Volg ons op facebook
|
< terug
Sorane 2 Delos - hoofdstuk 13/26
Aknuva
Verbaasd kijkt Aknuva Sorane aan.
'Wat was dat? Kan jij teleporteren.'
'Nog veel meer, Aknuva. Jij hebt esperkrachten, maar je kent de ware macht van deze krachten nog niet.'
'Ik ben een van de beste espers van de ware verhevene, Sorane. Of jij mij kan overwinnen durf ik te betwijfelen.'
'Onze strijd zal nog even moeten wachten, Aknuva. Je vroegere zusters hebben mijn hulp nodig. Ik raad je aan om mij niet te volgen, want dan zal het resultaat van je verraad moeten aanschouwen.'
Aknuva kijkt Sorane verbaasd na, terwijl de roodharige de stad instapt. Terwijl ze dieper de stad inloopt, geeft ze telepathisch het afgesproken teken aan Kandera. De amazone vloot raast enkele minuten later het stelsel binnen en opent het vuur op de schepen van de wapenhandelaars, die tegen deze overmacht geen enkele kans hebben. Ze geven zich al snel over. Als de landingstroepen op de oppervlakte landen, zijn de amazoneschepen in het stelsel de toestand meester.
Sorane kijkt intussen om zich heen. Aknuva staat een paar passen achter haar. Ze voelt zich niet goed worden. Overal liggen zwaar verminkte doden. Enkele zwaargewapende mannen zien Sorane naderen en richten hun wapens op haar.
'Daar is er nog eentje van dat gebroed.'
Sorane steekt haar handen omhoog en laat zich als gevangene naar de leider van de wapenhandelaars brengen. Als ze het grote plein bereiken ziet Sorane de doden liggen. Zowel vrouwen, mannen als kinderen. Voor de muur staan een dertigtal anderen die op hun executie wachten. Allen zijn ze hard aangepakt en bloeden uit verschillende wonden. Sorane voelt de woede in haar binnenste woeden. Ook Aknuva, die Sorane toch gevolgd is, heeft het moeilijk. Al heeft ze zich van haar volk afgekeerd, toch voelt ze zich niet goed bij het zien van deze gruwel. Achter op het plein merkt ze verschillende doden op die elk zwaar toegetakeld aan hun kruis hangen. Dan kijkt ze weer naar Sorane, die nu voor de bevelhebber staat.
'Waarom ben je hier, amazone? Zo te zien ben jij geen gevangene.'
'Nee, commandant, dat ben ik niet. Ik ben hier om al deze mensen te bevrijden.'
'Jij… Haha. Een gekke amazone. Verdwijn of wil je dezelfde behandeling als deze slaven.'
'Jij en je mannen hebben de dood verdiend, maar wie zijn wapen neerlegt, komt ongedeerd voor het amazone gerecht,' zegt Sorane, terwijl ze ontstelde gedachten van Aknuva observeert.
Haar plan lijkt te lukken. Toen ze met afgrijzen de laatste gedachten opving van de terechtgestelden, besloot ze om in te grijpen, maar ook om Aknuva deze verschrikkelijke gebeurtenissen te laten meemaken. De vroegere amazone begint te twijfelen, terwijl ze het lijden van haar volk moet aanzien. Ze was op de hoogte van de gang van zaken, maar dat het zo erg was had ze niet verwacht. Ze snapt niet waarom, maar ze begint zichzelf te haten. Eens was ze een trotse amazone en nu een monster. Even wankelt ze. Dan richt ze zich op en kijkt naar Sorane, die de commandant afwachtend aankijkt.
'Je bent gek, amazone," roept de man uit en heft zijn arm op.
'Nee, raak me niet aan, want dat zal je slecht bekomen,' sist Sorane uit, terwijl ze achteruit wijkt.
De man grijnst echter en raakt de roodharige hard in haar gezicht. Op hetzelfde moment krimpt hij in elkaar van de pijn. Ze is zo hevig dat hij op zijn knieën zakt.
Enkelen van zijn mensen richten hun wapens op de 'weerloze' gevangene. Aknuva schrikt als ze de roodharige ziet reageren. Uit haar handen schieten vuurstralen op de wapenhandelaars toe.
