naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Drenthe, ,, Ruwe Bolster..." Hoofdstuk 12 Deel 2

door hettie35

Er kwam nog en feest, en lang daarna nog als Lelie er voorbij fietste, dacht hij er
met gemengde gevoelens terug aan die tijd.
,, Néé", zeiden de ouders van Lelie en Jan, ,, Dat is geen feest voor jullie, ons soort
volk hoort daar niet"!
,,Dat bint facsisten........" Wisten de jongens veel!
Tegenover Dolpiha lag het restaurant Dolpihia waar het feest zou worden gehouden.
Electricien's waren druk bezig de feestverlichting te plaatsen.
Geschetter en geschal van luidsprekers..... het dorp keek toe, argwanend. De N.S.B.
vierde feest dat eigenlijk een naderend onheil voorspelde, dat zou later blijken.
Daar het feest voor de jongens taboe was, zochten ze het clubgebouw op. Ze hadden
daar onder toezicht figuurzagen geleerd, dus helemaal niks te doen was er ook niet
voor Lelie en Jan, ze zaten niet op niks!

Hun vriend Jan Lanjouw kwam er ook bij. Hij zei : ,, We zagen ze doormidden, wij
geen feest, zij ook niet".
Een gedachtengang van de jongens uit die tijd, medio 1935.

Ook de winter kwam, de kleigaten vroren dicht, het ijs werd dikker en dikker en de
schaatsen gingen uit het vet, Friese doorlopers.
Jan kreeg nieuwe schaatsen.
,,Nieuwe schaatsen zijn scherp", zei vader er zit nog een draote op......!!
Vóór ze naar het kleigat gingen, zei Jan ; ,, Vader wil ie astubleeft de draote na de
schaatsen haaln?
Dat was één van de weinige keren , dat Lelie z'n vader zag grinneken, en hij zei:
,, As doe flinke schaatst geet het er vanzelve wel der af, dus doe oen beste.....!
Lelie en Jan vermaakten zich opperbest, het was zwart van de mensen, als je goed
keek dan zag je het ijs golven. Maar het hield, de pret kon niet op!
En de wangen werden roder en roder!

Het voorjaar was nabij, de verhuizing was aanstaande.
Eigenlijk had Lelie Dolpiha amper leren kennen, de speeltuin, het plein, de jongens.
Ook meester Hannink hield Lelie in zijn gedachtengang bezig, ja zelfs de goudvissen
in de vijver zou Lelie missen.
Soms werd Lelie er weemoedig van, alweer een stekkie dat verlaten ging worden. Hij
was er in het geheel niet blij mee. Maar ja, de grote mensen beslisten. Dus er was
niks aan te doen!
Ja, Meester Hannink, de tijd zou het leren en me laten weten, hoe Lelie er met de
school ervoor stond.
Nog eenmaal keek Lelie met een brok in zijn keel naar het vee, tegenover zijn oude
huus. In de wei was de boer bezig, hij molk z'n koeien. Toen hij Lelie zag staan stak
hij z'n hand op, Lelie zwaaide terug.
Ja, het ging toch weer een afscheid worden......!!!!
Ondanks z'n vele broertjes voelde Lelie zich eenzamer als nooit tevoren.
Op dat moment dacht hij terug aan Klazienaveen, en dacht, ach Grobmoe en Groffa
Waarom, waarom...??? En een dikke traan begeleide zijn gedachten!

feedback van andere lezers

• manono
  Het verdriet van Lelie komt heel goed tot uiting.
  
  Wat is een 'draote' ? Pure nieuwsgierigheid.
  
  'begeleidDe'
  
  Heb er weer van genoten, Hettie. Dat zal elke keer zo zijn.
  hettie35: Een, draote' is een soort braam die nog op
  het nieuwe ijzer van de schaats zit.
  Als je een tijdje hebt gereden dan slijt die er vanzelf af!
  
  Fijn dat je weer bent komen lezen.
  groetjes Hettie