Volg ons op facebook
|
< terug
Heimwee maar waar naartoe Hoofdstuk ( 21 )
Na een slapeloze nacht was hij stilletjes opgestaan om zijn vrouw niet wakker te maken. Zijn
gedachten tuimelden de gehele nacht door zijn hoofd, er kwam geen eind aan zo leek het wel.
Nu bij een kop sterke koffie probeerde hij zijn gedachten te ordenen, hij zou deze dag nog genoeg aan zijn hoofd hebben.
Waar hij nog het meest bevreesd over was, dat hoe men met zijn kleinkinderen zouden
omgaan. In stilte hoopte hij dat de kinderen er niet al te veel onder zouden lijden, daar deze in hun zo jonge leventje al zo veel hadden meegemaakt. Hij hoorde geschuifel in de kamer boven hem
en liep snel naar boven, en trof daar zijn vrouw aan die probeerde een beetje rechtop te lopen.
Ze liep nog niet geheel evenwichtig maar daar gaf zijzelf het gebruik van de medicijnen de schuld van. Hij sloeg een arm om haar heen en begeleide haar weer naar het bed waar ze voor de
vorm nog een beetje tegen prodesteerde. Maar ze was dankbaar dat ze haar hoofd weer op de kussens kon leggen. ,, Blijf jij nu maar lekker liggen", sprak hij ,, Ik maak wel een licht ontbijt
voor je klaar en breng het naar boven, zodat je fijn op bed kunt eten".
Ze knikte met een vaag mislukt lachje naar haar echtgenoot en zei:,, Dank je lieverd dat je zo goed voor mij zorgt, het zou andersom moeten zijn zodat ik voor jou kon zorgen". ,,Maak je over mij maar geen zorgen en pas goed op jezelf, dat is een betere zaak. Je hebt de laatste tijd zoveel
opgekropt dat het voorlopig mooi genoeg is geweest. Ze weten daar nu precies waar ze zich aan te houden hebben en voorlopig houd ik de vinger daar aan de pols, mocht dat eventueel nodig zijn.
De dokter heeft gezegd dat je echt je rust nu nodig hebt en je moet de medicijnenkuur afmaken". Ze
keek hem eens aan en zag dat het menens was en eigenlijk had ze ook niet veel fut om zich
nu al in de problemen van de kinderen te storten. ,, Je hebt helemaal gelijk ik ben nu al helemaal afgemat van even naast het bed te gaan staan". ,, Mooi dan zijn we het daar over eens", sprak
haar man en streek haar nog eens over haar hoofd. ,, Ik ga straks nog wat zaken regelen, dit in verband met de verhuizing van de kinderen, maar ik wacht tot je vriendin hier is om bij je
te zijn mocht je iets nodig hebben". ,, Ik kan best even alleen zijn protesteerde ze nog zwakjes",
maar was al stil bij het wuiven van zijn hand. Het had geen nut er nog verder tegen in te gaan
dus zweeg ze maar, wetende dat hij alles uit bezorgdheid over haar zo had geregeld.
Hij zei haar gedag en ging naar beneden.
Net beneden gekomen werd er aan het woonkamerraam getikt. Hij keek op en zag zijn dochter voor het raam staan. ,,Ook dat nog" dacht hij bij zichzelf en deed de deur open.
Liet zijn dochter binnen en gebaarde haar om zachtjes te doen met de vinger die wees
naar boven. Eerst wilde zij weten hoe het met haar moeder ging maar al snel had hij door dat ze voor heel iets anders kwam. De stilte tussen hun beiden in, was op het onbehaaglijke af.
Hij schraapte eens zijn keel en vroeg:,, Voor de draad ermee, ik begrijp dat je het eerst naar je moeder vraagt maar ik merk aan alles dat je daarvoor niet zomaar bent hier gekomen".
Aan de toon van haar vader merkte ze dat hij niet bepaalt op een praatje zat te wachten, bij haar moeder kon ze altijd terecht als ze ergens mee zat. Doch ze begreep ook wel dat hij zich flinke zorgen maakte om haar moeder, maar toch moest ze hem iets vertellen wat hij zeer zeker niet leuk zou vinden. Ze trok de stoute schoenen aan en begon te vertellen.
