Volg ons op facebook
|
< terug
Heimwee maar waar naartoe? ( Hoofdstuk 26 )
Ze hoorde hem nog een paar keer ja en nee zeggen, en dat was het dan zo ongeveer. Met een klap werd de telefoon neergelegd alsof deze er iets aan kon doen.
Vragend keek ze hem aan maar toen hij te lang zweeg vroeg ze uiteindelijk:,, Dit was geloof ik geen
al te positief praatje. Nog even bleef het stil tussen hun twee en toe begon hij te vertellen:,, We
zullen een advocaat in de arm moeten nemen want dit slaat alles wat die lui daar presenteren".
En met een zachte doch emotionele stem vertelde hij verder:,, Als we hen daar een stap voor willen blijven moet er snel een kort geding komen, om de rechter te laten beslissen wat het beste is.
Ze hebben nu gewoon zelf maar even iets geregeld en dat pik ik niet. Ik ga een advocaat bellen om een afspraak te maken en onze dochter zal daar mee heen moeten. Laten we haar eerst maar
gaan bellen om te vragen of ze ook een brief heeft gehad en hoe ze met deze situatie denkt
om te gaan". Ze knikte, ja die gedachten waren ook de hare dus moest dit maar direct gebeuren.
Samen besloten dat het beter was als zij zou bellen, dit omdat hij de aanvaring van deze morgen nog niet vergeten was.
Ze pakte de telefoon en toetste het nummer van haar dochter in. Even dacht ze dat er niemand in huis was, maar na enige tijd werd er toch opgenomen. Het was haar dochter die heel voorzichtig reageerde met een zacht,, Hallo". Dit was ze niet van haar dochter gewend die meestal heel spontaan zich melde.
Daar moest meer aan de hand zijn dacht ze bij zichzelf, slikte maar eens en vroeg hoe het
met haar ging. ,, Niet zo goed" vertelde haar dochter ze had die ochtend haar man verteld dat hij kon vertrekken. Dit naar aanleiding van een brief van jeugdzorg die een paar uur geleden daar ook was bezorgd. Hij wilde nergens aan meewerken en had alleen maar staan roepen:,, Laar ze maar komen ik sla ze allemaal op hun bek". Ze had hem voor de keuze gesteld of normaal doen of vertrekken maar dan voorgoed.,, Ze had het helemaal met hem gehad", vertelde ze aan haar moeder. Deze reageerde in het geheel niet geschokt ze had het al aan zien komen. Daarna vertelde zijzelf tegen haar dochter wat de plannen van haar vader waren en haar dochter hoorde dit aan en zei:,, Dat ze zeer opgelucht was dat haar vader het in de hand had genomen".
Toen het gesprek met haar dochter was afgelopen vertelde ze aan haar man hoe hun dochter had gereageerd, en dat ze over een klein half uurtje bij hen wilde zijn om verdere dingen te bepraten.
,, Ik denk dat ik nu naar mijn werkkamer ga en een advocaat ga bellen, ik wil zo snel mogelijk handelen", sprak haar man tegen haar. ,, Ja ik denk dat we het beste de vaart er in kunnen",
antwoordde ze terug.,, Ik zal je het zeggen als ze hier is".
Terwijl haar man boven allerlei zaken aan het regelen was zette ze snel een pot koffie,
en bedacht zich dat het eigenlijk een opluchting was dat haar schoonzoon even uit het beeld was verdwenen. Hoe de zaken ook zouden lopen met hem erbij kwamen ze geen stap verder met alles.
En misschien werkte het wel in het voordeel van de kinderen bedacht ze zich ook nog. Eigenlijk
vond ze het wel een goed idee als haar dochter die middag mee zou gaan om haar kinderen weer op te halen, daarna zouden ze wel weer verder zien. Ze hoopte dat de verhuizing aan het eind van deze week een feit was dat was voor alle partijen het beste. De achterdeur ging open en daar stond
haar dochter in de keuken, een blik was voldoende om te zien dat ze rode ogen had van het huilen.
Ze schonk voor hun samen koffie in en ging bij haar dochter aan de keukentafel zitten. ,, Vertel maar
kind ik kan goed luisteren", zei ze tegen haar dochter.
( Wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- manono
Weerom boeiend, Hettie! Het is een verhaal waar je het einde van wil kennen.
hettie35: Fijn dat je het zo ziet en zo volgt
groetjes Hettie - Mariechristine
Ik ben benieuwd naar het vervolg.
Groetjes, M-Ch.
hettie35: Fijn dat je het nog steeds volgt,
groetjes Hettie - silvia
ik blijf trouw lezen hoor !
groetjes
hettie35: Dat waardeer ik ook zeker wel,
groetjes Hettie - tessy
en elke keer weer zo een spannende cliffhanger... het is in elk geval een stimulans om verder te blijven lezen :-)
hettie35: Ik ben blij dat je het zo ziet Tessy,
groetjes Hettie
|
