|
< terug
Heimwee, maar waar naartoe (Hoofdstuk 4)
Het was al donker toen zij weer thuis was en de schemerlampen konden haar de anders zo gezellige kamer niet bekoren. Zo leeg als het huis haar leek zo voelde ook haar hart. Misschien was zij iets te voorbarig maar haar gedachten gingen vooral uit naar haar kleinkinderen, over wat hen misschien nog stond te wachten in hun jonge leventjes. Opgeschrikt door de telefoon werden haar gedachten verstoord. Het was haar man die vertelde dat het een dag later zou worden eer hij thuis zou komen, met veel file en slecht weer was het niet anders. Ze probeerde zich te herpakken maar haar stem klonk toch anders wat hij dan ook dadelijk opmerkte. Doch toen hij ernaar vroeg vertelde ze dat zij een lichte verkoudheid had opgelopen,want ze wilde haar man niet ongerust maken want hij moest nog een eind rijden en zijn gedachten bij de weg houden. Ze wilde niet dat er ongelukken zouden komen doordat hij ook afgeleid zou worden doordat hij zijn gedachten niet bij de weg kon houden. Na het gesprek schoof ze maar iets simpels te eten in de oven, want veel trek had zij in het geheel niet. Toch wilde ze iets te doen hebben om niet aldoor aan haar dochter en kleinkinderen
te moeten denken. Ze zette de televisie aan om maar iets te kijken te hebben, het eten was klaar en ze maakte het zich gemakkelijk om op de bank te eten. Veel trek had ze niet en na een paar hapjes schoof ze het bord al weer aan de kant. Er was vandaag te veel op haar afgekomen om nu zomaar net te doen of er niets gebeurd was. Zo piekerde ze verder en er schoten haar van die kleine voorvalletjes in, waar ze eigenlijk nooit geen aandacht aan had geschonken. Ze herinnerde zich die ene keer dat ze samen met haar man op visite was en haar schoonzoon er zo opgefokt bij liep.
Het oudste zoontje had van die bange en onrustige ogen en zag een beetje bleek. Ook het stotteren was veel heftiger dan normaal het geval was. Haar dochter had op haar vragen geantwoord dat
hij een beetje van streek was en last had van buikpijn, waarop zijn vader maar gelijk antwoorde dat
het beter was als hij maar naar zijn bedje ging. Ze wilde nog graag mee naar boven maar haar dochter antwoorde zenuwachtig dat het beter was als zij hem even alleen naar bed bracht. Het was haar wel opgevallen dat het ventje het huilen nader stond dan het lachen.
Had ze toen maar beter opgelet, maar ja ze kon toch ook niet weten dat de problemen zo hoog waren opgelopen. En dat het kleine kereltje daarvan het slachtoffertje zou worden, dat er zo onrechtvaardig op hem afgereageerd zou worden dat had ze nooit kunnen vermoeden.
Met een driftig gebaar veegde ze haar tranen weg die ongemerkt over haar wangen rolden maar
de stroom bleef aanhouden. Ze wilde toch zo snel mogelijk met haar dochter gaan praten want
hoeveel ze ook van haar hield de kinderen gingen toch voor,want die konden zichzelf niet verdedigen.
Hoemeer ze erover nadacht, werden haar steeds meer dingen duidelijker.Het kleine dochtertje was altijd papa's lievelingetje geweest waar hij alles voor deed.Zij mocht altijd mee als hij boodschappen ging doen en als ze terug kwamen had ze vaak iets lekkers van haar vader gekregen.
Maar voor het zoontje was er nooit iets extra's erbij wat haar dochter dan vergoedelijkte met de woorden dat er nog genoeg snoep in huis was, of vertelde ze dat hij het niet had verdiend omdat
hij niet geluisterd zou hebben. Verward en kapot van verdriet viel ze overmand door de oververmoeidheid van al het denken op de bank in slaap. Daar werd ze de volgende morgen geheel verstijft van de kou wakker met een vreselijke hoofdpijn. Door een hete douché kwam ze weer een beetje bij de mensen en werd ze weer goed wakker, maar toch met die vervelende knoop in haar maag
die gisteravond bezit van haar had genomen.
Toen ze na een kop sterke koffie een beetje bij was gekomen, nam ze de telefoon ter hand en belde haar dochter in de hoop dat zij open zou staan voor een gesprek.En ook zij had de afgelopen nacht niet goed kunnen slapen beseffende dat ze in het geheel niet eerlijk was geweest tegen haar moeder. Daarom was ze blij dat zij haar belde want zelf had ze de moed niet om haar moeder te bellen.
Samen spraken zij af dat ze die middag eens een goed gesprek zouden hebben als moeder en dochter, haar kleinzoontje zat op de kleuterschool het kleindochtertje zou bij een oppas worden
gebracht, zo was alles een beetje goed geregeld. Haar dochter stond al op de uitkijk of haar moeder er al aankwam, ze was blij haar te zien. Samen aan een kopje thee gezeten kwamen ze aan een ernstig gesprek toe. Het bleek dat er al veel meer speelde en dat haar dochter dat altijd voor haar ouders verborgen had gehouden. Maar nu was ze ook wel enigzins opgelucht dat zij er met haar moeder over praten kon. Het bleek dat haar man al langer last had van onderdrukkende
neigingen die in menig handgemeen waren geeindigt.De kinderen raakte hij vrijwel niet aan maar haar dochter had almenige klap moeten incasseren. Daarom was zij ook zeer bang om een gesprek onder vier ogen met hem aan te gaan. Want hij dreigde voortdurend dat hij de kinderen bij haar weg zou laten halen als zij niet deed wat hij wilde. Nu had hij zijn zin gezet op een ander huis in een
achterstandswijk dat zeer oud en vervallen was maar erg goedkoop van huur. Het huis waar ze nu in woonden was nog niet zo heel oud en daarom ook duurder in de huurlasten. Hij wilde dat geld dat hij daarmee overhield graag voor zichzelfhouden voor zijn grote liefhebberij,de voetbalsport.
(Wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Hoeselaar
De emoties die je beschrijft wegen door in jouw eigen schrijven
Willy
hettie35: Je hebt het goed weten te doorgronden, fijn dat je hier was.
Groetjes Hettie - manono
Heb er weer van genoten, Hettie, ook al is het een droevig verhaal.
Kleine opmerking : je gebruikt heel veel het woord 'gedachten'.
Ik kijk uit naar het vervolg.
hettie35: Dankjewel Manono ik zal er eens op gaan letten,heel fijn dat je er van genoten hebt
fijne Zondag nog, groetjes Hettie - MarieChristine
De lezer kan goed meevoelen met de emoties die je beschrijft. Wat de stijl betreft zou ik hier en daar wat inkorten.
hettie35: Dankjewel voor je fijne beschrijving en wat die inkorting betreft ik zal er eens op gaan letten,
groetjes Hettie
|
