|
< terug
Niets is zoals het lijkt
Ik staar in het niets en lijk rustig. Niets is was het lijkt. Mijn hoofd is een warboel die veel wil
vertellen maar er zelf niet uitkomt. Het lijk op een zakje Tum-tummetjes , alleen zijn de gedachten
minder zoet. Het gonst en zoemt dwars door mijn hoofd, het ene is nog niet uitgedacht of de andere
gedachtengang meld zich aan. Geen tegenstand duldend, want ik ben niet de baas in eigen hoofd.
Naarmate het verdriet en pijn langzaam onzichtbaarder werden ( niets is wat het lijkt ) kwamen de
hersenspinsels ongevraagd en brutaal.
Ik heb geprobeerd ze te uiten naar de buitenwereld toe ,maar dat is een bijna onmogelijke taak
men hoort wel maar luistert niet. Te druk in eigen bestaan en eigen wereldje bezig.
Uiteindelijk wordt de stempel binnenvetter aan je gegeven, je hoort het aan begrijpt het wel, maar
laat ze in hun waarde. Zelf geen enige ambitie voelende om het weer eens uit te leggen, over iets
wat ze wellicht toch niet verstaan. Maar ook weten dat in het donker van de nacht Tum-tummetjes weer hun werk gaan doen, alleen met weer een onsje erbij gevoegd. Het broerdste is dat ze ieder hun eigen taal spreken en elkaar goed verstaan en mij laten raden. ( niets is wat het lijkt ).
In gesprek met een ander hoor ik weer de woorden, wat ben je toch een rustig iemand, zo
zelfverzekerd. En ik denk wederom ( niets is wat het lijkt ) . Problemen komen op mijn bordje,
tja je ziet alles zo anders en kunt zo een goede raad geven, misschien denk ik bij mijzelf, dit
wordt weer een onsje meer in de warboel der tum-tummetjes. Maar ik luister en probeer raad
te geven, zij kunnen ook niet helpen dat mijn hoofd alles opslaat, dat is immers niet te zien?
En na het gezellig samen zijn nemen we afscheid met de woorden, dat ik zal bellen als ik erover heb
nagedacht en misschien een lichtpuntje zie, ( niets is wat het lijkt ).
Onderweg loop ik langs een Jamin snoepwinkel, loop naar binnen om een zakje Tum-tummetjes te
kopen voor mijn lief. Want hij kan er ook niet aan doen, dat niets is zoals het lijkt!
feedback van andere lezers- manono
Zo herkenbaar, Hettie, en zo... ik krijg er kippenvel van.
'binnenvetter' : die uitdrukking is me wel bekend. Is dat een Rotterdamse of een Twente uitdrukking. Ik heb nog al overeenkomsten opgemerkt.
Zij worden door andere mensen vaak aanzien als klankbord voor van alles en nog wat. De rust die men uitstraalt werkt als ene magneet.
Dat 'onsje' komt er altijd weer bij, zelfs wanneer je de telefoonstekker af en toe uit trekt...
Binnenvetters zijn als sponsen.
Heel graag gelezen, Hettie.
hettie35: Dank je Christel voor je aandachtig lezen. Het woord binnenvetter is voor zover ik het weet een echt Twens woord. Twentenaren hebben vaak die bijnaam samen met het oordeel van een stug boeren volk.
En inderdaad de stekker uit te telefoon is alleen maar uitstel van executie want de echte aanhouder wint meestal wel.
Mijn trekje is inderdaad als een spons zoals jij dat beschrijft, moeilijk om dat te verbannen. Ik voel mij al snel schuldig als ik even niet bereikbaar ben als iemand mij dringend nodig heeft.
Ik weet dat ik het mijzelf al heel jong heb aangeleerd maar sinds ik meer tijd heb dan me lief is door ziekte wil het nogals eens stormen.
Maar je begrijpt me en dat doet deugd.
groetjes Hettie - silvia
heel herkenbaar Hettie !
weer graag gelezen
hettie35: Dank je wel Silvia, fijn dat je kwam lezen,
groetjes Hettie - tessy
" Binnenvetter" opnieuw een West-Vlaams woord tussen het Twentse :-) Misschien komen die woorden overeen omdat het hier ook een streek van stugge boeren is, hoewel als je ze kent hen niet stug noemt.
Heel mooi omschreven Hettie, veel mensen gebruiken de ander als klankbord maar geven vaak niet thuis als het een keertje andersom mag.
hettie35: Je legt de vinger op de juiste plek Tessy, heel goed aangevoeld.
fijn dat je tijd nam om te komen lezen,
groetjes Hettie - Mephistopheles
Geen probleem wanneer problemen op je bord komen als je het bord weet leeg te vreten
hettie35: Soms is het bord iewat overvol.
Dank je voor het lezen,
groetjes Hettie
|
