Volg ons op facebook
|
< terug
de oude schoen - voor wie zin heeft in nog een kinderverhaaltje
't Is de eerste dag van de zomervakantie en het is stralend weer. Jona is op weg naar het parkje achter het huis. Hij heeft zijn vishengel meegenomen en heeft heel stoer aan mama beloofd dat hij een grote vis gaat vangen voor het avondeten.
Hij zoekt een plekje uit onder een grote boom zodat hij in de schaduw kan zitten, doet een worm aan het haakje en werpt zijn hengel in het water. Dan gaat hij geduldig zitten wachten. Hij vindt vissen fijn. Heerlijk rustig naar 't water kijken en ondertussen een beetje dromen en nadenken.
Een ruk aan de lijn doet hem opschrikken uit zijn gemijmer. Hij haalt gauw de lijn binnen maar er hangt slechts een klein visje aan. Dat gooit hij terug het water in. Hij wil immers een hele grote vis vangen vandaag. Al na een paar minuutjes voelt hij weer een ruk aan de vislijn. "Ho" roept hij uit "dit is een dikke !" Opgewonden begint hij de lijn, die helemaal krom staat, binnen te halen. Hij draait en draait aan het molentje en….. valt bijna van zijn vissersstoeltje als hij ziet wat hij gevangen heeft.
Er bengelt een lelijke ouwe schoen aan de haak ! "hé ba, een ouwe schoen, moest ik daar al die moeite voor doen ?" Ontgoocheld haalt hij de schoen van de lijn en gooit hem met een grote zwaai in het gras.
"Hé jonge man! Wat is dat voor een behandeling ? Leren ze jullie zulke slechte manieren op school tegenwoordig ?" klinkt een boze stem. Jona kijkt geschrokken om zich heen. Wie is dat ? Er is niemand te zien !
"Ja, jij daar, vissertje-vis ! ik spreek tegen jou hoor kerel !" Nu denkt Jona echt dat hij droomt. Het is de oude schoen die gesproken heeft ! Hoe kan dat nu ?
Voorzichtig loopt hij dichterbij. "meneer schoen, bent u dat ?" "meneer schoen, meneer schoen, wat een belediging ! Ik heet Fredegandus, en ik ben een heel beroemde tovenaar ! Ik zou het op prijs stellen als je mij met het nodige respect zou behandelen jongeman !"
"Fredegandus, de tovenaar ? Maar waarom ziet u er dan uit als een ouwe schoen ?" vraagt Jona verbaasd. Hij snapt er niks meer van. Hij gaat nog een beetje dichter naar de schoen toe en dan ziet hij 2 pientere oogjes op de plaats van de vetergaatjes. De zool van de schoen is los onder de neus en daar ziet hij duidelijk een mond met tanden.
"wel jongeman, dat is een heel verhaal. De laatste keer toen ik wilde toveren heb ik per ongeluk de toverspreuk op mezelf toegepast. Foutje, zie je. En sindsdien ben ik een ouwe schoen en weet je wat het ergste is ? Ik kan mezelf niet terug in een tovenaar toveren, daarvoor heb ik een andere tovenaar nodig." De schoen laat een luide boer en Jona moet lachen. "sorry"zegt de schoen, "dat komt van al dat water zie je". "Zeg hoe heet jij eigenlijk ?" "Ik heet Jona en ik woon in dat huis met die rode luiken een eindje verderop samen met mama en papa" "wel, ik ben dus Fredegandus, maar jij mag Fred zeggen en ik woon al honderd jaar in deze sloot".
"zeg Fred"vraagt Jona "kan jij dan helemaal niet meer toveren ?" "O, jawel ! Natuurlijk kan ik nog toveren, alleen heb ik in dat natte water niet vaak de kans. Ik moet namelijk uit het water komen om te kunnen toveren en zolang niemand mij opvist lukt dat niet zie je" Weer laat Fred een luide boer. Jona vindt Fred wel grappig. "laat mijn mama maar niet horen dat jij zulke boeren laat, want dat vindt ze vies en dan wordt je gestraft !" giechelt hij.
"zeg Jona je moet me terug in 't water gooien voor ik helemaal opgedroogd ben, want anders sterf ik ! Wil je dat doen voor mij ?"
"Natuurlijk Fred"zegt Jona, "maar ik vond het nu juist zo leuk van een vriendje te hebben waar ik mee kan spelen. Ik heb geen broertjes of zusjes en al mijn vriendjes zijn met vakantie. "
"Maar dat is toch geen probleem" lacht Fred. "Ik ben een tovenaar, weet je nog ? Ik zie er dan wel uit als een ouwe, versleten schoen maar ik heb nog voldoende toverkracht om 1 wens per dag te vervullen. Ik vind jou een aardige knul. Zal ik voor jou een vriendje toveren ?"
"O, dat zou fantastisch leuk zijn" stamelt Jona blij.
"geen probleem, ik tover voor jou een vriendje. Kom morgen terug naar hier en dan zal je je vriendje ontmoeten, maar nu moet je me wel vlug terug in 't water gooien want ik ben bijna helemaal droog !"
Jona pakt de schoen op en drukt hem even tegen zich aan. "dag lieve Fred, tot ziens, en alvast bedankt voor het vriendje !"
