Volg ons op facebook
|
< terug
Geschreven woorden
Titel : Geschreven woorden
Als Ilse de fluwelen gordijnen opent tegen de middag, komen er felle lichtstralen als speren naar binnen geflitst. Vlug trekt ze de geopende gordijnen weer dicht.
Het licht te fel, te wit, is pijnlijk om naar te kijken.
De tijd tikt door, maar het leven lijkt op dit moment stil te staan.
De kamer donker, niet opgeruimd, smeekt om hulp.
Net als Ilse, die als een zieke vrouw zich opnieuw onder de dekens nestelt.
Ook al zijn het warme dekens van lamswol Ilse krijgt het er niet warmer door, ze trekt de stukken verfrommeld deken verder tot tegen haar koude bleke wangen.
De geur van de dekens is niet aangenaam.
Al veel te lang gebruikt, ongewassen.
Zelfs de lakens die anders zo heerlijk fris ruiken, zijn klam en onrein.
De dag is al halverwege en voor Ilse is het nog geen ochtend zoals voor iedereen.
Haar vingers, wrijft ze over haar pijnlijke schouder.
Daarna doet ze hetzelfde met haar benen, zo tast ze stilletjes alle pijnlijke plaatsen af.
Net alsof ze zich er wil van overtuigen wakker te zijn.
Ilse is echt nog doodmoe, net alsof ze helemaal niet geslapen heeft.
Ondanks alles wat ze probeert, werkt er niets echt goed in haar leven.
Ilse is niet ongelukkig, ze heeft gewoon te veel pijn.
Daardoor heeft ze ook diep in haar lichaam het vreselijk koud.
Dat soort koude dat je zelfs met vuur niet kan laten verdwijnen.
De verwarming wordt hoger gezet, een deken wordt bij op het bed getrokken.
Het oude bed dat al een hele periode beneden staat.
Het is allemaal niet gegaan zoals verwacht. Ilse zal vandaag niet echt uit haar bed komen. Het is een prachtige winter, de ijspegels hangen te bengelen aan de bovenzijde van haar deur. Ze schitteren als kristallen in de middagzon.
In de kamer is het net iets te donker.
De sfeer is als bij nacht.
Zelfs de dieren hier bij Ilse zijn gewend aan het te lang slapen, te laat opstaan, het niet genieten van zachte ochtendnevel, de geur van verse frisse lucht als de ramen opengaan om het huis te luchten.
Het is net of hier staat de tijd al lang stil.
Ondanks Ilse moedig is, leren leven heeft met de problemen lichamelijk.
Heeft ze een belangrijke strijdt te voeren met het kwade.
Het slechte dat iedereen probeert te pakken, op te slorpen.
De duivel die geniet van elke pijnscheut, van alle negatieve energie die in het leven ongewenst maar toch aanwezig is.
De strijdt is al jaren geleden begonnen, toen Ilse nog niet eens wist dat ze aan het strijden was. De dag van vandaag beseft ze dat ook al is ze niet zo sterk meer, de strijdt nog steeds niet mag opgegeven worden.
Het is nog niet het einde van de strijdt, maar eerder het begin.
Telkens Ilse in het leven de moeite doet om wat te bereiken, gebeurd er iets eng.
Zodat er nergens van genoten kan worden.
Alles eindigt in het niets.
De moed veel gebruikt is nog altijd niet ontladen; maar heel stevig aanwezig in heel Ilse haar wezen, haar zijn. Waar de innerlijke kracht van Ilse vandaan komt is apart.
Als spirituele geïnteresseerde vrouw, vindt ze krachten waar anderen verloren lopen.
De weg is ook voor Ilse zwaar en af en toe onbegaanbaar.
Ze sleept zich verder tot ze de energie vindt die ze nodig heeft.
De pijnlijke gewrichten houden haar tegen.
Benadelen haar kansen die anders veel groter konden zijn.
Het leven is hard, zelfs voor iemand die een gave heeft meegekregen, waar menige jaloers op zijn. Ilse is niet altijd even gelukkig met deze gave, het brengt geluk voor anderen die ze ermee helpt. Voor Ilse zelf betekend de gave alleen maar pijn, vermoeidheid.
