Volg ons op facebook
|
< terug
tussen schoorsteenreinigers en ander ongedierte (3)
Na enkele vruchteloze pogingen om een klant te boeken deed die Spanjaard die had staan meeluisteren zijn zegje.
'Je doet het verkeerd,' weerklonk zijn kritische stem, 'je bent niet overtuigend genoeg, dat is het probleem. Je legt er geen gevoel in. Het kan je geen donder schelen of ze die schoorsteenreiniging willen of niet en daardoor verknal je het. Overtuigingskracht! Je moet de klant het gevoel geven dat ze voor de rest van hun leven ongelukkig zullen zijn als ze ons hun schoorsteen niet laten reinigen. Ze moeten denken dat ze zullen omkomen van honger, kou en ellende als ze geen gebruik maken van onze dienst. Snap je wat ik bedoel? Een zelfzekere dominante aanpak, dat is wat je nodig hebt. Denk je dat Napoleon Wellington had kunnen verslagen als hij niet over de nodige kundigheden beschikte?'
'Napoleon heeft Wellington niet verslagen,' zei ik, 'Wellington heeft Napoleon verslagen'
'Wat? Wil jij dus al vanaf je eerste dag beweren dat jij hier meer weet dan mij?'
Het was een onheilspellend begin van de dag en het zag er al snel naar uit dat het niet zou beteren. De tijd verliep moeizaam traag en het telefoneren was om gek van te worden. Ik werd voortdurend afgescheept en kreeg niet één geïnteresseerde aan de lijn. Bovendien werkte die Spanjaard al snel op mijn zenuwen. Hij had een neiging tot tirannie en kwam zowat elk half uur de oren van mijn kop lullen over hoe alles volgens hem gedaan moest worden. Zijn stem was altijd luid en brutaal en het onophoudelijke smakken met die kauwgom van hem maakte het er niet beter op. De baviaan, zo noemde ik hem altijd, omdat dat was wat hij was: een schaamteloos ongeciviliseerde aap in mensengedaante.
Tegen de middagpauze was ik bekaf. Ik stond buiten een broodnodig luchtje te scheppen toen ik door een andere werknemer aangesproken werd. Hij was groter dan mij, maar magerder, met grassprietjes als ledematen.
'Ik ben Jimmy,' zei hij, 'je bent hier nieuw hé?'
Jimmy had slordig halflang bruin haar en was aan een dringende scheerbeurt toe. Hij rook naar goedkope whisky en had een joint in zijn hand.
'Wil je een hijs?' vroeg hij terwijl hij me dat ding aanbood.
We stonden buiten op het trottoir vlak voor de ingang van het kantoor maar ik nam het aan en trok er enkele malen van.
'Maak je maar geen zorgen,' zei Jimmy, 'niemand die er wat van merkt. Trouwens, met dat idiote telefoneren heb je het meer dan ooit nodig.'
'Daar zeg je wat,' antwoordde ik, 'we zijn ronduit gek dat we dit werk doen.'
'We zijn ronduit gek dat we eender wat doen,' reageerde Jimmy, en dat kon ik alleen maar beamen. Hij had gelijk. Waarom deden we iets? Op een dag gingen we dood, het leven overleven deden we toch niet. Waarom probeerden we nog?
'Zodra ik er genoeg van heb kap ik ermee,' zei ik na een poosje, 'ik ben niet van plan om hier lang te blijven.'
'Dat zei ik vroeger ook altijd,' reageerde Jimmy, 'en kijk nu eens naar mij: ik werk hier nog steeds!'
Tijdens de pauzes hing ik meestal rond met Jimmy. Hij was de enige in die hele keet die tegen me sprak en we zaten meestal in zijn auto die ietsje verderop stond. Daar rolde hij de ene joint na de andere terwijl hij me plaatjes van naakte meiden toonde uit allerlei boekjes waarop hij geabonneerd was.
'Moet je die kut zien,' zei hij dan, 'en kijk 's naar die kont, je kraakt er noten mee!'
Jimmy kon een uur lang op die manier doorgaan, tot de middagpauze voorbij was en we weer mochten telefoneren. Ik hoorde het maar wat aan omdat ik af en toe een hijs kreeg van zijn joint, en dat had ik nodig om de waanzin van het werk vol te houden. Ik kon het nog steeds niet geloven dat ik schoorsteenreinigingen probeerde te verkopen. Wat een gelul was het allemaal wel niet. Misschien was het maar beter dat een komeet insloeg op de aarde en alles weggevaagd werd. Gelukkig zorgde Jimmy hier en daar voor de nodige afleiding.
