Volg ons op facebook
|
< terug
Hoera ik sta weer op mijn geboorte grond 3
Ik schrijf, kijk rond en schrijf weer verder. Over wat ik eerst niet zag, want als ik loop kijk in om mij heen en luister ik naar geluiden die de natuur voortbrengt. Hoogstens kijk ik eens naar beneden om niet te vallen over een hobbel of in een kuil te belanden. Nu zit ik stil en terwijl ik geen enkele reden
heb om naar beneden te kijken doe ik het toch. Waarom? Toeval? Nee, toeval bestaat in mijn ogen
niet. Alles heeft wel een reden. Alleen zijn we niet altijd in de stemming om er over na te denken, ik niet uitgezonderd om eens over die reden na te denken. Je zou denken, ja prima je bent op een bospad
beland en zowat, als je naar beneden kijkt zie ik zand. Niets is minder waar.
Zoals het loof van struiken en bomen, zovele verschillende tinten groen hebben, zo is het op een bospad ook met de tinten bruin. Niets is gelijk en het sluit naadloos op elkaar aan. Zelfs de wriemelende insecten onder en boven de dennennaalden doen daar niet van af, dacht ik!
Opeens vliegt er een rood zwart schimmetje langs mijn ogen en strijkt neer op mijn schrijfblok. Een
lieveheersbeestje dus. Ze zat daar wel goed denk ik want op wat heen en weer bewegen zat er niet
veel beweging in. Zo klein en toch zo standvastig van ik zit hier en ik blijf hier zitten!
Na een tijdje heb ik hem op mijn hand laten lopen, wat nog en hele toer was hij wilde niet maar toch
eenmaal gezeten is hij toch weer op de grond beland, een rood stipje op al dat bruin. Ik bedoel maar
hoezo alleen maar bruin? Maar de pen is geduldig en ik liet hem liggen en keek nog eens verder
rond, een paar meter verderop kwam het groen van de bosbessen alweer boven. Met een klein
koolwitje al dansend erboven. Al die aardse kleuren brengen rust in lijf en leden als je het maar de kans geeft. Het bevalt mij in ieder geval beter als al die knallende kleuren bij elkaar. Kleine
uitzondering zijn de veldbloemen want die bonte pracht kan ook ik niet versmaden.
Ik besluit met een opgeruimd hoofd mijn wandeling voort te zetten en in een ander laatste stukje zal ik nog vertellen over een grote kikkerpoel die ik onderweg op het laatste stuk ontdekte!
feedback van andere lezers- GoNo2
Ik wandel nog steeds mee
hettie35: Erg lief van je, ik mag zo graag de natuur delen met anderen,
groetjes Hettie - julien_maleur
Mooie tekst, goed geschreven en aangenaam om lezen, zeker in het begin. Toch zijn er hier en daar enkele zinnen die door lengte of gebrek aan zinstekens tamelijk beladen overkomen. Ik geef maar een voorbeeld:
'Alles heeft wel een reden alleen zijn we en zeker ik niet uitgezonderd niet altijd in de stemmingom over die reden na te denken'
ik denk dat dit als volgt beter zou klinken:
.. Alles heeft wel een reden. Alleen zijn we niet altijd in de stemming om er over na te denken, ik niet uitgezonderd.
Zoals een chef kok altijd moet proeven en bijsleutelen, moet een schrijven herlezen, laten bezinken en nog herlezen, zonodig bijwerken en vooral op zijn gevoel afgaan.
Toch vond ik heet een goed stuk en prettig om lezen. Mijn opmerking zijn maar om te helpen en uiteraard is dat mijn mening.
groetjes
JM
hettie35: Julien ik ben juist blij met deze voorbeelden, alleen aan feedback van goed of niet goed daar kan ik weinig mee. Dus dank je wel,
groetjes Hettie - manono
Mooi, Hettie!
Ik ben ook mee!
hettie35: Fijn gezellig, ik kom nog langs een kikkerpoel en dan is de koek wat deze wandeling betreft op!
groetjes Hettie - Dora
Alles heeft wel een reden; alleen zijn we (ik nu zeker) niet altijd in de stemming om over redenen na te denken.
Alleen zijn we, zeker ik niet uitgezonderd,
Zie eens Hettie, hoe we allen draaien en keren om de zinnen zo te zetten dat het weergeeft wat we willen (en niet alleen in teksten).
Ach ja leestekens, is een heel essay over bij elkaar te woordselen. Maar graag gelezen, want zo dat kleine observeren, heerlijk
hettie35: Tja Dora, die leestekens is iets waar ik mij minder druk over maak,
zo langzaam sprokkel ik mijn zinnen bij elkaar. De leestekens gebruik ik voorlopig alleen zo goed mogelijk in vervolgverhalen,
zoals Drente ruwe bolster waar ik al een reeks hier van geschreven heb. In de gewone vertel trant moet het maar gewoon gemakkelijk even zo! Alles hoeft van mij niet zo op topniveau. Maar fijn dat je kwam lezen,
groetjes Hettie - Ghislaine
De wilde margarieten staan volop in bloei, tussen de veldjes boterbloemen en de zaadbollen van de paardenbloemen.
hettie35: Ja, de veldbloemen periode is weer begonnen, ik heb de rode klaproosjes ook al weer zien staan, nu nog blauwe koren bloemen en het boeket is rond. Stuur hem in gedachten naar jou, voor een opkikkertje!
liefs Hettie - tessy
Fijne wandeling die je me aanbood Hettie, heb ervan genoten.
hettie35: Gezellig dat je erbij was Tes,
Morgen komt mijn grootste ontdekking op mijn wandeling,
onverwachts en pakkend, heel erg pakkend althans voor mij.
liefs Hettie
|