Ze voelt het kwade naar haar grijpen als lange vlezige handen met vlijmscherpe nagels die zwart geschilderd zijn. Deze zwarte blinkende nagels zitten aan lange magere vingers, alsof ze er alle momenten af kunnen breken. De punten zien er scherp uit als een scheermes. Ze verdwijnen om steeds opnieuw naar haar te komen grijpen.
Het kwade wil haar weinige energie afnemen, om zo helemaal van haar bezit te kunnen nemen. Haar gave zou heel goed van nut zijn voor het kwade.
Daarmee kun je meer weten over mensen hun leven, innerlijk, het is een ongelooflijk wapen als je het bezit. Ilse gebruikt het al jaren positief om goed mee te doen.
Het is dan ook bedoeld deze kracht in haar leven om daarvoor gebruikt te worden.
Het is de periode dat het kwade de duivel regeert over de aarde.
De duivel wil deze strijdt kost wat kost winnen. Hij wil bewijzen aan het goede, dat het kwade altijd kan overwinnen. Dat het kwade de sterkste energie is die de mensen zullen en willen waarderen. Omdat wie het kwade eert, krijgt wat hij wil.
Wie het goede in deze tijd wil volgen, heeft een leven van pijn, leed en strijdt.
De duivel wil Ilse laten voelen, door steeds weer opnieuw haar alles af te nemen, dat hij sterker is. Ze hem zal moeten dienen, wil ze ooit nog iets aan haar leven hebben.
Niet Ilse alleen, neen ook haar zoon wordt gelukkig zijn ontnomen. De pijn en verdriet, de ontgoocheling die in zijn ogen te zien is, doen Ilse heel erg pijn. De duivel doet dit alles om haar te laten begeven. Het is niet gelukt met Ilse zelf op te schepen met een pijnlijke ziekte, zelfs meerdere ziekten hielden haar niet van het goede weg.
Al wat de duivel probeert brengt Ilse dichter bij het goede en de waarheid van het leven. Het is nooit gedaan of genoeg.
Doordat Ilse van al de pijn en miserie niet ten onder gaat, plaagt de duivel ook haar zoon met een slechte gezondheid. Emotionele problemen, waarbij Ilse alleen maar lijdzaam kan toezien. Tranen zoeken hun weg, op haar ijskoude wangen, het doet haar veel verdriet om zo te moeten leven. Als deze strijdt niet moest gestreden worden, kon Ilse aandacht geven aan de mensen die wachten in wanhoop, bang, ziek of verslagenheid. De energie die Ilse bezit door haar gave, wordt helaas door het kwade opgeslorpt als honing door een beer.
Zonder energie kan Ilse haar krachten niet gebruiken.
Heel voorzichtig geeft ze aan de weinigen die het echt nodig hebben, haar laatste sprankeltje energie. Om nadien zoals vandaag terug te vallen in pijn en vermoeidheid.
Wachtend op de volgende dag, die veel te lang wegblijft. Slapend doet Ilse energie op, maar het is niet voldoende. Ze voelt zich leeg, zo waanzinnig leeg binnenin.
Het leven mooi en integer, koestert ze heel diep in haar hart. Wat kan en zou kunnen als het kwade die duivel niet zou bestaan. De strijdt zal zwaar blijven, al is er al zoveel gestreden in het verleden. Steeds weer opnieuw probeert de duivel haar te verleiden.
Ilse wendt zich af, negeert hem.
Hopend dat zo er ooit een einde zal komen aan de negatieve druk die er gebruikt wordt. Houdend van alle leven op aarde, trekt ze zich steeds weer op aan de liefde door alles gegeven, zonder iets terug te vragen. Haar hart is warm, haar ziel vervuld met verlangen naar goede betere tijden. Haar haren zitten in elkaar gestrengeld in knopen die ontstaan zijn door het slapen. Geen hulp voor dit probleem, niemand zal hier wakker van liggen.
Fijne haren zitten volledig vast, net als haar innerlijke warmte die ze zo graag delen wil.
Het is nog winter, de tijd van regen, wind ijs en sneeuw. Koude nachten, koud van binnen en aan de buitenzijde.
De sfeer is enkel goed aan de kachel die dapper verwarming doorgeeft aan wie er dichter bij wil komen. Ilse geniet van zijn overdaad, van de warme straling die net als liefde
Aanvoelen kan. De plannen gemaakt, niet volbracht blijven liggen smeken om de volgende stap. Er is geen mogelijke snelle oplossing voor de woonomgeving waarin Ilse leeft.
