Volg ons op facebook
|
< terug
Sorane 2 Delos - hoofdstuk 12/26
Terugkeer
Op Delos verbreekt Sorane haar concentratie en opent haar ogen. Ze kijkt de verschijning aan, maar schrikt even als hij het uiterlijk van Anya aanneemt.
'Anya, hoe kan dit?' vraagt ze met trillende stem.
'Ik werd, zoals ook de Tiren, onder leiding van Anya gebouwd. Alle computer intelligenties kregen haar gedaante. U zult mij in vele basissen terugvinden'
'Hoewel we allen hetzelfde uiterlijk hebben, wil dat nog niet zeggen dat we dezelfde eenheid zijn. Elk van ons heeft een eigen wil. Zolang uw daden aan mijn wetten en regels beantwoorden, zal u op mijn hulp en alle middelen die ik bezit kunnen rekenen, als mijn gebieder. Maar als u de wetten en regels overtreed dan zal u alle toegang geweigerd worden. Uw bewustzijn heeft voor een groot deel aan deze regels opgesteld.'
'Dat besef ik.'
'Indien u deze regels wil inkijken, hoeft u het maar te vragen aan mijn evenbeeld aan boord van de Tiren.'
'Mijn huidskleur lijkt normaal. Ben ik echt weer gezond.'
'Ja, meesteres Sorane. Uw individudrager en celstructuur zijn nu volledig met elkaar verweven, alsof u in dit lichaam geboren bent.'
Even is Sorane verbaasd. Ze had nooit verwacht dat het zo snel zou gaan.
Anya die haar gedachten door middel van Sorane's Hypsoon opgevangen heeft, lijkt te glimlachen.
'Zo snel is het ook weer niet gegaan, meesteres. U hebt meer dan twee jaar slapend in de cel regenerator doorgebracht.'
'Wat? twee jaar. Hoe is dat mogelijk.'
'Het virus had het lichaam van Sorane zwaar toegetakeld. Het duurde zeer lang voor die schade hersteld was. En daarna konden we pas je identiteit terugplaatsen in het lichaam van Sorane. Maar de kracht die je bezit is zeer groot. Je slaagde er zelfs in gedurende korte periodes een soort kloon lichaam op Enuron te scheppen, waardoor je je kinderen kon ontmoeten en zelfs een paar esperlessen geven.'
Even kijkt Sorane nadenkend naar de vloer. Ze herinnert er zich niet veel van, maar we kan ze het beeld van de tweejarige Arika en Ron voor haar ogen halen. Dan richt ze zich tot Anya:
'Weet jij wat er intussen op Yharven gaande is?'
'Zeker, meesteres. De amazone vloten hebben zich al verschillende maanden geleden teruggetrokken op hun thuisplaneten. Alleen de Tiren is nog in het stelsel aanwezig, omdat ik Anya aan boord van de Tiren op de hoogte gebracht heb van je komst op Delos. Veanya houdt zich paraat. Je vrienden hebben je hulp nodig. Want een grote volkorvloot is het amazone gebied binnengevallen. De amazones leveren een zware strijd. Maar de vijand is te talrijk. Verschillende planeten zijn door volkortroepen bezet. Toch duurt de strijd te lang, volgens de kloon Jakira. De machtige die zich ten onrechte Jakira noemt is twee weken geleden op de planeet Yharven aangekomen. Op de eerste dag van de grote feesten, die over een maand plaats vinden, worden de elf amazone koninginnen terechtgesteld. Over acht uur, vroeg in de morgen op Yharven zullen deze beginnen ter ere van hun meesteres Jakira. We hebben maar weinig tijd. Iets minder dan een maand. Tijdens deze periode moet u trainen, want daarna moet u bewijzen of u mijn vertrouwen waart, bent of niet.'
Sorane kijkt het halogram even aan.
'Ik ben nog steeds wie ik was Anya. Alleen de dood kan mij van mijn pad doen afwijken. De middelen die oude tijd stammen zullen mij bij deze taak helpen, maar nooit zal ik deze macht misbruiken.'
