Volg ons op facebook
|
< terug
De Internationale Conventie van de Rechten van Het Woord. DEEL 3 (Einde)
.../Het gaat erom spannen deze keer… Geschiedenis kijkt bezorgd, zich baserend op zijn massale zelfkennis./
Deel 3
Gelukkig zijn er nog de onafhankelijke woorden zoals Muziek, Poëzie en Proza, Dans, Beeld en het gedistingeerde - zichzelf als veilige havens of net als verkenners van nieuwe horizonten opstellende - duo : Cultuur en Kunst. Zij weten het van zichzelf deze woorden. Dat zie je aan hun expressieve gelaat. Zij weten wat van hen wordt verwacht. Tegelijkertijd stellen ze alles in vraag. Het is ook het enige wat zij kunnen. Hun betekenis zo breed mogelijk invullen. Zoals elk woord trouwens. Ze zijn echter zo verscheiden, zo deelbaar in al hun delen en afgeleiden dat hun aantal niet meer bij te houden is (of het is voor Ontelbaar uiteraard)
; Je kunt er niet naast kijken dat sommigen onder de kunstige woorden een beetje een hautaine houding aannemen en bijvoorbeeld de broodnodige Leestekens steevast als 'het plebs' aanhalen. Nochtans is het niemand anders dan de haakjes, die de woorden ontkrachten, of de kommapunten die pauzes in lassen. Punt die woorden stopt...wordt nog het meest veracht door Onstuitbaar, Ongebreideld en hun gekke neef Decadent een trio dat nogal eens hun boekje te buiten durft te gaan en zich dan geenszins door Punt willen laten tegenhouden. En ja, dan heb je Uitroepteken. Die heeft wat minder geduld, eist duidelijkheid! Hij staat voor zijn betekenis. Recht door zee. Maar hij kan zich ook wel achter het eerder besproken losbandige trio scharen, dan geeft hij hen nog dat extra zetje dat ze nodig hebben om zichzelf kracht bij te zetten. Niet zoals Vraagteken die weifelend haar weg zoekt door het grote bos vol ; inderdaad telkens weer zijzelf op het einde van alles waar men niet zeker over is ;
Maar het ging dus over de veelheid, de deelbaarheid van de woorden Cultuur en Kunst… en hun niet meer bij te houden aantal. Wel, dat dit ook zo is voor woorden als Pijn, Wapen en het onontkoombare Dood slaat hen niet uit hun lood.
Neem nu Muziek. Zij leende zich al zo vaak tot het verzachten van dat niets ontziende woord Pijn. En vaak slaagde zij - uiteraard is Muziek een Vrouw - erin om het onverstoorbaar geachte woord Dood tot een detailwoord te herleiden. Enkel en alleen door haar schoonheid. Want Muziek is de Muze van Leven. Bovendien heeft Hij er Liefde mee versierd. En Liefde overstijgt Dood. Zodoende heeft Leven zich met deze twee omringd. Om Dood en Oorlog te verwarren. Ja inderdaad om Dood en Oorlog uit het lood te slaan. Leven zal hierin nimmer versagen. Liefde zal al haar kracht aanwenden om Leven bij te staan.
En terwijl Vrede, Oorlog voor de voeten blijft springen wacht Muziek haar kans af, en ze grijpt ze telkens weer, telkens luider… telkens intenser, Overtuiging schaart zich aan de zijde van Muziek, Rede heeft er ook meer dan genoeg van en laat zich meevoeren op de betoverende bevlogenheid van Muziek. Daar staat ze. Wijdbeens. Uitdagend. Symfonie voelt zich in haar sas en steekt enkele handjes toe… Kakofonie doet nog een poging om Oorlog bij te staan maar Muziek knipoogt naar Experiment die met een uitgestreken gezicht Kakofonie elke betekenis doet verliezen. Het is zover…
Oorlog kan het niet meer aan! Met de klauwen op de gekartelde Oren schrijdt hij - immer dreigend - achteruit. "Ik blaas geen aftocht, dit is tactiek!" Zijn stinkende bende valt uit elkaar als Muziek er nog een schepje bovenop doet… Requiem! De walmende bende schaart zich achter hun leider en ze verlaten de grote zaal der Woorden. Afdruipend. In zichzelf vloekend, zich omdraaiend bij de grote Onwrikbare: Poort, met een laatste - door de potsierlijke Kakofonie ingezette - iele schreeuw : "We komen terug!!!!"