,, Vanmorgen had al vroeg de deurwaarder op de stoep gestaan met een bevel van ontruiming,
iets waar zij geheel niets van af wist". Ze haalde even diep adem en vertelde verder: ,, De huurschuld
was opgelopen tot een bedrag van acht maanden. Haar man had het altijd voor haar verborgen gehouden. De deurwaarder had haar verteld dat het ook al voor het kantongerecht was geweest,
maar dat op de eerste en tweede bevel van betekenis niet was gereageerd".
Ze had hierop geantwoord dat ze van het bestaan niets wist en ook niet van de huurschuld die
haar man had opgebouwd". De deurwaarder had haar als antwoord gegeven:,, Dit horen we
dagelijks en met zo een antwoord kunnen we niets mee. Als het geld dat in de duizenden euro's
liep niet binnen drie dagen waren betaald zou er loonbeslag worden gelegd op het salaris van haar en haar man. Ook zouden alle goederen in beslag worden genomen en in het openbaar worden
verkocht". op haar vraag:,, Of er een regeling kon worden gemaakt tot afbetaling", kreeg ze als
antwoordt:,, Nee, daar was het nu te laat voor, ze hadden het veel te ver laten komen.
Er had eerder gereageerd moeten worden op de aanmaningen en brieven die vele malen waren gestuurd aan dit adres".
Hij had haar helemaal laten uitpraten en stond toen peinzend op, liep een paar keer de
kamer op en neer en bleef voor het raam staan alsof vandaar de oplossing moest komen. Toen
sprak hij rustig maar met een kilte in zijn stem tot zijn dochter. ,, Wij zijn je ouders en dat
blijven we onder alle omstandigheden. Maar dat betekend niet dat wij voor alle grote problemen in je leven een kant en klare oplossing hebben. Je houding bevalt mij niet, zo hebben we je niet grootgebracht. Ik moet over dit hele gebeuren nadenken en adviseer jou dit ook te doen samen met die man van je. Want daar heb je verder nog geen woord over gesproken. Verder eis ik van je
dat je moeder dit voorlopig niet te horen krijgt, als de tijd daar rijp voor is zal ik degene zijn die het haar zal vertellen. Laat dit goed tot je doordringen want ik ben niet zo gemakkelijk als je moeder
die door jullie toedoen nu ziek boven op bed ligt".
( Wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- manono
Dat er nog eens bovenop! Heeft de echtgenoot van de dochter dan geen familie die ook wat kan helpen? Alle hulp komt van één kant. Nu ben ik als lezer al oplossingen aan het zoeken!
hettie35: Je bent me der eentje hihihi maar wel een trouwe en lieve lezer,
nog een prettig weekend groetjes Hettie - silvia
hoe je als ouders kompleet machteloos kan staan - ik kan me levendig voorstellen dat de moeder hier ziek van wordt...
hettie35: Ja Silvia kleine kinderen,kleine zorgen
grote kinderen, grote zorgen die soms
geheel uit de hand kunnen lopen.
Dankje voor het lezen en wens je nog een fijn weekeind,
groetjes Hettie - MarieChristine
Het lijkt wel of de moeder ernstiger ziek is dan een dip door haar zorgen. Ben benieuwd.
Groetjes, M-Ch.
hettie35: De tijd zal het leren, dankjewel voor je trouwe
lezen, liefs Hettie - Ghislaine
Als je het mensje maar niet opzadelt met kanker, dat vind ik intriest.
hettie35: Zal je gerust stellen, dat zou ik nooit doen
profiteren van andermansleed.
Dat gaat mij zelfs als schrijfster een tikje te ver.
liefs Hettie - Magdalena
dat er nog eens boven op!
Ik vind de reactie van de vader wel cru naar zijn dochter toe. Of misschien heb ik iets gemist door niet systematisch alles te lezen? Ik zie niet in waarom die vader zegt dat de houding van zijn dochter hem niet bevalt. Ik vind dat een vreemde uitspraak als een kind over zo'n zware problemen komt vertellen.
hettie35: Ik denk dat je iets hebt gemist, de dochter heeft alleen haar ouders nodig als ze in de problemen zit. En dan vooral haar moeder terwijl haar vader meestal de kastanjes voor haar uit het vuur haalt. Zijn zorgen om zijn vrouw werden op dat moment iets te veel en dat weet hij aan zijn dochter. Het volgende hoofdstuk zal een hoop duidelijk maken.
liefs Hettie
|