'Uw gedachten bevestigen uw woorden, meesteres. Er is een woonruimte beschikbaar en u heeft toegang tot de trainingsruimte waar een geschikte training partner u zal opwachten.'
'Maar wat?'
Anya zegt echter niets meer en lost op in het niets.
Sorane probeert telepathisch contact op te nemen met Anya, maar het lukt haar niet. Dus schikt ze zich in haar lot. Gedurende iets meer dan drie weken traint ze met haar halografische trainingspartner. In haar vrije tijd probeert ze verschillende malen om op Enuron te materialiseren, maar het lukt haar niet meer. Ze beseft dat de enige mogelijkheid om de tweeling terug te zien, erin bestaat om Anya haar zin te geven. Het wordt steeds moeilijker om haar tegenstander te verslaan, maar toch slaagt ze erin. Anya observeert haar vooruitgang en op een dag verschijnt ze plots weer.
'Het wordt tijd om een test uit te voeren. Alleen als u even goed bent dan de oude Jakira, dan zult u slagen. Maar wordt het geen tijd om u te kleden.'
'Een test. Wat bedoel je?'
Anya blijft haar aankijken en zegt:
'Ik wacht of wilt u naakt tegen die kloon gaan strijden.'
'O, je bedoelt mijn kleding. Dat heeft hier toch geen belang,' glimlacht Sorane en vormt snel het nieuwe uniform van haar groepje.
Anya kijkt haar even aan.
'Niet slecht, meesteres. Dat ziet er goed uit.'
Op hetzelfde moment veranderd hun omgeving en beiden staan in een grote zaal tegenover elkaar. Anya heeft een geactiveerd energiezwaard vast en zegt:
'Verdedig je, meesteres.'
In een oogwenk heeft Sorane haar energiezwaard gevormd en geactiveerd.
'Ik wil dat je mij, Sorane noemt, Anya. Die titels hebben mij nooit bevallen, dat moet je weten.'
'Zeker, meesteres Sorane. Dat weet ik.'
Dan heft het halogram haar zwaard op en valt aan. Meer dan drie uur vechten ze tegen elkaar. Geen van beiden kan doorheen de verdediging van de andere breken. Plots laat Anya haar zwaard vallen.'
'U vecht zeer goed, Sorane. Maar net niet zo goed als je vroeger was. Ooit kon u mij verslaan, maar op het ogenblik bezit u deze kracht niet.'
'Laat dat u gedoe maar achterwege, halogram. Anya is mijn vriendin alsof ze een mens zou zijn.'
Anya heft even haar hoofd op, terwijl Sorane's Hypsoon haar communicatie met de hoofdcomputer herhaalt:
'Programmatie aangepast. Nieuwe situatie van kracht.'
Dan kijkt het halogram weer naar Sorane en opnieuw zijn beide verdwenen. In een klein vertrek geeft Anya een klein Pentagon vormig voorwerp.
'Dit bevat alle gegevens en uw voorlopige herkenning als gebieder van Delos, Sorane. Uw Hypsoon zal ze opnemen en indien nodig meedelen. Later zullen meerdere gegevens beschikbaar gesteld worden.
'Voorlopige herkenning. Wat bedoel je?'
'Zeker, Sorane. Het zijn uw regels die mijn gedrag bepalen. Alleen diegene die mij kan verslaan kan mijn gebieder worden.'
Sorane knikt.
'Ik begrijp het. Maar dat moet wachten, Anya. Er zijn mensen die onze hulp dringend nodig hebben.'
'Weet ik. U hebt een jaar de tijd om u voor te bereiden. Dan zal ik u naar Delos laten komen om de proef af te leggen. Indien u niet slaagt, dan is Delos voor altijd voor u verboden terrein.'
'Ik zal slagen, Anya. Nu wil ik weten de elf amazone Pentagons zijn.'