Leven, Liefde, Vrede, de zich in haar puurheid wentelende en weinig aandacht voor het gebeuren opbrengende Verliefdheid, de ernstig kijkende Zinloosheid, een niet begrijpende Kinderblik, het nog niet ter sprake gekomen maar zich van zijn grote betekenis voor Leven bewuste Lach, de in zichzelf gekeerde - want voor haar bestaan vrezende - Zuurstof, de uit hun verkramping ontspannende Paniek en Ontreddering, het dartele trio Speel, Met en Mij…
Kortom de woorden met een zuivere betekenis halen opgelucht Adem aan. Adem geeft hen wat ze broodnodig hebben en neemt zelf ook wat van haar betekenis.
Muziek laat alles gebeuren terwijl ze goed beseft dat zij bepaalt hoe de anderen zich voelen. Zich van haar kracht bewust besluit ze niet op te scheppen of de aandacht te trekken. Ze transformeert zich in één van haar favoriete gedaanten, haar geschonken door Eeuwigheid.
Poëzie en Proza neuriën Lied stilletjes mee… terwijl ze nadenkend naar Leven en Liefde staren. De twee Oerwoorden hebben plaats genomen op Troon. Verliefdheid vindt het prachtig en gelooft in de kracht van haar ouders. Beeld legt vast in navolging van haar opdrachtgever Geschiedenis.
Eeuwigheid en Geschiedenis slaan het tafereel gade en kammen hun beider baarden. Hun koppeltekens en kantlijnnota's fronsend en gladstrijkend.
En Nummer? Nummer gaat op in Massa en laat zich niet langer tellen. Of toch…
Want kijk daar is Hij in al zijn definitieve maar uitermate wispelturige gedaantes :5,4,3,2,1… daar heb je hem, altijd weer als voorlopige laatste opdoemende, de schoonzoon van Eeuwigheid :
Open je ogen maar want… inderdaad hij is er weer…..
Einde !
feedback van andere lezers- geertje
klasse met de grote K.
een schrijver met een hééééél grote S
-schrijvertje Geertje (met voor 1 keer een hoofdletter) valt bij zoveel kwaliteit Stil.
Groetje komt jou in haar plaats nog even gedag zeggen:
dag Jan
CaptainNorth: Als 't u belieft... dan ga ik verder mijn best... Doen!
Ach... het is gewoon een gedachtje dat ik uitgewerkt heb... en Geertje is ook een schrijfster met een grote S hoor!
Zeker en Vast!
Dag Geertje!
Symfonie! - Draakje
Grote Verzuchting dat het Einde al zo snel de Weg vond...
Dit vraagt voor een nieuw woord : Formidastisch Uitroepteken
CaptainNorth: ! Bedankt!
Blij dat dit zo gesmaakt wordt...
Heb er wel even over nagedacht...
De Negende van Ludwig Von! - Memoire
Dag CaptainNorth.. Normaal gezien lees ik niet graag verhalen op computer, maar dit kluisterde me werkelijk aan het scherm. Ondanks dat mijn ogen er van gaan prikken, las ik het in één ruk uit. Wel één ding, in je stukje over Muziek, die je eerst aanduidt als een vrouw, noem je haar even later 'hij'.. Of misschien lees ik verkeerd, nu ja, ik meld het maar.. Verder.. Prachtig geschreven, dat spelen met woorden en andere aspecten van de taal. Dit wordt een lange reactie, laat ik het erop houden dat ik er werkelijk van genoten heb.
CaptainNorth: ... ik word er even stil van... je weet het toch niet voor mensen erop reageren wat men ervan vinden zal... bedankt voor het opmerken van het geslachtsfoutje... je hebt wellicht gelijk, ik verbeter het zo meteen... de lengte van de reaktie zegt inderdaad wel iets... namelijk dat je er werkelijk van genoten hebt... er rest mij niets anders dan je te bedanken, andermaal voor je lezen...
merci.
groet
De Kapitein.
ps: je hebt toch alledrie de delen gelezen hé? Wellicht wel... - janwillems
Bravo, Jan, Hele Mooie Ode Aan De Woorden, En De Zin Ervan!
Echt Wel Een Staaltje Van Concentratie En Creativiteit, ik Kan me Inbeelden Dat Dit Niet Eenvoudig Is. jan
CaptainNorth: Niet Eenvoudig Maar Broodnodig Want Anders Stonden Die Woorden Er Alleen Voor Zonder Dat Verhaal Haar Zin Kreeg!
Merci!
Groet
Jan - commissarisV
Uitstekend Cap. heb nu pas de tijd gevonden dit documentaire(:-)
stukje te lezen, schitterend!!!!
CaptainNorth: Dank u Wel Commissaris! Heb me uitstekend geamuseerd met het 'flimen'.
groet
J
|