Met een grote zwaai gooit hij Fred in de sloot.
De volgende middag is Jona al vroeg op het plekje aan 't water. Hij tuurt in 't water maar Fred is nergens te bekennen.
"Waar is mijn vriendje nu ?" vraagt hij zich af. Er is niemand te zien. Een beetje teleurgesteld gooit hij de vislijn uit. Misschien krijgt hij Fred nog een keertje aan de haak ? Maar er gebeurt niks. Geen Fred en ook geen vriendje. Mismoedig maakt hij zijn boterhammendoos open en begint te eten. Plots komt er een eekhoorntje uit één van de bomen.
"hé beestje, heb je ook honger ?"vraagt Jona. Hij houdt erg veel van dieren en vindt het eekhoorntje lief. Het eekhoorntje komt voorzichtig dichterbij. Jona gooit een stukje brood en ja hoor. Het eekhoorntje raapt het op met zijn voorpootjes en eet het op. Jona gooit nog een stukje en het eekhoorntje eet ook dit stukje brood op. "Hé, jij bent leuk. Ik noem je Pluim, vanwege je mooie rode pluimstaart"zegt Jona. Hij deelt al zijn boterhammen met Pluim en ook de chocoladekoek die mama in zijn brooddoos gestopt heeft, wordt samen met Pluim opgeknabbeld. Als alles op is verdwijnt Pluim terug in de hoge boom.
Jona blijft nog een tijdje zitten in de hoop dat er plots toch een vriendje voor zijn neus zal staan maar er gebeurt niks. Geen Fred, geen vriendje.
Zo gaan de dagen voorbij. Elke dag zit Jona op zijn plekje aan de sloot maar er komt geen vriendje. Ook Fred laat zich niet meer zien. Pluim, het eekhoorntje, is wel van de partij. Alle dagen komt hij uit zijn boom en houdt Jona gezelschap als hij zijn boterhammen op eet. Jona neemt nu zelfs een extra boterham mee voor Pluim. Zo zitten ze elke middag gezellig samen te eten.
Als er na een hele week nog steeds geen vriendje verschenen is, wordt Jona een beetje droevig. "Hoe kan dat nu ?"denkt hij bij zichzelf. Fred was zo aardig, ik geloofde hem echt. Waarom krijg ik nu geen vriendje, zoals hij beloofd heeft ? " Twee dikke tranen biggelen over zijn wangen. Plots voelt hij iets zachts langs zijn benen strijken. Het is Pluim, de eekhoorn. Hij heeft een eikel in zijn pootjes en legt die voor Jona's voeten neer. Dan springt hij op Jona's knie en vervolgens op zijn schouder en blijft daar zitten.
En plots begrijpt Jona alles. "Ik heb wel een vriendje gekregen" lacht hij blij. "ik zag het alleen niet. Pluim is mijn vriendje toch ? Hij houdt mij alle dagen gezelschap en zorgt ervoor dat ik niet alleen ben" "dag vriendje Pluim !"en hij krabbelt zachtjes achter Pluim's zachte oortje.
Met Pluim op zijn schouder wandelt hij naar de sloot en roept zo luid hij kan : "dank je wel lieve Fred, je toverspreuk is uitgekomen : ik ben niet meer alleen want ik heb nu een echt vriendje ! Dank zij jou ! Ik zal je nooit vergeten !"
feedback van andere lezers- manono
Ik ben te oud voor kinderverhaaltjes maar dit verhaal vind ik super goed. Waarom?
-Geen cliché's (toch niet degene die ik gewend ben)
- De liefde voor de natuur op een heel eenvoudige manier : vissen, de eekhoorn
- het feit dat Jona niet besefte dat Pluim het beloofde vriendje was. Dat is echt goed overgekomen. Pedagogisch vind ik dit dus ook heel sterk. Het is niet zomaar een leuk verhaaltje.
- de beschrijving van de oude schoen is echt goed, ik zag hem zo voor me. De naam heel leuk...
Wat wil je nog meer?
silvia: je blaast me omver met je fb Manono ! Ik ben heel blij met je goedkeuring, die is me veel waard. Het zet me aan om verder te gaan met schrijven :-)
groetjes - tessy
Zo onder het lezen overvalt me een beetje spijt dat ik nog geen kleinkinderen heb, en mijn eigen kind de leeftijd ontgroeid is om voor gelezen te worden ;-)
blijven schrijven Silvia je bent er goed in
silvia: wow dank je Tessy voor je compliment !
ik wens je van ganser harte kleinkindjes toe, het is heerlijk !
groetjes - hettie35
Nou Silvia zou je geen kinderboekje gaan schrijven?Ik sta boven aan de lijst,
groetjes Hettie
silvia: hihi, dank voor je enthousiasme, Hettie ! Ik zou heel graag een boekje schrijven, maar het ontbreekt me aan mooie tekeningen, want die zijn minstens even belangrijk bij een kinderboekje hé
leuk dat je mijn verhaaltjes goed vindt :-)
groetjes - Magdalena
heel grote opgewekte glimlach-verwekkend!
silvia: dank je Magdalena - fouw fb wekt bij mij ook een heel grote glimlach op :-)
groetjes
|