'Dank zij hen heb je de weg naar Delos gevonden. Maar hun energie werd zo goed als opgeslorpt, Ze zullen intussen wel opnieuw opgeladen zijn, zodat hun oude kracht weer hersteld is.'
'Mag ik ze terug hebben.'
'Zeker Sorane, maar schrikt alstublieft niet als je ze opneemt.'
Verbaasd kijkt de roodharige naar Anya, maar beiden materialiseren een seconde later in de centrale. Sorane merkt dadelijk de elf Pentagons op, die een licht blauwe gloed uitstralen.
'Waarom liggen ze in een grote kring?'
'Stap naar het midden van de kring, Sorane.'
Aarzelend stapt ze naar het opgegeven doel toe en draait zich dan naar Anya om.
'Wat nu?' fluistert ze, maar ziet de Pentagons plots oplichten.
Uit elk Pentagon zweeft een kleine energiebol naar omhoog en blijft een paar seconden boven de voorwerpen zweven. Dan schieten ze alle elf op Sorane toe. Even wordt de roodharige door een blauwe gloed omgeven. Sorane voelt de vreemde gloed in haar lichaam dringen. Ze voelt zich warm van binnen worden, het is alsof ze doordrongen wordt van vreemde energiekrachten, terwijl ze op een meter hoogte in de lucht zweeft. Als ze zich langzaam voelt dalen, vraagt ze:
'Wat was dat voor iets?'
'Dat is een geschenk van de witte Symbiont, Sorane. Het zal u helpen in uw strijd. Spijtig genoeg zullen velen hierdoor de dood vinden.'
'Dan kan ik dat niet gebruiken, Anya.'
'Het zal moeten, Sorane, anders zal het dodental nog vele miljoenen maal groter zijn.'
Even kijkt Sorane nadenkend naar de vloer en hoort Anya zeggen:
'De witte symbiont zal aan boord van de Tiren wel contact opnemen, als het nodig is. Maar nu wordt het tijd, Sorane. Uw vrienden hebben u nodig.'
'In orde, dienares Anya,' lacht Sorane, terwijl ze van het verhoog springt.
Anya doet alsof ze niets gehoord heeft en gaat verder:
'De koninginnen en Nirasé zijn op dit moment onder zware bewaking op weg naar het grote plein. Je kunt de beelden op het grote scherm volgen.'
Sorane richt haar blik op het grote scherm. De koninginnen zijn er erg aan toe, maar toch worden ze gebonden door de straten geduwd. Als ze niet snel genoeg vooruit gaan, krijgen ze van de zweep. Sorane balt haar vuisten.
Anya merkt haar woede en zegt:
'Woede is nooit goed, Sorane. Het verstoort je concentratie en brengt je uiteindelijk op het zwarte pad.'
'Weet ik, Anya,' antwoordt de roodharige.
'Hoe komt het dat je die beelden kan tonen,' vraagt ze, terwijl ze op de achtergrond een jongetje, droevig op het voetpad ziet zitten.
Even denkt ze aan haar eigen kindjes, die ze maar een paar maanden in haar armen kon houden.
'Dat zijn gedachten van een van de toekijkende amazones die in beelden omgezet op het scherm verschijnen,' hoort Sorane, Anya in gedachten verzonken, half zeggen.
'Kan je ook beelden van Arika en Ron opvangen. Als ik het goed heb moeten ze iets meer dan vier jaar oud zijn.'
Even kijkt Anya haar aan, terwijl haar bevelen al door de computer verwerkt worden. Een tiental seconden later verschijnen beelden die Dane ziet. Sorane schrikt, want dat zijn beelden uit een gevangenis. Het lijkt wel alsof ze opgesloten zit. Voor ze echter iets kan zeggen, verandert alles. Er verschijnt een beeld van een jonge vrouw die in de spiegel kijkt, terwijl ze haar korte blonde haren kamt. Dan legt ze de kam op een klein tafeltje onder de spiegel en kijkt nog even naar de spiegel. Langzaam loopt ze de badkamer uit en haast zich door de gang.