Haar armen en handen kunnen niets verplaatsen. In de binnenkant is Ilse de plannen aan het uitwerken, dromen van te kunnen handelen en maken van broodnodige acties, maken gebruik van haar slaperige periodes. Daarin geraakt alle leed, de karwei, het kwade overwonnen.
Niet alleen in de omgeving van Ilse, ook in de hele wereld. Het kwade, de duivel die iedereen het moeilijk maakt, geniet van de ellende verdeelt over onze wereld. Ook anderen moeten geloven aan dezelfde ellende die de duivel rond zich heen spreid. Gelukkigen onder de mensen, blijven gespaard, alleen de zwakkere die het goede voor het kwade verkiezen, lijden onder de tiran. Vleselijke lasten, pijnen, worden doorgegeven als een windvlaag tijdens een storm. Hulp wordt tegengehouden, situaties die verbeteren worden omvergeduwd, met de grond gelijk gemaakt. Helpende handen, worden misleid, weggestuurd, verleid door het kwade.
Zodat er geen nieuwe oplossingen geboren kunnen worden. De dagen zijn te kort, de nachten te lang. De plannen liggen onder het stof, weg te kwijnen zodat er geen nuttige dingen meer mee worden volbracht. Ilse bezwijkt niet aan deze dwang, de kracht die haar wil leiden naar de foutieve weg in het leven. Kwaad toelaten in het leven, is kwaad de leiding laten nemen. Dat kan ze niet laten gebeuren.
Ilse lijd wel alleen, ze doorstaat de druk van het kwade liever zelf, dan dat het anderen kan gaan treffen. Ze wil niet dat het kwade bij anderen aankloppen kan, om hetzelfde daar te doen, als bij haar. Toegeven hieraan zal Ilse nooit.
Daarvoor is het van veel te groot belang. De mensen die hier niet van op de hoogte zijn, zullen het ook niet te weten komen. Laat hen maar denken dat het kwade niet bestaat, het hen niets kan doen. Dat is beter voor iedereen.
Ilse voert daarom haar strijdt alleen, moedig en soms wanhopig.
Volhoudend dat dit de enige manier is om het ooit te overwinnen.
De dekens trekt Ilse dichter om zich heen, hopend dat ooit iemand of iets het kwade die duivel kan komen halen. Het is haar bedoeling van hem aan te kunnen, zodat hij anderen niets kan maken. Want niet alle mensen zijn sterk genoeg om zich van hem te weerhouden. Er zouden er opgeven, stilletjes wegkwijnen in het niets.
De last dragend van velen, door het kwade bij zich te houden, wetende dat de duivel zich niet laat doen. Treft heel diep haar hart. Enkel hem stoppen op weg naar de zielen die niet bewust zijn van de aanwezig kracht. Dieper nog onder de dekens nu, de koude trotseren doet ze die al de pijn omvat. Telkens zich verweren tegen de negatieve stralen van deze oppermacht, drukt ze haar hoofd diep in het zachte kussen.
Eerlijke tranen verlaten haar ogen, in een stroom van verdriet. Alle mensen houd ze van, waarom kan het kwade dat niet? Het is iets wat Ilse toch moet begrijpen, het kwade houd zeer veel van haar. Door haar ziel te willen, wijkt de duivel niet van haar zij. Hij zet alles op alles om de ziel te verwelkomen in zijn armen. De kracht wil hij gebruiken om anderen te lokken, de kracht die Ilse bezig van de liefde, het goede, wil hij misbruiken. De strijdt zal verder gaan voor Ilse, steeds tijdens de koude nachten, dagen en jaren. Opgeven doet ze niet, het leven hoe vervult ook van pijn, verdriet, leed en verlies. Koestert ze het goede door warm verlangen, zodat God haar toch wel ziet.
Dat is de enige van het goede, de ziel oppermachtiger dan de oppermacht van het kwade. Het goede gaat mee werkend in deze strijdt die Ilse levert jaar na jaar. Het goede staat altijd al aan haar kant, al was het ergens nog niet zichtbaar, het werd al langer aangevoeld, want Ilse reikte het goede haar hand. Zelfzeker kiest ze voor het goede, voor levensvreugde, voor gelukkig zijn. Al zal ze zelf hier niet veel van kunnen genieten, ze deed het van in het begin al niet voor zichzelf, maar om het tegen te werken venijn.
