naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Drenthe, ,, Ruwe Bolster..." Hoofdstuk 6

door hettie35

Klazienaveen 1930-1932


,, Dag Max " .


,, Max, Max, Max". Aarzelend kwam de hond uit de schuur. ,, Waar zat je
toch, was je in slaap gevallen?" Max liet z'n staart heel even zwaaien, z'n
ogen stonden dof. Lelie begreep er niets van, de neus van de hond was warm,
nee Max was niet goed!
's Avonds zei hij tegen Groffa:,, Max wou niet mee vandaag, hij ligt alsmaar in
de schuur". ,, Kom mee", zei Groffa dan gaan we kijken". De hond lag weer
op z'n plek, naast het varkenskot. Lelie wou hem aaien, maar Max bromde.
,, Nee", zei Groffa: ,, Niet aan raken Max is oud, hij gaat dood ".....!
,, Waarom niet aanraken?" zei de jongen. ,, De hond wil met rust gelaten worden,
hij weet dat z'n tijd om is" zei Groffa.
,, Kom dan gaan we een eindje lopen, dan kijken we gelijk even naar de foeke".
De foekewerd gelicht, ,, Twee snoeken" zo gromde Groffa, we hebben ons kostje
weer verdiend. ,, Grobmoe zal wel bliede wezen", al kwam dat wel wat later uit zijn
mond!
Ze liepen terug langs de wieke, keken nog even in de schuur naar Max, ,, Hij slaapt",
zei Lelie. Groffa keek bedenkelijk,, Nee mien jong Max is dood".
,, Dat kan niet, dat kan niet", schreeuwede de jongen. Groffa, lei de hand op de
schouder van de jongen, ,, Het was zien tied".
Lelie huilde dikke tranen, soms was het leven hard.....!
's Avonds groef Wilm een diep gat, haalde de krooie uit de schuur en lei Max daarin.
,, Kom Lelie", zei Wilm: ,, We zullen hem maar naar z'n rustplaats brengen".
De zon was bijna verdwenen ,, Morgen komt ie toch weer op", zei Wilm. Lelie
droogde z'n tranen met de mouw van z'n kiel.
,, Dag Max, rust zacht......! "


Heel, heel ver achter in het veld, op het hoge veen, stond nog een plaggenhut,
daar woonden twee broers en een zuster.
Martien, Rieks en Aaltie, de grote mensen wisten het misschien wel, of ook niet,
hoe ze heetten, maar niemand sprak ze anders aan.
Rieks was de kleinste, als hij langs het korenveld en de wieke liep dan zag je nog
net de punt van z'n jas boven de halmen uitsteken. Hij liep altijd met de handen
onder z'n jas en op de rug.
Bij elke stap gingen de punten van z'n jas omhoog, een koddig gezicht, iedereen
zag dat en wist dat. Nu liep Rieks weer naar café Wieringa, haalde daar een platte
fles uit z'n zak en liet die vullen bij de tapkast.
Hij liep weer terug langs het korenveld. ,, Kom zeiden de jongens, we gaan achter
Rieks aan". in het kielzorg liep Lelie, ,, Blief er goed achter", zei Wilm, ,, Zodat
ie je niet ziet".
Bij de laatste vlonder keek Rieks nog eenmaal schigtig om zich heen en liep
de wallekant bij de vlonder naar benéé, haalde de fles met drank uit z'n binnenzak,
schroefde de dop van de fles en nam een grote slok.
Rieks smakte met de tong, de jongens kropen nog dichter weg bij het graan. De ogen
werden groot. Rieks dompelde de fles in het water, aldus speelde Rieks voor kastelijn.
,, Zo'n verrekte stinkerd", zei Grietus later, wat een snoeperd.
Maar Rieks was dicht bij z'n plaggehutte.
Marten en Aaltie wachten, tja ieder het ziene!!
Ze gingen weer terug, Grietus voorop. ,, Stt", zei Wilm,, Zag je dat", het schemerde
al een beetje, ,, Nee wat was dat dan?".
,, Nou vertel op", zei Grietus. ,, Ik zag een wit wief zweven, nog net boven het koren
uit", zei Rieks. Ze doken alle drie subiet in het koren.
Eigenlijk wist niemand of de witte wieven nu bestonden, vooral als je dacht van niet,
maar je wist het maar nooit!
Als de lange winterdag de avonden lang waren en ze allemaal om de klompenkachel
zaten, die roodgloeiend stond, met een ijzeren ring erom heen, waar je zo mooi de
voet op kon zetten, dan kwamen de verhalen los.
Lelie lag dan allang in de bedstee, de deurtjes op een kier en luisterde mee, ja van
de grote mensen daar leerde je wat van.....!

feedback van andere lezers

• manono
  Wat deed Rieke eigenlijk? Zijn fles aanlengen met water?
  
  Je schrijft heel goed, Hettie. Dat weet je toch, hé? Ik zie alles zo voor me!
  hettie35: Dank je Christel, je geeft mij meer zelfvertrouwen
  dan ik ooit heb gehad. Ik wilde dit al zo lang maar
  durfde het niet, bang om mijzelf belachelijk te maken.
  
  groetjes Hettie
• silvia
  ook jouw verhaal volg ik Hettie, en graag, zelfs als ik niet onder elke aflevering reageer (kwestie van tijd...)
  
  hettie35: Dank je Silvia, het geeft enorme steun om zoiets te horen,
  groetjes Hettie
• Hoeselaar
  Je kunt het zo brengen dat ik met gesloten ogen heel die situatie overzie
  
  Willy
  hettie35: Dat is een heel groot compliment Willy,
  heel erg bedankt
  
  groetjes Hettie