'Genade verdienen jullie niet,' horen ze haar koele stem.
Als ze geraakt worden, verpulveren ze dadelijk. Dan activeert ze haar energiezwaard en stort zich op drie anderen, die ook een energiezwaard gegrepen hebben. Ze hebben echter geen enkele kans tegen deze furie zonder genade. De een na de andere stort stervend neer.
'Sterf,' roept de commandant kreunend, terwijl hij zijn wapen op de rug van Sorane richt
Maar de straal gaat doorheen het lichaam van de roodharige en doorboort de borst van haar laatste tegenstander. Voor de man echter weer kan schieten, dematerialiseert Sorane en op een meter van hem verschijnt ze uit het niets. Haar zwaard gaat als boter doorheen zijn hals en terwijl zijn hoofd over de grond rolt, valt zijn lichaam trillend achterover.
Als Sorane zich opricht, schakelt ze haar zwaard uit. Maar lijkt niet te merken dat een blonde schoonheid achter haar materialiseert. Even staart de blondine verrast naar de rug van de roodharige.
'Dat kan toch niet, of toch wel. Sorane… hoe?' denkt ze verbaasd.
Dan herpakt ze zich en terwijl Sorane haar aanwezigheid voelt, richt ze haar hand op de roodharige. Aknuva schrok als ze de gedaante van haar meesters Jakira zag verschijnen en slaakt een kreet. Sorane wordt verrast door de telekinetische aanval en vliegt door de lucht tot ze met een harde klap op de grond terechtkomt. Aknuva springt te voorschijn en activeert haar energiezwaard. Jakira heeft haar dadelijk opgemerkt en kijkt haar volgelinge glimlachend aan.
'Ze is voor jou, Aknuva. Zij mag mijn plannen niet dwarsbomen. Ik wil het geheim van het schrijn.'
'Dus jij hebt dit allemaal veroorzaakt.'
'Je was toch op de hoogte van mijn plannen, amazone. Zorg dat ze mij het geheim verraad, ' zegt Jakira verbaasd.
'Dit had nooit mogen gebeuren, meesteres. Al hoor ik niet meer bij mijn volk, toch ben ik diep in mijn binnenste een amazone. Deze doden moeten gewroken worden, ook al is dat mijn dood,' zegt Aknuva en activeert haar zwaard.
Dan springt ze op Jakira toe. Deze kijkt haar volgelinge ontsteld aan en weet telepathisch dat ze het meent. Als Aknuva toeslaat gaat haar zwaard doorheen het oplossend lichaam van de blondine. Maar op hetzelfde moment materialiseert ze achter Aknuva. Maar voor ze kan toeslaan wordt ze door een vuurbal van Sorane geraakt. Ze wankelt achteruit, maar glimlacht.
'Je hebt je oude krachten nog steeds, roodkop. Oefen maar goed voor echt je tegenover mij staat. Anders kan ik niet genieten van je laatste dodendans. Spijtig genoeg heb ik geen tijd om je dadelijk naar het dodenrijk te sturen, maar die kans krijg ik later wel. Alleen die verraadster daar zal niet lang van haar nieuwe leven kunnen genieten.'
Sorane kijkt snel naar Aknuva die in elkaar krimpt, van de hevige pijn die plots doorheen haar lichaam raast. Haar huid lijkt in te krimpen, terwijl ze in elkaar zakt. Sorane haast zich naar haar toe. Ze krijgt haar werkelijke leeftijd terug, nu Jakira haar onsterfelijk afgenomen heeft. Snel grijpt Sorane de bijna verschrompelde hand van de amazone. Een groen licht schuift langzaam rond het verschrompelde lichaam Aknuva.
'Sorane, wa….. t d….oe j….e?' fluistert de afvallige amazone zwak.
Langzaam maar zeker herstelt het lichaam van Aknuva en krijgt weer haar gezonde kleur terug.
Verschrikt kijkt ze naar Sorane, die recht staat. Als de roodharige haar hand aanreikt, grijpt de amazone deze vast.