'Wie is die vrouw?' vraagt Sorane zich af.
'Haar naam is Andrea Tanen. Ze is een jonge verpleegster. Uit haar gedachten kan ik opmaken dat ze een vriendin is van Jouna. Twee maanden na jullie vertrek ontmoete Dane haar toevallig. Ze was juist ontslagen. Dane heeft haar hulp ingeroepen om Arika en Ron te helpen verzorgen. Verschillende maanden woonde ze bij Ven en Dane en volbracht ijverig haar taak. Maar toen werden Dane en Ven plots gearresteerd. Andrea slaagde erin om met beide kinderen te vluchten. Ze bevinden zich nu een goedkope hotelkamer van Vovnen, een klein bergdorp.'
'Dat ze in Vovnen wonen, wist ik, maar dat Dane en Ven gearresteerd waren, dat niet. Ik moet naar hen toe, Anya.'
'Je kinderen zijn veilig. Andrea is een eerlijke jonge vrouw, die goed voor de tweeling zorgt. Ze heeft nu een vaste baan in het dorp als opdienster in een restaurant. EN van hieruit kan je de ouders van Jouna niet helpen.'
Even kijkt Sorane nadenkend naar de vloer.
'Ze hebben mijn hulp nodig. Ik…'
'Dat kan ik niet, Sorane. Van hieruit is er alleen een verbinding met het schrijn op Yharven. De toestand op die planeet is erbarmelijk. Alleen als je slaagt, zal je de tweeling terugzien en kan je je vrienden helpen.'
'Dan moet ik dadelijk naar Yharven, Anya. Het wordt tijd om een eind te maken aan de macht van Jakira.'
Anya communiceert een paar seconden met de centrale en knikt dan.
'Bevel wordt uitgevoerd, Sorane. Eerst nog iets.'
'Wat. De tijd dringt, Anya.'
'Uw aangepaste Hypsoon laat je toe naar bijna elke plaats die je ooit bezocht hebt, een overbrengersveld te openen.'
'Wat bedoel je?'
'Het kan alleen van op de Tiren, Sorane. Als je het nodig acht, kan je je kinderen bezoeken, zelfs op Enuron.'
'Hoe is dat…' zegt ze nog, maar dan dematerialiseert ze.
'Het schrijn op Yharven verwacht je,' hoort Sorane de stem nog zeggen.
Duizenden lichtjaren daarvandaan materialiseert ze, vlak voor het schrijn opnieuw. Even kijkt ze verbaasd naar haar nieuwe omgeving en beseft dat ze in de tempel op Yharven is. Ze merkt plots vier soldaten op, die haar verrast aanstaren. Dan grijpen ze naar hun wapens, maar met een beweging van haar hand werpt ze hen tegen de muur. Twee mannen en een vrouw storten neer op de vloer en blijven half bewusteloos liggen. Maar de vierde draait zich in de lucht om en komt met zijn voeten tegen de muur terecht. Terwijl hij zich afstoot, tuimelt hij in de lucht en komt op zijn voeten op de vloer terecht.
'Jij komt hier niet levend vandaan, indringster.'
'Dit is een amazoneschrijn, man. Jij bent het die hier geen rechten bezit,' klinkt de strenge stem van Sorane.
'Misschien amazone. Ik weet niet waar jij zo plots vandaan komt, maar jij blijft hier en zo dood als een pier,' roept de man uit, terwijl zijn ogen pikzwart worden.
