|
< terug
Het Twentse land
Tussen de rivieren de Dinkel en Regge licht een wonderschoon land, genaamd ,, Twente". Een
van de oudste provincies van Nederland. Vol van bos en velden met goudgeel graan, tradities en
gewoontes met een eigen Twentse taal. Mensen uit de Westerse delen van Nederland noemen
de mensen spottend vaak ,, De boertjes uit het Oosten". Het zou een stug volk zijn en voor
een buitenstaander moeilijk om zich er thuis te voelen. Niets is minder waar, in Twentse
dorpen en steden zal er niet snel iemand alleen weken in huis liggen die overleden is, men let
er op elkaar.
Ja, het is waar dat als er iemand uit een ander gedeelte uit van Nederland naar het Oosten
gaat verhuizen dat de bevolking eerst de kat uit de boom gaat kijken. Dat is niet zo raar
gezien de voorgeschiedenis van de Twentse boeren. Die konden het in de ogen van de
stadse mensen niet zo snel iets goed doen. Er werd gelachen om de uitspraak van het taalgebruik vaak meesmuilend minderwaardig over in het geniep gelachen.
Maar als de nieuwkomers zich van hun goede kant lieten zien was er hulp voldoende om men
zich snel thuis te laten voelen.
Nieuwkomers worden ingewijd in de boodschappen van de midwinterhoorns die rond Kersttijd
hun boodschappen over de velden laten klinken. Er wordt geblazen tussen de eerste zondag van de Advent ("anbloazen") en Driekoningen (6 januari, "afbloazen"). Velen die dit geluid eenmaal hebben gehoord vergeten de klank nooit meer. Het gebruik stamt af naar een oud gebruik van
Sint Thomas dat is een oude Saksische feestdag, die valt op 21 december.
De houten hoorns werden op de waterputten gelegd en er werden verschillende tonen uit
geblazen die mijlen ver over de velden werden gedragen.
Bij de volgende boerenstee werden de klanken opgevangen en doorgeblazen naar de volgende
boerenstee. Ze werden de kerst en advent boodschappen doorverteld.
Met de Pasen hebben de Twentenaren zo ook hun eigen traditie's die door mensen van buiten
niet altijd begrepen worden. Maar met enige uitleg is de animo groot om er aan mee te doen.
Zo is er op de Palmzondag de Palmpasen optocht waarmee de kinderen met een Palmpasenstok
in optocht door de dorpen gaan. Deze bestaat uit een palmtak met daar boven op een
broodhaantje, als symbool voor het breken van het brood van Jezus bij het laatste avondmaal.
Dit wordt ook wel Witte Donderdag genoemd.
Het haantje is ook het symbool dat de haan drie keer kraaide voor dat Petrus Jezus verraadde,
dit gebeurde op Goede Vrijdag.
De Palmtak wordt ook versiert met eieren omdat het dat het teken is van een nieuw leven,
dat op Paaszondag begint. Het is een traditie die in Twente zeer hoog wordt gehouden en waar buitenstaanders vaak met grote ogen naar kijken. Dit wordt onder het zingen van oude Paasliederen rondgedragen.
Het laatste Twentse symbool met het Paasfeest is als de houtstapels bestaande uit takken en houtafval, in de weilanden worden opgebouwd metershoog in brand worden gestoken en men hand in hand er rond omheen danst
onder luid gezang dit als verwelkoming van de Lente en afscheid van de Winter.
En zo is het Twentse land vele tradities rijk dat als wie ze eenmaal kent wil er vaak graag aan mee doen.
Wie eenmaal de sfeer heeft geproefd van het Twentse leven wil er graag wonen.
feedback van andere lezers- manono
Ik lees heel graag over die mix van 'recente' religievieringen en oudere 'heidense' gewoonten zoals het vieren van het lengen van de dagen en zoals je beschrijft het einde van de winter (het in brand steken van oud hout).
Dialect lees ik ook graag.
Van mijn part ma g je hier nog over schrijven en zemfs eer details vrijgeven met nog meer dialect er in.
hettie35: Oke, ik beheers de Twentse taal vrij goed maar niet perfect,
vind het fijn om te schrijven maar had geen enkel idee
of er hier wel belangstelling voor was en of het niet te oudbollig is.
Je geeft moed, dank je wel
groetjes Hettie - tessy
Mooi om lezen al die verschillende gebruiken :)
hettie35: Dank je Tessy het is ook leuk om je erin te verdiepen. Ik als
Twentenaar ben er mee opgegroeid maar er zijn veel rituelen
waar ook ik nog weinig van af weet.
groetjes Hettie
|
