Volg ons op facebook
|
< terug
Duvel en de grote hoop (slot)
In ons luxe beschaafde derde wereldland vermoordt men de boodschapper van het slechte nieuws. Hoe ontwikkeld is dat? Het werd glashelder, verblindlichtend loepzuiver duidelijk; De voorzitter had stiekem geregeld, dat ik nimmer deel van de stichting had uitgemaakt. (Hoe kon dat aan de aandacht van het bestuur zijn ontsnapt?) Vriendin zei pissig dat ze haar stinkende best had gedaan. Het stonk inderdaad. En hoe! Levensdoel, vriendin, het bestuur keerde zich en-masse tegen mij. Nadat die teerling geworpen was ging de voorzitter over tot acties, die na mijn scheiding onze wereld zo pijnlijk hadden zwartgeblakerd. Hevig schokte het me, dat ik weer machteloos was ertegen. Deze manipulator had er alles voor over om me uit de weg te ruimen. Hij verknipte mijn mails, plakte ze opnieuw in elkaar. (Wat is in Godsnaam zijn motief? We zijn toch niet in oorlog?) Addis Abeba werd er totaal door naar de achtergrond gedrukt. (Zonder bedenken beschuldigt hij mij van zijn eigen achterbakse streken) Insinuaties, laster, gekonkel achter mijn rug. Hij deed waarempel alsof ik hem had willen vermoorden. Op het gebied van eerlijk armoeitroef-integer-positief ben ik geduldig (eerlijk duurt immers het langst). Veel waard zo'n ZZkarakter* maar het lag zwaar onder vuur, stromen bloed werden onder mijn nagels vandaan geschraapt, zelfs karaktermoord bleek toegestaan. Het leek een slijtageslag en misselijk verraad aan mijn integriteit was ook geen probleem. Mijn vriendin speelde blindevrouwtje, verschool zich achter ikke-niet-weetnie. Elf jaar vriendschap kroop achter de maan, ik werd persona non grata. Voor het Goede Doel notabene! Mijn Ethiopia verzoop in Utopia. Natuurlijk verloor ik het in mijn eentje. Ik wilde het liefst dood, heilige geloof in Gods bedoelingen versmolt in de hoogovens van dit driedubbelverlies. De voorzienigheid kende echter geen genade, liet me niet rustig doodverloren afsterven. Maanden hing ik zwijgend bij Iris op de bank, wonden likkend, lauwsleef, timide vertrapt, deed niets, kwam tot niets. Ik kon me niet eens realiseren hoeveel en wat er allemaal verloren was. Teveel, dat wist ik wel. Klauwde af en toe naar de rand van de put, keek onthuts over de rand. (Ik laat me GeVeDe niet kleinkrijgen want waar eindig ik dan? Den duvel en zijn moer lap ik aan mijn laarzen, vetvuile druipkaarsen. Ik laat mijn eerlijke integriteit niet onder verdrabben of besmuiken door uit de lucht gepukte achterlijke insinuaties. Dit kan niet Zijn wil zijn geweest, nooit en te nimmer. Er is nog te veel onafgemaakt, ik mag mijn intimie niet met zelfmoord opzadelen.) Aan deze gedachten gekluisterd kroop ik ontmoedigd op handen en voeten uit de depressieve donkere modderpolderende moerasverzopen ellende en zocht deskundige hulp. Na, ook dat nog, idiote omzwervingen vond ik eindelijk iemand die me de weg wees in mijn verklote leven…
"Waarom Niels, werkt het niet bij mij? Ik doe goed en ontmoet enkel kwaad. Zie mijn kind niet, bladiemama Ethiohoboehwoenee. Broer wijst me af, die vriendin achnee, zal het zo niet, maar ondertussen. Men moet mij altijd hebben verdorie. Ik wil dood, maar mag niet."
"De teleurstelling van hun eigen falen noopt sommigen de aanleiding, jij dus, tot zwarte Piet te kronen. Die pikorde leeft men nog steeds op jou uit ….. "constateerde hij.
"Moet ik dat misbruik toch echt een keer zelf de hersens in slaan…." wist ik en vandaar…... dat ik over mij, mijn invloed, die voorzitter, vriendin, familie, kind, ex, (alle verrotte pijn in binnen) veel heb nagedacht.