'Hoe kan dat? Ben jij een godin,' stamelt ze, terwijl Sorane haar recht helpt.
'Nee, Aknuva. Een godin ben ik niet, al heb ik wel voor sommigen onbegrijpelijke krachten. Hier neem dit, voorlopig hoor je bij mijn groep. Maar denk niet dat ik je al je misdaden vergeef.'
'Daar schaam ik mij nu voor, Sorane. Maar ik liet mij, door de macht die ik plots bezat, verleiden,' antwoordt de amazone, terwijl ze het Pentagonvormig voorwerp aanneemt.
Even kijkt ze ernaar.
'Waar dient dit voor?'
'Plaats het achteraan in je hals, Aknuva en bekommer je over de bevrijdde gevangenen.'
'Ik vrees dat ik de kans niet zal krijgen, want ik heb hun in deze toestand gebracht, Sorane.'
Sorane kijkt haar even aan en richt haar blik dan op de gevangenen, die intussen overal te voorschijn gekomen zijn. Enkele bewakers staan met hun handen omhoog aan de rand van het plein.
'Aknuva heeft mijn vertrouwen, gehoorzaam haar zoals jullie mij zouden gehoorzamen,' zegt Sorane luid.
Mompelend komen de gevangen dichterbij, sommigen hebben wapens van de bewakers in hun handen.
'Jij hebt ons bevrijd, vreemde, maar die daar verdient geen genade.'
'Genade krijgt ze ook niet, Amazones. Maar ik heb haar nodig. Later zal ik en het amazonegerecht haar wel voor haar daden ter verantwoording roepen,' zegt Sorane en wijst naar Aknuva.
Dadelijk is zij in een donker veld gehuld en voelt plots haar kledij uit elkaar vallen.
'He, wat?' stamelt ze verbaasd, maar op hetzelfde moment vormt haar Hypsoon een nieuw stof die over haar lichaam schuift.
Als het veld weer verdwijnt, is ze gekleed in hetzelfde uniform als Sorane.
'Wat.. Hoe..?'
'Daar zal je wel aan wennen, Aknuva. Ik moet verder, ik zal je wel ophalen als ik je nodig heb,' zegt Sorane, met een spottende klank in naar stem.
Op hetzelfde moment is ze verdwenen.
Verbaasd kijken de bevrijdde gevangen naar de plaats waar ze stond.
'Wie was zij?'
'Ik ben niet zeker. Sommigen noemen haar de verhevene.'
'De verhevene, dat kan toch niet. En die blonde godin dan.'
'Die? Nee, die is het zeker niet. Zij dient het kwade. Ik schaam me nog steeds dat ik dat monster trouw zweerde.'
'Nu wel, Aknuva. Maar dat pleit je niet vrij,' roept een amazone uit.
'Nee, schaamte is niet voldoende. Dat weet ik. Maar Sorane schonk mij het leven, dat Jakira mij ontnam, terug. Daarom alleen al zal ik aan haar zijde strijden.'
'Wat moet er gebeuren?' vraagt een man, die twee wapens draagt.
Even kijkt Aknuva hem aan.
'Verzorg jullie lotgenoten, die het nodig hebben, de anderen verzamelen wapens. We moeten ons kunnen verdedigen als de wapenhandelaars zouden komen.'
Intussen landen overal de landingstroepen van de amazoneschepen en overal op de planeet vechten de wapenhandelaars voor hun leven. Schepen die kunnen opstijgen worden lam geschoten en de bemanning gevangen gezet. Maar op de planeet wordt overal zwaar gevochten. De wapenhandelaars en de bewakers verdedigen zich met de moed der wanhoop. De gevangenen en slaven zien hun kans en storten zich op hun kwellers. In sommige kampen worden ze volledig verrast, maar in andere openen ze genadeloos het vuur op hun gevangenen. Deze slaan dadelijk op de vlucht. Maar velen worden door schoten achterhaald. In sommige kampen duikt plots een vreemde vrouw op, die tussen de bewakers verschijnt. Ze lijkt een geest te zijn, want de schoten gaan door haar heen en raken hun eigen maten. De overige bewakers slaan op vlucht. Maar ver raken ze niet. De gevangenen duiken langs verschillende zijden op en storten zich op de verraste mannen vrouwen. Deze maal zijn ze niet snel genoeg, ze worden compleet overrompeld. De vreemde vrouw is intussen al in verschillende andere kampen opgedoken. In de meeste kampen is de paniek zo groot dat de bewakers al snel overrompeld worden. Ze krijgen geen kans. Maar hier en daar mislukt het plan van Sorane. Daar houden de bewakers stand en brengen de gevangenen zware verliezen toe. Sorane keert echter terug en deze maal zaait ze dood en verderf onder de bewakers. In verschillende andere kampen landen amazone gevechtstroepen, die de bewakers zware verliezen toe brengen. Velen werpen hun wapens neer en worden weggevoerd. Zij zullen terechtstaan voor hun daden.