Maar op hetzelfde moment begint de symbiont de trillen. De krachten die Sorane uitstraalt, zijn zo sterk, dat hij een afgrijselijke telepathische angstkreet slaakt. Het is echter te laat, zijn grip op het lichaam lost langzaam op in het niets. Langzaam maar zeker vloeit hij uit het lichaam en begint te krimpen. De trillende brij wordt steeds kleiner en kleiner. Ook de drie anderen richten zich op, terwijl de brij uit hun lichamen glijdt. De vier kijken Sorane verbaasd aan, maar sluiten dan kreunend hun ogen, als de herinneringen op de voorgrond treden. Ook Sorane is verbaasd, terwijl langzaam tot haar doordringt dat de blauwe gloed op Delos hiervan de oorzaak moet zijn. Snel observeert ze de gedachten van de volkors en zegt:
'Jullie hebben geen schuld aan wat er gebeurd is, toen jullie in de macht waren van de zwarte symbiont. Maar ik kan jullie hulp gebruiken.'
De vier kijken Sorane verbaasd aan. Even aarzelen ze, maar dan knikken ze.
'Je kunt op onze hulp rekenen, meesteres. We willen wraak.' hoort Sorane een van hen zeggen, terwijl ze zich naar buiten haast.
'Geen wraak, vrienden. Maar gerechtigheid. Wie echter wraak nastreeft zal ik zwaar straffen,' horen ze de telepathische stem van Sorane en heeft plots vier Pentagons in haar hand.
'Neem deze.'
'Een Yomon. Die eer verdienen we niet meesteres.'
'Mijn naam is Sorane, Viyani. Ik wil dat jullie mij bij mijn naam aanspreken. Neem ze.'
De vier nemen het voorwerp aan.
'Wij noemen dit een Hypsoon, vrienden. Plaats hem achteraan in je hals.'
De roodharige kijkt intussen naar beneden. Dadelijk merkt ze Nirasé op die in het midden van het plein naakt aan boeien hangt. Haar gedachten scannen de jonge amazone. Al is zij diep teleurgesteld, toch gelooft Nirasé nog steeds in de verhevene. Dan merkt ze de koninginnen op die geketend met energieboeien het plein opgeduwd worden. Een voor een worden de zwaar toegetakelde vrouwen half naakt in de glazen cilinders opgesloten, die in een halve kring op Nirasé staan opgesteld.
'Amazones, dit zijn jullie machteloze koninginnen. Vandaag worden zij terechtgesteld, omdat zij het ware geloof in de verhevene niet willen dienen,' klinkt de stem van een vreemde als amazone geklede vrouw.
Voor Sorane's telepathische krachten zijn de gedachten van de vrouw echter een open boek. Zo komt ze te weten wie deze vrouw was en wat een duivelin ze geworden is. Toch voelt ze nog een beetje wroeging, diep in het binnenste van de vrouw. Maar uit vrees voor een zware straf, onderdrukt ze dit gevoel. Dan voelt ze een andere aanwezigheid. Er gaat een schok doorheen Sorane.
'Jakira. Nee, toch niet,' fluistert ze en concentreert zich op de blondine die een paar passen achter de vrouw staat.
Ze glimlacht even.
'Mijn vermoeden klopt dus. Jakira heeft een geestelijke dubbel naar hier gezonden. Zo lijkt het dat ze aanwezig is.'
Jakira dubbel kijkt plots op, maar weet niet waar de telepathische peiling vandaan kwam. Ze kijkt snel om zich heen, maar ze merkt Sorane niet op, die hoog schuin achter haar, naar beneden kijkt. Plots is ze echter verdwenen.
'Aknuva dus. Jij zult de dag vervloeken, dat je trouw zwoor aan die misdadige Droak,' fluistert Sorane intussen en concentreert zich.
De amazone koninginnen staan in een cilinder wachtend op het teken, dat een energie golf doorheen de cilinder zal gestuwd worden. De dodelijke straling zal hun lichaam langzaam uit elkaar zal doen vallen. Ze huiveren als ze aan de korte afgrijselijke pijnen, denken, die ze zullen leiden.
Ze merken niet dat Nirasé plots in een groen licht gehuld wordt. De amazone schrikt van de gloed die ze voor haar ogen ziet en kijkt op. Even voelt ze een lichte tinteling in haar hals. Als ze om zich heen kijkt ziet ze plots Sorane boven aan de ingang van de tempel staan. Tot haar verbazing merkt ze ook vier zwarte wachters op die naast de roodharige naar beneden kijken.