Zodat alle mensen op aarde, gemakkelijk hun handen zullen kunnen reiken, aangenomen door het goede.
Het kwade zal daardoor in een schaduw gaan staan. De duivel zal niets meer kunnen omzetten in venijn. Het goede heeft de kracht en gebruikt deze ook om de duivel ver weg te zenden, diep in de nacht. Het goede zal mensen keuzes geven en kiezen ze voor hem net als Ilse dat doet. Dan wordt het leven aangenamer voor de goede zielen, omdat God het zo altijd al heeft bedoeld. Het lijden in het leven is geen persoonlijk geboet.
De samenleving die elkaar omarmt, mensen verbonden met elkaar, om in het leven er voor elkaar te zijn, zonder redenen of doel. Oprechtheid, liefde tussen alle zielen. Houdend van het goede en van elkaar. Zonder vraagstellingen over het waarom.
Het leven is liefde, het is enkel daarom.
feedback van andere lezers- hettie35
Heel graag gelezen, mooi!
groetjes Hettie
vera: Bedankt Hettie, lief van je. - manono
Welkom Vera!
Ik heb je tekst aandachtig gelezen. De inhoud doet me denken aan het personage in 'The Green Mile'.
Als ik zo vrij mag zijn...? Je tekst zou vlotter lezen indien je de herhalingen er enigszins uit zou halen. Hopelijk vind je het niet erg dat ik dat opmerk.
vera: Dank u vriendelijk, ja ik doe het dikwijls iets herhalen, ik ga er meer op letten. Het is juist goed dat u dit opmerkt. - Dora
Oei, wat een strijd, zelfs met vuur niet kan laten verdwijnen? Mis ik hier?
de strijd(t)
veel inhoud, symptomen van de onthechting van lichaam en geest? Dromen, wensen die lastig gevallen worden door zwarte onzekerheden, verledenlevende donkerheden, doorheen geweven reeds aanwezige kennis... Zet hem op, geef de duivel van katoen, laat hem niet teveel ruimte om Ilse eronder te werken... Open gordijnen....
vera: Dank u vriendelijk. Het was ook niet bedoeld als echt verhaal. bij wat het hoort weet ik zelfs niet. Het is gewoon mijn pijn die ik probeerde onder woorde te brengen. - Hoeselaar
Ik denk dat dit verhaal fantastisch bij de mailgroep door de bijbels geïspireerd zou aanslaan. Niet te min las ik het graag en met respect voor jouw beleving
Willy
vera: Dank u voor uw reactie, het kan zeker bij Bijbels geïspireerd geplaatst worden. Deze tekst is een stuk uit mijn leven.
Wens je veel goeds toe. - julien_maleur
Ik las jouw stuk aandachtig. Ik dacht eerst dit gaat over een kankerpatiënt en zijn optimisme om tegen de ziekte te strijden. Verder in de tekst dacht ik, toen de strijd tussen goed en kwaad nadrukkelijker in beeld kwam, dat dit om de tweestrijd gaat van een schizofrene vrouw, het gevecht tussen haar twee persoonlijkheden.
Op het einde kom ik echter tot de vaststelling, dat het er eigenlijk niet toe doet, dat je de lezer alleen maar wil diets maken, dat de duivel (het kwade?) wel degelijk bestaat en dat wie het kwade aanhangt, met succes en rijkdom wordt beloond, terwijl wie zich tegen het kwade keert alleen tegenslag en verdriet mag oogsten. Uiteindelijk is het enkel een pleidooi voor het goede, voor het afzweren van de duivel (!).
Vlot leesbaar, niettegenstaande enkele foutjes en soms te veel herhaling.
Alleen: het leven zal wel altijd een strijd zijn tussen goed en kwaad, of de duivel nu al dan niet bestaat. Dat moet ook, want indien het kwaad niet zou bestaan, dan zou niemand nog het goede appreciëren. Bovendien, ooit las ik volgende wijsheid in een boek over het leven bij de papoea's: de duivel bestaat niet, de mensen hebben hem uitgedacht. Idd. het zijn de regels opgelegd door de maatschappij en door de diverse godsdiensten die bepalen wat goed en kwaad is.
groeten JM
vera: Deze tekst is dan ook een strijd tussen goed en kwaad. En u heeft gelijk dat het om een ziekte gaat, het is een combinatie van beiden, goed gezien van je.
Dank u vriendelijk.
|