Op de tweede dag van de gevechten, zien Aknuva en de gevangenen plots een groot aantal wapenhandelaars naderen. Op Aknuva's bevel verspreiden ze zich, zodat de vijand tussen twee vuren komt te zitten. De wapenhandelaars stappen nietsvermoedend het gevangenis plein op. Eerst wil Aknuva genadeloos het vuur laten openen, maar dan denkt ze aan Sorane, die hen altijd een kans geven om zich over te geven. De bevrijde gevangenen zijn verbaasd als hun leidster plots rechtstaat.
'Jullie zijn omsingelt, geef jullie over,' klinkt haar stem.
De vijand is eerst verbaasd, maar ze zijn getrainde huurlingen. Ze laten zich vallen en openen het vuur naar alle richtingen, maar er gebeurt niets. Alleen Aknuva is niet meer te zien. Op hun hoede staan ze terug recht en kijken om zich heen. Op dat moment geeft Aknuva het teken en van alle zijden wordt het vuur op de vijand geopend. Velen storten bij het eerste salvo al neer, maar de anderen beantwoorden het vuur. Verschillende minuten beschieten beide partijen elkaar. Maar de weerstand van de huurlingen neemt langzaam af. Dan werpen de eersten hun wapens weg en steken hun armen op.
Verschillende dagen duren de gevechten nog, tot de meeste wapenhandelaars zich overgegeven hebben. Met Sorane's hulp worden velen die onderdoken opgespoord en opgepakt. Als eindelijk de rust weergekeerd is, beginnen de planeetbewoners aan de wederopbouw van hun steden en het verwerken van de doorstane jaren van gevangenschap en slavenarbeid.
Op dat moment duikt een zwaar beschadigd schip op in de nabijheid van het stelsel. Sorane krijgt dadelijk een telepathisch bericht van Veanya. Aknuva schrikt als ze Sorane naast zich ziet opduiken, maar voor ze iets kan zeggen verdwijnen ze beiden. Als ze in de centrale van de Tiren materialiseren, staan ze voor de commandante en Nirasé.
De brunette, grijpt dadelijk haar wapen, maar op een teken van Sorane laat ze het zakken. 'Aknuva hoort bij ons, Nirasé. Zij heeft zich aan onze zijde geschaard.'
De brunette kijkt Aknuva met een kwade blik aan, maar bergt haar wapen toch weg.
'Nirasé, jij bent voor haar verantwoordelijk. Stel haar een woonvertrek ter beschikking.'
Sorane merkt de verbaasde blik op van Nirasé, maar zegt niets.
'Kom, verraadster. De wil van Sorane is wet. Dus…'
Sorane glimlacht even en wend zich dan tot de commandante.
'Dat schip ons nieuw doel, Veanya. Zij hebben onze hulp nodig.'
De commandante knikt en geeft een teken aan de piloot. Dadelijk verlaat de Tiren zijn baan om de planeet en zet koers naar het beschadigde schip. Ze ontdekken het amazone slagschip dat stuurloos zijn weg vervolgt. Sorane teleporteert aan boord en schrikt even van de ravage. Op haar hoede haast ze zich naar de centrale. Als ze stemmen hoort, houdt ze halt en scant haar omgeving.
'Waar zijn we?'
