|
< terug
Heimwee maar waar naartoe (Hoofdstuk (16)
Haar hart bonken in haar keel, dus toch! Dat zeuren-de gevoel van dat er meer moest zijn werd nu
bewaarheid. Ze had er veel voor over gehad als haar voorgevoel verkeerd was geweest.
Het was of alle weggedrukte emoties bij haar dochter nu naar boven kwamen. Eigenlijk had ze
verwacht dat ze nu volledig in zou storten. Maar nee, haar dochter stond op en torende boven
haar man uit, die zichbaar in elkaar schrompelde. Met een blik vol van emotie maar met een
krachtige stem vroeg ze hem,, om te vertrekken, ze kon hem even niet zien". Ongelovig keek hij
haar aan, zag aan haar ogen en hoorde aan haar stem dat het menens was. Ze voegde er nog aan toe ,, Dat ze moest nadenken over hun huwelijk en kon dat niet, met hem in haar nabijheid. Verder kon hij goed er over nadenken met welke verklaring hij wilde komen en het moest een hele goede zijn anders was het voor hun huwelijk te laat". Hij stond op pakte zijn jas en keek nog even naar zijn
schoonvader alsof hij van die kant steun verwachtte, maar die hoop was ijdele hoop. Met een klap viel de voordeur achter hem in het slot.
Het was of met hem ook de donkere wolk optrok die de hele tijd boven hun hing. Ze keek haar dochter eens aan en vroeg :,, Wat ze nu van plan was en of ze ergens mee konden helpen".
,,Graag "zei ze ,, Want het werd haar allemaal te veel om het alleen op te lossen". Even keek ze naar
haar man en wist genoeg, hij zou hun dochter helpen. Eerst zou de administratie eens onder de
loep worden genomen om te kijken wat er allemaal nog meer aan de hand was. Haar dochter had eigenlijk altijd haar man vertrouwd en nooit ergens naar gekeken, iets waar ze nu natuurlijk spijt van had. Tot de verhuizing zouden de kinderen worden opgevangen, hoe dat zouden ze nog bespreken.
Het belangrijkste was dat eerst de verhuizing snel zijn doorgang zou vinden. Met zijn drieën zouden
ze de schouders er onder zetten zodat er weer snel regelmaat in het gezin kwam. Dit was beter
voor de kinderen en voor haar dochter. En wat zij ook zou beslissen, samen ze zouden haar steunen
zo goed als ze konden.
Haar man zou de brieven meenemen om te kijken wat er nog te redden viel, zijzelf wilde haar dochter
helpen met inpakken zodat alles nu zo snel mogelijk ging. Er werd dan ook besloten om te
kijken hoe en wanneer de huisraad kon worden overgebracht, want zo bleek ook hier was niets voor geregeld. Terwijl haar dochter op de bovenverdieping bezig was, overlegden zij samen wat ze wilden doen. Eigenlijk hadden ze samen wel het zelfde gevoel over wat ze graag zouden willen doen voor hun dochter. Daar waren enerzijds de bedden voor de kinderen die de naam bed niet verdroegen,
anderzijds was het ook op gevallen dat de meeste troep veroorzaakt werd door gebrek aan goede middelen. Als er hier en daar iets aangepast werd zou het een stuk overzichtelijker worden. Er werd overeen gekomen dat er nieuwe bedden voor de kinderen moesten komen.
Die wilden ze als verrassing neerzetten voor als de kinderen hun nieuwe kamertje zagen. Het
was vanavond koopavond en ze wilden eens gaan kijken wat er al zo te koop was op dat gebied. Verder was het zaak om enkele dingen aan te schaffen die eigenlijk in elk huishouden nodig waren.
Het gaf haar een tevreden gevoel dat ze concreet iets aan de situatie konden doen zodat het op dat gebied in elk geval geen behelpen meer was.
Haar man prees haar voor het kordate optreden tegen de schoonzoon, iets wat hij niet zo van haar
gewend was, maar waar hij wel volledig achterstond.
Die middag werkten ze gedrieën in een snel tempo door en tegen de avond konden ze tevreden zijn
over wat ze die dag gedaan hadden. Ze spraken gedrieën af dat het voor die dag genoeg was geweest. Ze wilden immers die avond nog naar bedjes kijken voor de kinderen. Zijzelf had een tevreden gevoel, de onrust van de afgelopen dagen was even naar de achtergrond geraakt. Doch ze wist dat het hele gebeuren nog lang niet was gladgestreken maar nu ze echt iets konden betekenen voor hun dochter het gemakkelijk te bevatten was.
Die avond was na een snelle maaltijd de gelegenheid om hun plannen om te zetten in daden. De
winkel waar ze heen wilden had zeker keus genoeg dat wisten ze wel haast zeker. En inderdaad
was de keuze snel gemaakt en waren er twee mooie bedden kompleet met toebehoren gereserveerd
en zouden ze gebracht worden als de datum bekent was. En tijdens het koffiedrinken in de
lunchroom bleek dat ze alle twee met hetzelfde idee rond liepen. Nu hun dochter kleiner ging
wonen zou een droogtrommel zeer welkom zijn. Blij als ze was dat haar man met het zelfde idee rondliep spraken ze af om de volgende dag daar eens naar te gaan kijken. Nu gingen ze naar huis,
vermoeid maar met een tevreden gevoel dat ze toch iets hadden kunnen betekenen voor hun
dochter. Ze kon dan wel volwassen zijn maar het deed pijn om hun dochter zo te zien lijden. Eenmaal thuis keek haar man nog eens de papieren na over de schuld die nog open stond.
Ze hadden nog een spaarpotje en wilden het aanspreken om als een soort van lening de schulden te betalen. Hoe het dan later geregeld zou worden zouden ze dan wel weer zien. Nu was het tijd om spijkers met koppen te slaan. Alle twee vermoeid door alle gebeurtenissen van die dag waren ze blij dat ze naar hun bed konden, Even stonden ze met de armen om elkaars schouder, om steun te
zoeken bij elkaar. Tevreden en blij omdat ze het volkomen met elkaar eens waren.
(Wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- manono
Mooi en ontroerend, Hettie.
hettie35: Dankjewel Christine, wens je een hel fijn weekend toe
groetjes Hettie
|