Hoorde ik later (de duivel pluimt zijn successtory graag in mijn oren) dat mijn inmiddels exvriendin een hoofdprijs had gewonnen. (Satan beloont uiteraard wel meteen zijn onbewuste helpers in het kwaad.) Gassie, ze was pas twee weken lid, had er nog geen poot voor uitgestoken, amper iets voor betaald! Mocht ze met manlief van de BankGiroLoterij, geheel viersterren verzorgd, rondreizen door Zuid Afrika. Ik ben niet jaloers, maar toen schoot er echt iets minder fraais door mijn hoofd. (Ik weet dus dat ook in mij een wraakduiveltje schuilt. Als ik maar genoeg gekwetst en vernederd word hangt mijn schone geweten ook wel eens aan de waslijn.....gelukkig nooit erg lang. Wraak neemt zoveel positieve energie weg.
De satan werkt via beproefde doortrapte wetten, de lafbekkende bokkepoot.
Hij gebruikt nietsvermoedende mensen (het liefs degenen waar je van houd) om zijn smerige werk te doen. Eerst berooft hij hen (op een bepaald moment in hun leven) van het zuiverreine geweten, zoals een kind dat nog heeft. Die personen weten daarna zelf niet wanneer ze kwaad aanrichten in de ziel van anderen. Dat de Sater hen aan hebzuchttouwtjes laat slungelen is niet zichtbaar. De slachtoffers merken het niet, volgen hun eigen behoeftige egoïstische emoties. Zij hebben niet het vermogen zich in een ander in te leven, doen wat hen op dat moment wel leuk lijkt. Daarom weet zo'n mens niet wat hij/zij aanricht.
(Ja, hallo, zo zal dat duivelse schuttingspel van intriges en manipulaties dus altijd winnen.)
Ken de behoefte die je slachtoffers afhankelijk maakt, houdt hen voor dat het grote geluk hen in de schoot zal vallen mits…..Geheid, ze doen precies wat Satans muze (Habgier heet ze) hen influistert. Zonder enig bedenken gaan ze verbeten op jacht naar eigen belang. Ook over de rug van onschuldiger. Weg jij, met je naïeve medemenselijkheden, lieve aandacht, medelevende gedachten, confronterende sterke spiegel.
(En berg je dan maar, als deze mensen op oorlogspad gaan.)
In het kamp van de duivel zitten manipulerende egoïsten en egocentristen bijeengeschurkt. Ze vertellen elkaar in hete opgefokte sessies dat andermans hart en ziel, zielige pijn hun eigen schuld is, dus niet bestaat. Daarbij kijken ze gelukzalig op ons neer en flemen met vlokken rood kwijl om de mondhoeken:
"Ziet het domme liefvolkje. Ze moeten niets durven, haha, geen lef hebben. Wij weten het wel, haha, niemand is te vertrouwen, zie die achterlijke mannen en vrouwen, die op eerlijkheid bouwen." In de hel hebben ze lol om onze inzet, eerlijkheid, onze onbaatzuchtige wil iets voor een ander te doen. Echt waar. Soms hoor ik hun hoongelach in de doorwaakte nachten en krijg er de vieze smaak van uitwerpselen van in mijn mond. Andere gevoelige mensen gaan van die altijd kleinerende pijn aan de drugs, drank, durven de straat niet meer op en ik stort me als en bezetene op iets creatiefs....hoop via andere wegen ooit nog in Afrika te belanden. Want winnen? Nee dat genoegen doe ik de duivel niet. Heb ik wel eens van die onmogelijke dagdromen....Waarom in onze schuldschulp blijven kruipen als wij geen kwaad in de zin hebben? We zouden met zijn allen daar in de hel de hele boel eens kort en klein moeten rammen.
De heerser van de hel durft zich niet openlijk te laten zien, de lafluie lonkzaam lummelende lamstraal.
Doet hij dat wel dan weten we (positieve goeierds) tegen wie we de handen ineen moeten slaan. Dan kunnen we die vuile kwade Satan flink te grazen nemen. Laten wij zijn slachtoffers/strijders in het gelijk vrij. We geven hen een tweede kans maar Satan zelf rammen we van onze aarde af.