'Nabij het Yharven stelsel, maar de Varante is stuurloos. De meeste systemen zijn uitgevallen. We kunnen zelfs geen noodbericht verzenden.'
'En de levensvoorziening. In sommige delen is alles uitgevallen. Daar zijn vele mensen gestikt, toen de luchtvoorziening uitviel. Volgens de rapporten is twee derde van de bemanning omgekomen.'
De roodharige ontdekt plots enkele mannen en vrouwen, die in nood zijn. Zij bevinden zich in een van de sectoren, die zonder energie gevallen zijn. De lucht is er heel slecht, waardoor ze bijna niet kunnen ademen. Een gedachte en ze is verdwenen. De aanwezigen zien haar verschrikt verschijnen. Een van hen richt zijn wapen op de gedaante, maar hij is te zwak om het gericht te houden. Sorane kijkt even naar drie robots die roerloos tegen de wand staan.
'Ik ben geen vijand van de amazones, Orvan,' zegt ze, terwijl ze een tiental gewonden ontdekt.
Op haar bevel vormt haar Hypsoon een veld omheen de vier ergst gewonden en plots zijn ze verdwenen. De anderen schrikken hevig en proberen hun wapen te grijpen. Er zijn er maar twee die het lukt en ze richten op Sorane. De roodharige richt haar blik op hen en glimlacht:
'Je lotgenoten bevinden in de ziekenboeg van mijn schip, waar ze intussen behandelt worden. Willen jullie mijn hulp weigeren?'
'Wie ben jij?' zegt één van de twee, terwijl zij haar wapen laat zakken.
'Dat is voor later, Novanry. Het voornaamste is dat ik hier ben om jullie te helpen. Uit de gedachten van jullie commandante kan ik opmaken, dat dit schip onbestuurbaar is. Ze vrezen zelfs dat het opnieuw in de hyperruimte zal duiken. Dus veel tijd is er niet.'
'Zelfs als ik je geloof, vreemde. Ik betwijfel of de commandante je zal geloven.'
'Dat is mijn probleem. We zullen zien.'
De amazone stelt nu pas vast dat al haar collega's verdwenen zijn.
'En ik, waarom ben ik nog hier. Ik kan je toch niet helpen. Mijn been is verbrijzeld, toen de gang instortte. Dankzij deze robots leef ik nog, maar lopen zal ik voorlopig wel niet meer kunnen.'
Sorane glimlacht en knielt naast de amazone.
'Ik heb je nodig, Novanry. Als je wil rusten, laat me het dan weten. Binnen een seconde lig je in een warm bed aan boord van mijn schip.'
'Als ik kon zou ik je helpen, maar in mijn toestand ben ik eerder tot last, dan… Hee, wat doe je?'
De amazone staart verbaasd naar de handen van de roodharige, waaruit een groene energie vloeit. Heel haar gekwetste been wordt er door omgeven. Voor haar ongelovige ogen ziet ze haar vlees opnieuw samengroeien. Als het licht verdwijnt, staart ze verbaast naar haar gewonde been, dat er opnieuw helemaal gezond uitziet.
'Hoe kan dat? Dat is onmogelijk. Alleen de verhevene kon zoiets, maar die is dood. Al geloven sommigen dat die Jakira de echte verhevene is, maar dat zij haar eigen regels verraden heeft,' zegt de amazone, terwijl ze rechtstaat.
Even probeert ze voorzichtig op haar been te staan, maar als ze vaststelt, dat het echt genezen is, kijkt ze Sorane met een verbaasde blik aan.
'Ik denk niet dat de verhevene dood is, Novanry. En die Jakira kloon is ze ook niet. Als ik de commandante niet kan overtuigen, dan zullen de koninginnen aan boord van mijn schip het doen.'
'Zijn de koninginnen aan boord van jouw schip. Wie voert dan het bevel?'
'Ik, Novanry,' fluistert Sorane en grijpt de hand van de amazone.
Even wordt alles donker omheen haar, maar als Novanry opnieuw haar omgeving waarneemt bevindt ze zich in de centrale. Verschillende wapens zijn op haar en Sorane gericht. Maar als ze haar herkennen, richten ze hun wapens alleen op de roodharige.
