|
< terug
Heimwee maar waar naartoe (Hoofdstuk 8)
Het weekeind was voorbij en ondanks alles hadden ze toch veel pret gehad met de kleinkinderen. Ze waren een eind wezen wandelen en daarna nog bij een grote speeltuin geweest waar ze naar hartelust konden spelen. Toen ze thuis kwamen waren ze erg moe en lagen dan ook al vroeg in hun bedjes.
Deze maandagmorgen was het stil in huis nog even en er zouden twee medewerkers van jeudzorg komen om te komen praten. Haar man zat nog eventjes in zijn werkkamer maar zou weldra naar
beneden komen. Om maar iets te doen te hebben zette ze vast een pot koffie en de kopjes klaar.
Het hoofd van haar man kwam al om het hoekje van de deur kijken en zei,ha lekker ik ruik
koffie. Dan nemen we alvast samen een kopje koffie want het duurd nog een klein half uurtje voordat ze komen zei ze. Dus schonk ze alvast voor hun tweeén in en kwam haar man verder de kamer in. En zo bespraken zij samen nog eens de feiten en hoe ze dit het beste konden over brengen brengen naar hun bezoekers toe. Ze waren het er samen wel over eens om niet meteen het achterste van de tong te laten zien voor ze een goed beeld hadden gekregen hoe er op gereageerd zou worden op hun verhaal. Ook waren ze samen heel erg benieuwd hoe het hun dochter zou vergaan als zij later op de dag naar het maatschappelijk werk moest.
Toen de bel ging stond haar man op gaf zijn vrouw nog een kneepje in de arm en knikte haar benoedigend toe, wetende hoe moeilijk zijn vrouw het ermee had met deze stand van zaken.
Even later zaten ze tegen over twee mederksters van jeugdzorg en ze schrok nogal van de jonge leefdtijd die zij inschatte van deze twee medewerksters.
Nadat ze zich hadden voorgesteld kwam het gesprek langzaam op gang. Het ene meisje schreef en de andere stelde de vragen, ze had een hele andere voorstelling gemaakt van dit gesprek. Onaardig waren ze niet maar toch voelde ze een zekere onbehaagelijk gevoel in zich omhoog kruipen.
De vragen werden zo onpersoonlijk gesteld dat ze er een beetje door van slag raakte. Zo werd hen verteld dat alles wat zij vertelden ook aan de ouders van de kinderen hierover gemeld zou worden.
Iets te verbergen hadden ze niet tegenover hun dochter maar het maakte het vertrouwen er niet groter op. Toen het hele verhaal verteld was en er verschillende aantekeningen op papier stonden
kregen ze te horen dat de ouders van de kinderen een schriftelijke oproep zouden krijgen om
zich op hun kantoor te melden. Naar aanleiding van dat gesprek zouden ze kijken wat voor maatregelen er zouden volgen. Haar man vroeg wat die maatregelen dan inhielden, ze vertelden
dat dan de school zou worden gevraagd of daar de leerkrachten iets hadden opgemerkt.
En er zou kontact met de huisarts opgenomen worden. Ze vroeg hoelang dit allemaal zou duren voor dat het rond was en het antwoord was heel onbevredigend. Daardoor versterkte het gevoel dat dit zo maar niet goed zou komen. Toen de dames dan ook waren vertrokken na koel afscheid te hebben genomen zaten ze samen nog lang na te praten. Samen kwamen ze tot het besluit om jeugdzorg twee dagen de tijd te geven zoniet dan gingen zij een andere weg bewandelen.
( Wordt vervolgd )
feedback van andere lezers- MarieChristine
Ik lees nog altijd graag hoe de personages met hun moeilijkheden omgaan. Door je goedgekozen laatste zin kijken we weer uit naar het vervolg. Fijne dag, Hettie.
hettie35: Heel fijn om dat zo te horen ben er hard mee aan het werk
het is schrijven en strepen om het niet al te langdraderig
te maken. Wens jou ook een fijne dag,
groetjes Hettie - manono
Wat mij opvalt is dat de jeugdzorg medewerksters niet eens vragen of de huisdokter de kinderen met blauwe plekken heeft gezien. (met foto's?).
Ben benieuwd hoe het verder verloopt.
hettie35: Ben het helemaal met je eens maar de realiteit is dat ze het niet doen.
groetjes Hettie - julien_maleur
Boeiend en graag gelezen, Hettie. U zou het toch nog eens moeten herlezen en hier en daar wat bijschaven. Om u te helpen en in de hoop dat je mij nu niet verwenst, laat ik hierna enkele correcties volgen :
achtste van de tong: u bedoelt vermoedelijk : achterste van de tong
Zo werd hen verteld, dat alles wat zij vertelden ook AAN de ouders van de kinderen zou worden gemeld.
Iets te verbergen (haaden ) HADDEN ze niet tegenover ...
groetjes, JM
hettie35: Nee ik verwens je zeker niet,heb liever iemand die eerlijk is
daar kom je allen maar verder van vind ik,
bedankt hoor Julien
groetjes Hettie
|