Maar hij werkt via onbewust bezeten mensen. (Vrienden, familie waarvan we houden, die wij vertrouwen) Daarom herkennen we hem niet op tijd. Wij zijn met veel meer maar verbergen ons, verzwijgen de pijn, zijn groot en willen niet zeuren. Wij proberen alles alleen te verwerken, schamen ons dat we er verdriet om hebben als een handlanger (ook slachtoffer) ons neer heeft gesabeld. We weten niet waar onze medestanders zitten en hebben ook niet door met hoevéél we zijn. Daarom maken we geen gezamenlijke vuist tegen het kwaad.
Hij heeft al bijna gewonnen ook. Eenzamen, natuur, kinderen die niets te eten hebben. En dat terwijl de hebzuchtige gladlullende zogenaamd respectabele notabelen, de gluiperige rijkaards niet weten waar ze met hun zwarte bloedgeld heen moeten. Het zijn toch vaak aanhangers van het materiële rijkgeroofde satanistische vermogen, aanbidders van het Gouden Kalf der domme status, die van medemenselijke liefde niets begrijpen en het dáárom voor zwakte verslijten.
Bloedgeld witwassen? WIT? Dat is ONZE kleur, blijf er met je fikken van af…jullie smeerzakkende natuurrovers, oorlogvoerders, mensenhandelaren en manipulatoren van de naar liefde hunkerende medemens.
Scheer je weg!! Addergebroed is hier niet gewenst, fort onze tempel uit, gespuis met je viezevuns stinkstrooistreken en je onvermogen een beetje aardigheid onder de mensen te tolereren.
ZZkarakter* ZonZuiverkarakter
feedback van andere lezers- manono
Ik heb ook al vaak gedacht dat brave mensen vaak te braaf zijn. Schrijf ik voor een deel toe aan de katholieke geloofsleer, de islam... teveel elementen zitten daar in om een mens als individu te knechten. De belofte van het eeuwig leven alleen al is een 'Stt' (hou je maar rustig en lijden is gezond). Onrecht hoeft niet recht gezet te worden want het is 'God's wil' (een kind dat van honger sterft bv en laten we maar niet de oorzaak aan pakken). Daar staan mijn haren rechtop van.
Pikorde : ook heel interessant en herkenbaar. Ik kon in mijn klassen na enkele maanden, soms vanaf de eerste schooldag, die kinderen er zo uit halen die zouden 'afzien'. Totaal weerloos. Door en door goed. Zoals ik altijd geweest ben maar toch geleerd om haar op mijn tanden te kweken voor diegene die vanaf een kilometer afstand al (eerste woord en lichaamstaal) een 'reukje' draagt. Het moet of je gaat er aan tenonder. Een beoordelingsvergissing kan nadien altijd bijgestuurd worden, zeg ik maar. Omgekeerd is het vaak te laat.
Ik stop want ik ben weer op dreef!
Er zitten enkele tikfoutjes in : vermoordT, ergens ontbreekt een woord, en ik mis enkele komma's tussen de bijvoegelijke naamwoorden. Zit met een strak programma vandaag en mag niet aan de PC blijven plakken.
Leuke nieuwe term : ZZkarakter, ligt goed op de tong.
Dora: Het maaiveld van de grootste gemene deler is de norm.
Er boven en eronder levert de "hel" tussen mensen.
Die pikorde werkt óók bij (en tegen) sterke mensen. Wordt dan vaak door jaloezie opgeroepen....De uitstraling (aura, zo je wilt) van levenslustige mensen spiegelt de door minderwaardigheidscomplex aangetaste mensen hun onvermogen. Dat drukt hen (vanuit de behoeft ogelijkwaardig mee te tellen) automatisch in de verdediging. Daarom gaan ze volkomen onnodig oorlogen-om-het-gelijk aan. - tessy
Met open mond zitten lezen, er zit zoveel herkenbaars in dit verhaal dat ik er stil van ben.
De medestanders zouden zich kenbaar moeten maken, want ik blijf ervan overtuigd dat de tegenstanders in wezen in de minderheid zijn.
Of is dit wishful thinking van mijnentwege ?
Dora: Oeps, kon je het wel volgen zonder deel 1? Maar wie weet gaat het voor inderdaad voor veel situaties op.
Maar ja, laten we ons kenbaar maken aan elkaar
Wie wil er duivelloos bouwen aan een lief-en aardig en respevolle veiligwereld?
|