'Ben je gewond, Novanry,' vraagt de commandante, wijzend op de bebloede gescheurde broek van de amazone.
'Neen, commandante. Nu niet meer. Deze vrouw heeft mij genezen. Door haar kan ik opnieuw lopen.'
'Ben je gek, amazone. Zij zou je genezen hebben, hoe dan.'
Sorane loopt plots op een man toe die zijn wapen op haar gericht houdt, maar zijn linkerarm is verbonden. Als ze zijn hand vastgrijpt, schuift de groene energie voor zijn verbaasde ogen in zijn en dan over zijn arm. Het duurt maar ene seconde of twee, maar als de roodharige vrouw zijn hand los laat, voelt hij de wonde niet meer. Langzaam steekt hij zijn wapen in het holster en kijkt naar de glimlachende vrouw, maar deze richt haar blik op de commandante.
'Laat hen hun wapens maar wegbergen, Begovna. Ze kunnen mij toch niet deren.'
'Wie ben jij?'
'Mijn naam is Sorane Cobanon. Ik ben de bevelvoerster van de amazone vloot.'
'Jij, een huurmoordenares. Laat me niet lachen.'
Sorane loopt echter langzaam op de amazone toe, die intussen een teken gegeven heeft om de wapens te laten zakken.
'De koninginnen aan boord van mijn schip, volgen mijn bevelen anders wel nauwkeurig op. Na de bevrijding van Yharven, worden vele gevangen wapenhandelaars naar de hoofdplaneet van het amazone rijk gebracht, waar ze zullen berecht worden. Het gevaar voor een stammenoorlog is voorbij.'
De aanwezigen kijken de roodharige verbaasd aan. Als dat waar is dan hebben ze misschien een kans tegen de vloten van die valse verhevene.
Een gedachte van Sorane is voldoende om een veld omheen Novanry en de commandante te vormen. Alle drie zijn ze plots verdwenen. De andere aanwezigen dematerialiseren een paar minuten later. Eerst materialiseren ze aan boord van de Tiren, maar twintig seconden later staan ze in een amazone schip, dat omheen Yharven cirkelt. Het is een van de nieuwste slagschepen van de vloot, dat tot een groep pas aangekomen schepen behoort.
'Dit schip heeft een nieuwe bevelvoerster nodig, Begovna. Als je wil kan ik je aanbevelen.'
'Jij. Dat kan je toch niet.'
'Ha, Sorane. Ben je terug. Is dat Commandante Begovna?'
Als de roodharige knikt, kijkt de eerste officier de amazone aan.
"Welkom Commandante. Mijn naam is Natlé. Wilt u mij volgen voor een korte opleiding.'
'Opleiding, waarom?'
'Je denkt toch niet dat je dadelijk de nieuwste verworvenheden van dit schip zult kennen, Begovna,' zegt de amazone die naast de eerste officier staat, glimlachend.
Verbaasd kijkt de commandante naar de vrouw, die haar ergens bekent voorkomt en merkt het zilveren Pentagon op die ze rechts aan haar zijde bevestigd heeft.
Eerst is ze verbaasd, dan knielt ze.
'Vergeef mij, Koningin Teava. Ik…'
Koningin Teava glimlacht.
'Laat maar, Begovna. Je hebt de laatste uren al veel doorstaan.'
'Die roodharige zei dat ik het bevel kreeg over dit schip.'
'Dat klopt. De verhevene heeft je aanbevolen.'
'De verhevene?'
'Je hebt haar al ontmoet, Begovna. Sorane is de echte Jakira. De ziel van Jakira heeft van de goden een ander lichaam gekregen om haar werk verder te zetten.'
'Kan dat waar zijn?'
'Sorane spreekt de waarheid. Ze bezit de macht van alle zwaarden. U wordt in je nieuwe vlaggenschip verwacht, Kolonel. Je oude bemanningsleden zijn al aan boord van dit schip gestationeerd Over een uur vertrekken we naar de bedreigde sectoren.'
'Kolonel?'
'Zeker, je bent bevorderd. Wat nodig is om het bevel te voeren over een volledig eskader van elf schepen.'