Voor haar ogen ziet ze de zwarte kledij van de vier uit elkaar vallen, terwijl een ijsgroen uniform om hun naakte lichamen gevormd wordt. Maar dan zijn ze plots verdwenen, alsof ze er nooit gestaan hebben.
'Zie ik nu ook al spookbeelden, was dat Sorane of een weerspiegeling van mijn wensen. Zou ik zo hard naar haar komst verlangen, dat ik haar nu ook nog ga zien.'
Niemand heeft echter het vreemde licht opgemerkt. Alleen Nirasé, maar ze kan het niet geloven. Plots voelt de amazone de druk aan haar polsen verdwijnen en kijkt verrast naar haar handen. De boeien zijn er niet meer.
'Hoe kan dat? Ik zou moeten vallen, maar ik blijf hier hangen alsof de boeien er nog steeds zijn,' denkt ze, maar merkt dat ze haar armen kan bewegen.
Dan merkt ze dat ze langzaam naar de grond toe zakt tot haar voeten de grond raken.
'Ik kan niet staan,' denkt ze verschrikt en meent even een gegiechel ik haar hoofd te horen.
Tot haar verbazing is ze staat ze stevig op haar benen. Dan pas voelt ze, dat ze geen pijn meer heeft in haar rug.
'Hoe is dat… Zou het toch Sorane geweest zijn daareven,' luiden haar gedachten, terwijl ze weer dat gegiechel hoort.
Snel kijkt ze om zich heen. Ze ziet alleen verbaasde gezichten. Zelfs Aknuva kijkt haar verbaasd aan. Op hetzelfde ogenblik schuift een vreemde stof over het lichaam van Nirasé en even later is de brunette gekleed in de kledij van Sorane's groep. Als Aknuva uit haar verstarring ontwaakt, klinken dadelijk haar bevelen. Op dat moment barsten de cilinders met de koninginnen in stukken. De amazones kijken verrast om zich heen.
'De zwaarden,' fluistert een van hen plots.
Voor elk van hen hangt een Pentagon in de lucht. Als ze het vastgrijpen glijdt het uit hun hand, over hun arm naar hun hals toe. Dadelijk wordt een ijsgroen uniform over hun lichaam gevormd. Als ze naar hun zijde tasten voelen ze een vreemde cilinder. Als ze hem vastnemen wordt een energiezwaard opgebouwd. Intussen rennen de volkors het plein op, terwijl ze hun energiezwaarden activeren.
'Ik wil hen dood voor mijn voeten zien liggen,' roept Aknuva woedend uit.
Maar dan merkt ze dat haar volgelingen beginnen te wankelen en hun wapens laten vallen. De zwarte Symbionten, lopen uit hun oren, neus en mond, terwijl hij steeds meer krimpt. Toch slaagt de symbiont erin om zich samen te voegen tot een grotere eenheid, maar de straling die Sorane uitzendt, slaat genadeloos toe. De symbiont krijgt geen kans om zich te herpakken. Zijn einde staat al vast. Aknuva staart verschrikt naar het gebeuren, terwijl ze langzaam beseft, dat zij nog maar alleen over is. Alleen de wapenhandelaars zullen haar nog steunen, want haar trouwe garde is in wanorde uit elkaar gevallen. Ze voelt de pijnen en de wroeging die door hun ontstelde gedachten dwaalt.
De wapenhandelaars trekken hun wapens en openen het vuur op Nirasé en de koninginnen, maar die worden door een vreemd energiescherm beschermd. De amazones beantwoorden het vuur met hun energiezwaarden. Enkele wapenhandelaars storten getroffen neer. Als ook de onderdrukte mannen en vrouwen zich met doodsverachting op hun bewakers storten, beseft Aknuva dat ze met te weinig zijn om de toestand onder controle te houden. Met een gedachte activeert ze haar persoonlijk energiescherm en terwijl ze haar energiezwaard vormt. Maar voor ze het kan gebruiken, hoort ze plots een stem.
