze voerde afgespeeld wordt. Konron kan het niet geloven, maar als hij Kinta aankijkt, dan weet hij dat het waar is.
'Jullie ontkomen niet meer, Konron. Ik zal er persoonlijk voor zorgen, dat jullie te werk gesteld worden onder zware bewaking,' roept ze met trillende stem uit, terwijl haar ogen helemaal zwart worden.
'Een volkor,' denkt Raya, terwijl ze de vrouw naar de toegang ziet wijzen, waardoor ze naar binnen kwam.
Die deur heeft het begeven en valt met een luidde klap op de vloer. Drie volkors dringen naar binnen. Terwijl Raya vooruit springt, openen enkele rebellen het vuur, maar de volkors worden door energieschermen beschermd. De kogels lossen op zodra ze het scherm raken. De volkors beantwoorden het vuur en twee rebellen storten neer en blijven gekromd liggen. Voor ze opnieuw kunnen schieten, merken ze Raya op, die op hen toesnelt. Ze richten hun schoten nu op de zwartharige, maar ze heeft ook een energiescherm om zich heen. Op een meter of twee van de volkors activeert Raya haar energiezwaard. Ook haar tegenstanders hebben hun zwaard geactiveerd en ze storten zich op de gewezen agente. Ze ondervinden al snel, dat ze een geduchte tegenstandster is. Ze slagen er niet in om haar terug te drijven, zodat hun maten ook naar binnen kunnen.
'Contact met Aron. Ze zijn onder weg,' klinkt de geluidloze stem van de Hypsoon.
Raya hoort het maar half, omdat ze al haar aandacht moet richten op het gevecht. Haar scherm werd al verschillende keren geraakt en staat op instorten. Plots zet ze alles op alles en springt op haar tegenstandsters toe. Een man en een vrouw die achter de drie staan, worden door haar zwaard geveld. Terwijl de twee in elkaar zakken, duikt Raya rechts naar de vloer toe. Haar zwaard vindt zijn weg naar de benen van een van de drie. De energiestraal snijdt ze allebei, vlak onder knie af. De twee anderen storten zich samen op Raya en slagen erin om haar achteruit te drijven, terwijl hun maat kreunend op de vloer ligt. De andere volkors maken van de kans gebruik en stormen door de deur. De rebellen vuren met al hun wapens op hen. Maar de schermen weerstaan de beschieting.
De volkors beantwoorden nu ook het vuur en verschillende rebellen storten verdoofd neer. Maar dan zakken ook twee volkors in elkaar. Hun scherm is ingestort. Hierdoor krijgen de rebellen weer moed en schieten wat ze kunnen. Maar op dat moment storten twee andere deuren in en meer dan twintig volkors stormen naar binnen. Langs drie kanten onder vuur vallen de rebellen één voor één neer. De vier overblijvenden, waaronder Ileja, die naast de bewegingloze Konron zit, laten hun wapens vallen en geven zich over.
Alleen Raya biedt nog verzet, maar Kinta duikt op en valt haar aan. Raya kan met moeite de slagen van de vrouw opvangen. Ze moet langzaam achteruit wijken. Kinta weet dat ze te sterk is voor haar tegenstandster. Wie kan nu van een getrainde volkor winnen. Als Raya tegen een muur opbotst en wankelt, ziet Kinta haar kans, maar Raya draait onder haar slag weg en steek toe. Her energiezwaard doorboort de zijde van de volkor. Die achteruit wankelt, terwijl ze haar hand tegen de wonde drukt. De andere volkors openen echter het vuur op de agente Voor ze kan wegduiken, stort haar scherm in onder de beschieting met verschillende wapens.
'De kruiser is….,' hoort ze nog in haar hoofd, maar dan wordt alles zwart om haar heen.
Op het moment dat ze in elkaar zakt, wordt ze plots doorzichtig en verdwijnt voor de ogen van de verbaasde volkors. De vier overblijvende rebellen, zien haar verschrikt verdwijnen. Voor ze zelf in het niets oplossen zien ze hun bewusteloze maten ook niet meer. De volkors blijven met lege handen machteloos achter.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Weer een prachtig stuk. - Magdalena
Haar zwaard vindT zijn weg
dan wordT alles zwart om haar heen
Een heel moeilijk te beschrijven iets (een gevecht), heel boeiend beschreven!
Jij lijkt echt een volledige wereld in je hoofd te beleven en dat te beschrijven. Het is echt levendig en boeiend!
Jelsi: Tja, Ik heb een heel achtergrond verhaal voor alle verhalen in mijn hoofdje..
|