Even kan ze niets zeggen van verbazing. Maar dan keren haar gedachten weer naar hun zusters die aan het front voor hun leven vechten.
'Koningin Teava, de toestand is zeer ernstig. Overal leiden onze zusters en hun mannen grote verliezen. Onze vier vloten vechten moedig, maar de vijand is beter bewapend. Als ze nog niet doorgebroken zijn, dan zal het niet lang meer duren.'
'Dank zij, Sorane's hulp zijn wij volledig op de hoogte, Begovna. Onze kleine vloot is in volledige staat van paraatheid.'
'Dan wordt het tijd om mijn commando op mij te nemen.'
'Zeker, Begovna. Hier, alle commandanten van deze kleine strijdmacht krijgen een Hypsoon zoals deze,' zegt de koningin en geeft een Pentagon vormig voorwerp aan de amazone.
Begovna neemt het aan en kijkt verbaasd naar Teava:
'Voor wat dient dat?'
'Een communicatie middel en nog veel meer, maar dat zal je wel ondervinden.'
Verward doet Begovna wat de koningin zegt en hoort haar zeggen:
'Ik word op een vergadering verwacht, commandante. Veel geluk met je commando.'
De commandante brengt nog de verplichte groet uit, maar de koningin is al in het niets opgelost.
'Volg me,' zegt Natlé, die niet verbaasd lijkt te zijn van de verdwijning van de koningin.
Begovna kijkt haar verbaasd aan, maar volgt haar dan maar.
Sorane zit intussen geconcentreerd in haar vertrekken. Maar in werkelijkheid is ze als kloon op Enuron in de flat van Andrea. Ze kijkt naar de twee jonge kinderen die spelend met elkaar naast een zetel zitten. Even denkt ze terug aan de tijd dat ze hen de laatste keer in de armen hielt. Ze waren toen nog baby's, nu zijn ze bijna 3 jaar oud. Ze weet dat Andrea in de keuken bezig is met eten klaar te maken. Sorane stapt naar voor, maar dan kijkt de jongen plots om.
'Mama,' fluistert hij.
Het meisje kijkt verrast op en staat aarzelend op. Ze kijkt even naar de roodharige en rent dan naar haar toe. Sorane knielt en neemt het meisje in haar armen, terwijl ze naar de jongen kijkt.
'Ron,' fluistert ze.
Dan rent ook hij naar haar toe en slaat zijn kleine armpjes om zijn hals. Sorane drukt en kusje op zijn voorhoofd. Even geniet ze van het gelukkig gevoel dat ze voelt, maar dan keren haar gedachten weer terug naar de werkelijkheid.
'Ik moet weer weg, maar ik kom jullie allebei nog bezoeken,' zegt ze fluisterend.
Ron laat haar los en doet een stap achteruit. Op dat moment hoort ze Andrea in de keuken de tafel klaar zetten.
'Wees braaf. Andrea lijkt mij een goed meisje,' zegt Sorane nog, terwijl ze Arika weer op de vloer laat zakken.'
Als Andrea de kamer binnen komt is er van Sorane niets meer te zien. Wel vind ze het vreemd dat beide kinderen stilzwijgend naast de muur zitten.
Sorane's innerlijk is intussen teruggekeerd op de Tiren en merkt plots een licht op. Te midden van het uitdovend licht ziet ze een vreemde witte brij, die lijkt te pulseren. Ze kan de kracht die ervan uitgaat tot diep in haar binnenste voelen.
'Sorane, gebiedster van Delos. Ik ben de witte symbiont. Aan de misdaden van afvallige leden van mijn volk, moet een einde gesteld worden. Uw erkenning op Delos is het tijdstip waarop wij allen wachten. Jij bent al miljoenen jaren de identiteit, die ooit een zwarte koningin was, maar later uit eigen wil deze zwarte weg verliet. Wij vragen jou om ons te helpen.'
'U helpen, bedoelt u die vreemde kracht die ik bezit.'
'Ja, die verkreeg je door onze wil. Maar dat zal echter niet voldoende zijn. De zwarte Symbionten zijn in groot aantallen in heel het heelal aanwezig.'