'Je hebt drie soorten tieten,' zei hij, 'appels, peren en bananen. Appels zijn het beste, daar kan je niet om heen, peren zijn te pruimen als je je eisen niet te hoog legt en voor bananen moet je regelrecht weglopen. Als je dat weet dan weet je meer dan mijn vader.'
Tegen dat de vrijdag aanbrak was ik er nog steeds niet in geslaagd een afspraak te boeken. Ik voelde me ellendig en moe, en ging ervan uit dat ik de bons ging krijgen omdat het toch voor geen meter liep. De baviaan had me immers expliciet gezegd dat je aan het einde van de week minstens tien afspraken gemaakt moest hebben met klanten, zo niet, was je de boel aan het verneuken en zagen ze je liever vertrekken. Niemand was veilig, daarom dat iedereen altijd maar zo godverdomd hard zijn best deed om er wat van te maken. Er waren er zelfs bij die het nog voor mekaar kregen ook. Hoe ze het deden wist ik niet want iedereen die ik opbelde dacht dat ik gek was. Schoorstenen reinigen, hoe kwamen ze erbij? Ik had overduidelijk niet met een stel genieën te doen. Als je rijk wilde worden verkocht je diamanten aan de Joden, of viel je gemaskerd en gewapend een bank binnen, maar niet door de schoorstenen van Vlaanderen van een poetsbeurt te voorzien. Het hele zaakje was al op voorhand verneukt. Bovendien waren de meeste mensen tussen acht en vijf gaan werken, opdat de helft van de gepleegde telefoontjes niet beantwoord werden.
'Je blijft ernaar bellen tot ze de oproep beantwoorden,' brulde de baviaan dan, 'je geeft je niet gewonnen aan die ellendelingen, hoor je? Je kankert ze aan hun rotkoppen totdat ze hun schoorsteen door ons willen laten vegen!'
Met dergelijke bevelen van bovenhand werd je niet veel keus gelaten, en het frustreerde de hel uit me omdat ik er niet in sloeg om ook maar één enkel afspraakje te maken.
'Dat komt omdat je niet genoeg je best doet,' riep de baviaan dan weer, 'Recht voor je doel gaan. Kop naar voren, schouders recht en je niet in de zeik laten zetten. Je bent toch een vent of niet?'
'Volgens mijn laatste toiletbezoek nog steeds,' antwoordde ik.
feedback van andere lezers- manono
'meer weet dan ik?
'groter dan ik'
(ipv 'mij')
'zodat' ipv 'opdat' ?
Als je zo'n job doe ga je nadenken over de zin van het leven.
Ik heb eens een vakantiejob gedaan in een fabrek in Heidelberg. Daar was een vrouw die er al twintig jaar werkte en ze zei dat ze dat werk graag deed... er zijn dus mensen die graag 8 uur per dag dezelfde handelingen doen, zoals een robot.
mephistopheles: Ben je Nederlands? Het is maar omdat Vlamingen meestal het woord mij gebruiken in dergelijke zinnen. Misschien te veel spreektaal maar ik probeer de leeuw van Vlaanderen een beetje tevreden te houden hé - MarieChristine
Saai werk, maar plezant om over te lezen.
mephistopheles: plezant om over te schrijven ook, al brengt het soms akelige herinneringen boven. - hettie35
Ik herken hier veel van, dit zijn van die baantjes van verstand op nul en door gaan. Moet zeggen dat het niet gemakkelijk is, wel geestdodend. Als je het te lang doet stomp je helemaal af.
groetjes Hettie
mephistopheles: Inderdaad, verstand op nul en niet nadenken, vooral niet aan de tijd - jack
Hahaa
inderdaad heel herkenbaar, zowe wat je zegt over het werk, als het achterliggende gevoel. De Zinloosheid van het Bestaan he, bweurk. - GoNo2
Van die paar foutjes lig ik niet wakker hé?
mephistopheles: als ik dat al niet doe waarom gij dan wel hé? - jan
ben toch benieuwd hoe lang je dit volhield...
mephistopheles: Een tweetal maanden ongeveer, maar toen had ik er wel echt genoeg van - koyaanisqatsi
Je had die baviaan net zo goed Franco kunnen noemen... ;-)
Dat er zo'n mensen bestaan... Voor voor antropologen zou ik zeggen, of nee, voor zoölogen...
mephistopheles: of voor de zeebodem, zou nog het beste zijn denk ik
|
