Volg ons op facebook
|
< terug
Kroonprins Le Roy (3)
Na een half jaar was de voorganger uitgebeden en moest iedereen klaar zijn met hun trieste verlies. Het gat dat in het gezin was geslagen werd, of men wilde of niet, dicht gegooid. Het werk van alle dag leidde iedereen af. Cocks laatste restje zelfliefde, het was nooit te veel geweest, was na een jaar volledig opgelost in de waan en verwachtingen van alle dag. Hij zette zijn vunzige fantasiehelden aan de kant, want wie weet leefden straks zijn ouders dan ook niet meer.
Hij kwam nu wel op de eerste plaats, maar er kleefde een zwarte last aan deze noodlottige reclassering.
Zonder Raoel als zondebok, waar hij zijn woedende wraakfantasieën aan had opgelopen, was Cock geheel op eigen kunnen aangewezen. Geen uitblinker op school, geen opwindende hobby waarin hij zich uit kon leven kon hij zich nergens in verliezen. Onwaardig, onmachtig voelde hij zich en hij verwachtte ieder moment als oliedomme nietszeggende mislukte zoon, door de lekke mand te vallen.
In de, van verdriet, losgeslagen verhoudingen werden nieuwe wetten gehanteerd, andere rituelen gecreëerd.
Het was in het vervolg strikt verboden de naam van de dood nog te noemen. Op het dressoir echter, waarin de bandrecorder naast de fotoboeken lag, stond die wazig uitvergrote foto waar men over zwijgen moest.
Als een aanklacht, een open wond, lachte Raoel hen altijd toe.
Overal waar je zat of stond. Bij het raam of aan de achterkant, het leek alsof Raoels ogen Cock altijd en overal volgden. Het voelde of die vrolijke ogen hem constant brandend in de rug staken.
Zijn ouders gunden hun 'Kroonprins' een doodnormaal leven, zeiden ze. Ze hielden nu dubbelveel van hem, maar hun, naar zijn gevoel, toneelmatige aandacht maakte hem misselijk. Het liet hem volkomen koud. Want waarom draaide zijn vader dan soms nog in het geniep de ene band af, waarop hij zijn beide zoons hoorde lachen, praten en spelen? Zijn moeder stond al jankend bij de voordeur als Cock twee minuten over tijd was.
Woest werd hij dan, nors en onredelijk, maar hij probeerde dat manmoedig te verbergen, rationeel te temmen. Zo leerde hij een pokerface op te zetten, waar niemand achter keek. Als ze hun ongerustheid uitten, liet hij duidelijk weten dat het zijn ouders niets aanging wat er in hem omging....Hij was niet voor niets toch al bijna volwassen? Nou dan!
Drie mensen, gevangen in hun eigen cocon van verdrietige stilte, leefden naast elkaar en de lang puberende Cock kon iedereen wel slaan. Er was veel dat hij niet begreep. Geïsoleerd worstelde hij zich door het leven. Hij deed wat hij dacht dat men van hem verwachtte, maar passie en ambitie hadden geen vat op hem. Zijn enige echte vriend verdacht hij ervan, dat hij uit medelijden bij hem gebleven was.
Er was in een ander deel van het land een jonge vrouw, die de mooiste wilde zijn. In het hele land. Ze koesterde al vanaf haar kleutertijd die droom. Van die ene prins, die haar schaken zou. Een mooie sterke rijke man zou het zijn, waar ze mee pronken kon. Het evenbeeld van haar vader, die mamma alles gaf wat haar hartje begeerde. Haar eigen prins zou echter alleen van haar zijn, onverdeeld, voor de edele jonkvrouwe. Hij zou haar ook alles geven wat ze wenste en zij zou zijn koningin zijn, de baas in haar eigen vrijstaat.
Was ze hoogmoedswaanzinnig geboren of was het godsdienstwaan?
Ze groeide uit tot een zelfverzekerde en oogverblindende mooie jonge dame. Inmiddels was ze twintig en ze popelde om haar Koninklijke inborst aan de andere vrouwen, het mindere volk, te kunnen bewijzen. Wat waren de andere meisjes van haar leeftijd toch domme wichten en wat hadden ze weinig inzicht in de andere sekse.
Ze wist heel goed hoe mooi ze was, kon echt van zichzelf genieten, kende geen onzekerheden over haar lijfelijke verschijning. Inmiddels kende ze ook elke methode om haar zin te krijgen. Haar overmacht gebruikte ze met verve en iedere jonge man zette ze in een wip naar haar bevallige hand. Haar droomprins, de man die haar in vuur en vlam zette, diende zich echter niet aan, hoewel ze vond dat de tijd al wel drong.
( Wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- hettie35
Weer graag gelezen Dora,
groetjes Hettie
Dora: Thnks - Hoeselaar
Het is moeilijk op voorhand uit te maken hoe dat de mensen in een bepaalde situatie reageren
Willy
Dora: Ja, zo een situatie gaat men naar eer en geweten, naar beste kunnen, te lijf.... - manono
Boeiend, Dora!
De gewijzigde familiestructuur komt heel realistisch over, ook de karaktertekening van Cock.
Dora: Dank je, ja , dat fantaseren gaat wel zijn uitwerking hebben
|