'Wat kan ik dan doen?'
'Niets. Maar we kunnen jou wel bijstaan en deze krachten voeden. Maar daar hebben we jou toestemming voor nodig.'
Even denkt Sorane na, maar schudt dan haar hoofd.
'Het is nodig Sorane, Ik begrijp dat je de doden niet op je geweten wil hebben, maar het is de enige mogelijkheid. Anders zullen, zoals Anya ook al vermelde, vele miljoenen in de jarenlange gevechten de dood vinden. Misschien zullen de zwarte machten zelfs winnen. Maar zonder de Symbionten, zullen ze echter een groot deel van hun macht verliezen.'
Een tijdje is het doodstil in het vertrek.
'Ik ben bereid. Maar ik beslis waar, hoe en wanneer ik de kracht toepas.'
'Dat laten we volledig aan u over, Sorane. Uw oude wijsheid zal u helpen. Kom nader.'
Aarzelend stapt Sorane naar de Symbiont toe. Plots maakt een stukje zich los uit de brij en zweeft naar haar hand toe. Over haar hand kruipt het naar haar schouder, hals en hoofd. Ze voelt de kalmerende gedachten die het uitstraalt, maar toch straalt ze een kracht uit, die de Symbiont tegenhoudt.
'Vrees niets, Sorane. Wij hebben niet de bedoeling om u onder onze invloed te brengen. Het is alleen een kleine jonge identiteit, met de bedoeling om de kracht in u constant op peil te houden, ook over grote afstanden.'
Sorane concentreert zich en langzaam verdwijnt de barrière. De kleine Symbiont dringt even later haar neus binnen en nestelt zich onderaan in het brein van de roodharige.
Als ze naar de Witte Symbiont kijkt, is deze verdwenen.
'Hai, Sorane. Sta mij toe om u te helpen in uw strijd.'
'Wie?'
'Ik ben Nirin, de Symbiont, die voorlopig in u huist. Op dit moment wordt uw positieve Symbiont kracht opnieuw opgeladen.'
'Waag het niet om mij te beïnvloeden, anders vernietig ik u.'
'Dat zal niet nodig zijn, Sorane. Alle volgelingen van de Witte Symbiont hebben lang geleden gezworen om nooit andere wezens te dwingen. Ik beperk mij tot de kracht op peil te houden, want dat zal nodig zijn.'
'In orde. Nirin. Ik zal je mijn vertrouwen schenken.'
Intussen stapt Teava de grote zaal binnen waar haar vrienden wachten.
'Welkom, Teava. Het wordt tijd om in te grijpen. Ik weet dat er een vergadering met de generale staf geplant was, maar volgens de gegevens van het slagschip en Begovna houden de amazoneschepen het niet lang meer.'
De koninginnen kijken even naar elkaar.
'Veanya, eer we voldoende schepen verzameld hebben is het al veel te laat. We moeten een tweede front vormen om de vijand daar te bestrijden.'
Sorane materialiseert op dat moment en zegt:
'Dat is niet nodig, Teava. We vallen dadelijk aan. Maar ik stel maar een regel. We gebruiken alleen verdovende wapens, nadat hun schermen weggevallen.'
'Verdovende wapens. Ben je wel wijs?'
'Dat is mijn bevel, Veréna.'
Even slikt de amazone maar, zegt niets. Als Sorane teleporteert, zucht ze en beveelt dan.
'Jullie horen wat de verhevene bevolen heeft. Hopelijk weet ze wat ze doet.'
De andere koninginnen trekken hun schouders op en vormen een overbrengersveld, dat hen naar hun vlaggenschip zal brengen.
Als ze in hun centrales materialiseren, zien ze de Tiren in de hyperruimte duiken. Even kijkt Veréna naar de pilote, die knikt. Ze heeft de doelcoördinaten ontvangen.
'Geef het sein voor de aanval, Maar er mogen alleen verdovende wapens gebruikt worden,' beveelt ze.
Nog voor ze de hyperruimte induiken, merken de koninginnen dat hun officieren hen even verbaasd aankijken.
|
