naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

ons verhaal (15)

door silvia

De volgende ochtend werd Saartje wakker zonder Felix, die anders altijd op het hoofdkussen naast haar vredig lag te pitten, maar met een ander soort kater, een verschrikkelijk rotbeest dat haar een vreselijke hoofdpijn bezorgde.
Terwijl pechvogel Willy de nacht doorbracht in het ziekenhuis, half bewusteloos van de drank en van de pijnstillers, en met een kop als een paasei, hadden Vino en zij nog tot diep in de nacht bij elkaar gezeten, waarbij Vino haar zijn "masterplan" zoals hij het noemde ontvouwde. Saartje, die een volstrekte dummy was op de criminal scene, had met stijgende verbazing geluisterd en was daarbij diep onder de indruk gekomen.

Vino wist van aanpakken, zoveel was duidelijk, maar zijn plan was niet ongevaarlijk en hij had de grootste moeite gehad om Saartje te overtuigen. Uiteindelijk had ze er toch, zij het met loden schoenen, in toegestemd om haar medewerking te verlenen en tegen het ochtendgloren had Vino haar vergezeld op de korte weg naar haar appartement. "Jonge meiden als jij horen niet alleen op straat 's nachts" had hij kordaat verkondigd, en zoveel onverwachte galanterie had Saartje's hart doen smelten.

Ze hees zich kreunend overeind en liet zich uit bed zakken. Karel verscheen gewoonlijk rond het middaguur en verwachtte dan dat ze meteen paraat stond om zijn wensen te vervullen. Hij hield ervan dat ze zich verkleedde als heks en dat ze uit alle macht probeerde hem bang te maken. Rillend en bevend lag hij dan op haar bed, en het eindigde er steevast mee dat hij huilend als een klein kind smeekte om genade. De eerste keer had Saartje zich heel ongelukkig gevoeld in de heksenoutfit, die hij haar cadeau had gegeven, maar ze had zich er al gauw bij neergelegd, met de redenering dat het veel erger had gekund.

Terwijl ze een pot sterke koffie zette en een handvol pijnstillers slikte tegen de migraine, ruimde ze de bewijsstukken van het wilde avondje van gisteren op. Ze verbaasde zich erover dat het allemaal zo kort geleden was, maar door alle gebeurtenissen van die nacht leek het wel een eeuwigheid. Haastig verschoonde ze het bed, stopte de vuile lakens in de wasmachine en bracht de lege flessen en glazen naar de keuken. Vlug even die vuile boel afwassen en dan in zeven haasten haar heksenspullen klaarleggen. Het volgende ogenblik beleefde ze de schrik van haar leven : net
toen ze het eerste glas in het warme sop wilde dopen, werden twee grote handen brutaal onder haar slobbertrui geschoven en hoorde ze een bekende stem in haar oor : "zo schatje, druk bezig ? bezoek gehad, zie ik ?" "Karel ! wat ben je vroeg vandaag !" Saartje voelde haar bloeddruk onrustwekkend stijgen, en de paniekerige galop van haar hart voorspelde niet meer of minder dan een zware hartaanval ter plekke. "ik wou je verrassen, en dat is blijkbaar beter gelukt dan ik had verwacht" grijnsde Karel vals. "je bent niet erg blij me te zien, had je iemand anders verwacht misschien ?" Saartje had zich inmiddels herpakt en deed een zwaar mislukte poging om te glimlachen. Hoe moest ze die lege flessen en het meervoud aan glazen verklaren ???
"feestje gehad?" drong Karel aan. Voor zo'n grote brede kerel had hij een belachelijk hoog stemmetje, dat Saartje aanvankelijk wel grappig vond, maar dat haar nu angstrillingen over haar rug bezorgde.
"bwa, 't is te zeggen" stamelde ze "mijn broer kwam gisteren onverwachts opdagen, en omdat het zo lang geleden was dat we elkaar nog gezien hadden, hebben we de bloemetjes een beetje buiten gezet". Ze stond er zelf van versteld hoe vlot de leugen over haar lippen kwam en hoopte maar dat Karel er in trapte, maar voor ze daarin gerust gesteld werd, ging de bel van de voordeur.

feedback van andere lezers

• hettie35
  Ik vrees grote zorgen voor Saartje als ze open doet, mooi geschreven
  fijn om te volgen,
  groetjes Hettie
  silvia: haha...ik vrees er ook voor...benieuwd hoe de volgende schrijver dit gaat aanpakken :-)
  dank voor het lezen en je reactie
  groetjes
• jan
  sterk vervolg silvia,
  
  grtzz
  silvia: dank je Jan :-) op naar de volgende !
  groetjes
• GoNo2
  De bel van de achterdeur deed het niet, veronderstel ik?
  silvia: hihi...het had ook de telefoonbel kunnen zijn hé slechterik :-)
  groetjes
• manono
  Ik heb gelachen met 'de redenering dat het veel erger had gekund'!
  
  Wat een wendingen zeg!
  
  Dit is indd een sterk vervolg.
  
  
  
  silvia: :-) dank je Manono ! het leuke is dat de inspiratie vaak al schrijvend komt en dan vloeit het er bijna vanzelf uit :-)
  groetjes
• Mistaker
  Superleuk, vooral die heksenact! Wat een griezel die Karel.
  
  Groet,
  Greta
  
  
  silvia: :-) dank je Greta ! Ik heb het met heel veel plezier geschreven !
  groetjes
• tessy
  eigenlijk is alles al gezegd, maar ik vind het ook echt reuze plezant om volgen. En met die deurbel geef je een mooie aanzet voor de volgende , knap gedaan Silvia :-)
  silvia: :-) dank je Tessy ! ik ben benieuwd of de volgende mijn gedachtengang gaat volgen :-)
  groetjes
• Ghislaine
  Ik ben benieuwd.
  silvia: ik ook :-)
  groetjes
• Mariechristine
  Weeral met plezier gelezen. Op het moment heb ik het druk maar zal het vervolg zo vlug mogelijk schrijven.
  M-Ch.
  silvia: dank je ! ik ben blij dat je het goed vindt en kijk uit naar jouw volgende bijdrage !
  groetjes
• Dora
  Brede mannen met hoge stemmen en heksenplannen, bwoehoe, en dan tringggg, oefsnoei,
  silvia: hihi...leuk hoor Dora, zo lekker fantaseren en voortborduren op wat de anderen geschreven hebben :-)
  je vordert goed in het verhaal zie ik, wacht maar af, het wordt nog heeeeeel spannend :-)