'Halt! Aknuva. Jij hebt de amazonewetten verraden.'
Verschrikt kijkt ze om zich heen en verstijft even als ze de roodharige vrouw bemerkt, die opnieuw boven aan de tempel ingang, zichtbaar geworden is. Naast haar staan drie mannen en een vrouw in het uniform van Sorane's groep. Aknuva voelt hun gedachten, als ze naar haar kijken. Ze schrikt van de haat die ze voelt. Dan kijkt ze weer naar de roodharige.
'Sorane, dat kan toch niet. Je ziet er veel beter uit.' fluistert ze.
'Je soldaten zijn niet schuldig aan hun daden, Aknuva, maar jij, jij hebt uit vrije wil gekozen. Uw daden worden je niet vergeven. Leg je wapen neer en stel je ter beschikking van het amazone gerecht.'
'Ben je gek, Sorane,' roept Aknuva hysterisch uit en activeert haar energiezwaard.
Langzaam stapt Sorane, gevolgd door haar vier 'lijfwachten', naar beneden, terwijl haar rode haren in de wind wapperen.
'Maak van de enige kans ik je geef gebruik, Aknuva.'
'Nooit, Sorane. Ik ben een onsterfelijke, dat geeft een macht die je nooit mag overschatten.'
'Dat doe jij, Aknuva. Je bent fysisch onsterfelijk, maar je bent nog steeds kwetsbaar. Dat heb ik gedurende mijn lange leven al vele malen ondervonden.'
'Jij, Sorane. Je bent ongeveer 26 jaar oud en ik al meer dan tweehonderdtwintig jaar oud. Wie zou dat beter kunnen inschatten dan ik.'
Sorane glimlacht, waardoor de Aknuva haar verwart aankijkt.
'Jakira wil je hoofd, Sorane. Ik denk dat ik het haar zal brengen.'
'Dat lijkt me hoog gegrepen, maar misschien heb je geluk.'
'Ik vermoed dat jij dat nodig zult hebben. Ben je klaar.'
'Zeker,' antwoordt Sorane en volgt haar naar het midden van het plein, waar de gevechten intussen geluwd zijn.
De vier zwarte wachters, die zich bij Sorane aangesloten hebben, slagen erin een aantal van hun lotgenoten aan hun kant te krijgen. Terwijl de groep steeds groter wordt, keert zich tegen hun vroegere leidster. De wapenhandelaars schrikken als ze plots door hun vroegere bondgenoten onder vuur genomen worden. Even beantwoorden ze het vuur maar dan, werpen de eerste hun wapens neer. Maar aan beide zijden zijn doden en gewonden.
Intussen hebben beide tegenstandsters het midden van het plein bereikt. Plots draait Aknuva zich om en slaat dadelijk toe. Maar Sorane, die deze aanval verwachtte, duikt draaiend opzij. Haar tegenstandster voelt even het trillende energielemmet, dat haar dij raakt. Ze beseft dadelijk dat Sorane gevaarlijker is dan ze dacht. Maar tijd om zich te herpakken heeft ze niet. De roodharige valt nu zelf aan een drijft de vroegere amazone achteruit. De ene na de andere slag kan ze maar op het nippertje opvangen. Maar plots verstijft Sorane. Haar telepathische gedachten hebben een gruwelijke gebeurtenis opgevangen.
'Moordenaars,' hoort Aknuva haar fluisteren.
Ze schrikt van de blik in Sorane's ogen. Ze zijn zo koel en gevoelloos. Toch lijken ze te bliksemen.
'Jou treft ook schuld,' zegt Sorane en springt op de verraste vrouw toe.
Zodra haar hand de schouder van Aknuva raakt, zijn beiden verdwenen. Op hetzelfde moment, meer dan achtduizend kilometers van de hoofdstad materialiseren ze.
|
