|
< terug
Gebed verhoord
Storm en water hebben mijn gebeden meegenomen. Voor de een een ellende voor mij een
verlossing! Mijn lief komt morgen weer in huis, de zwarte roet van mijn hart kruimelt langzaam af.
Ja ik weet, niet te hard en niet te veel van stapel lopen maar vandaag mag het nog want nu ben ik nog
ontheemd.
Vele onderzoeken zullen nog volgen de tien rittenkaart is al in wording maar dat doen we samen nu is het twee tegen een!
Ik zal koesteren en verwennen, ja ik weet het vooral niet te veel ze wennen er te snel aan. Maar toch!
Gedachten hebben door mijn hoofd gesuisd van licht naar het pikzwarte. Misschien ben ik een doemdenker en als ik het niet ben zou ik het haast geworden zijn. In nachtmerries bracht ik hem naar zijn laatst rustplaats, of loste hij op alsof hij nooit bestaan had. Het is bijna niet uit te leggen wat er
allemaal door je heen schiet maar dat het veel is dat is zeker waar.
Morgen smelten twee harten weer als een te samen, ik zal het moment koesteren en bewaren. Bericht
naar Enschede is al onderweg en in telepathie voel ik de blijdschap van mijn moedertje.
Het doet mij verdriet dat ik haar niet even in de armen kan sluiten, want hoeveel ik ook van haar houd mijn lief gaat voor. Maar het is een onmenselijk dilemma. Wat iedereen ook zegt en beter weet,
in mijn hart zit de pijn van onvolkomenheid. Kon een mens zich maar splitsen, toch blijf ik de stille hoop koesteren haar snel weer in mijn armen te nemen.
Als de onderzoeken en behandelingen voorbij zijn en de kracht weer is aangegroeid tot het kunnen,
neem ik hem onder mijn arm mee. Niemand knapt zo snel weer op als in mijn geliefde Twenteland!
feedback van andere lezers- Dora
Hettie het komt zoals het komt, je groeit nu al tegen de klippen op.
Knuffel en geniet van de tijd die jullie krijgen.. Je moeder (moeders eigen) begrijpt het over al die kilometers heen.
"Jij hebt jezelf niets te verwijten" zijn nu wellicht nog loze woorden tot ze zijn bezonken....in de potloodlijnen die de nacht je laat schrijven. Je bent een kanjer, met alle twijfels en het zoeken, komt er vast en zeker gelauwerd sterker uit....
hettie35: Dank je Dora voor je lieve en opbouwende woorden. Ik zal mijzelf nog moeten gaan begrijpen. De kluwen is nog niet ontward!
groetjes Hettie - manono
Wat beschrijf je deze wendingen gevoelig en mooi.
'twee tegen één' : prachtig!
hettie35: Dank je voor je invoelende reactie,
groetjes Hettie - tessy
Wat ben ik blij voor jou Hettie, en weet je ..je schrijft "ik zal hem verwennen maar niet te veel hij zou er te snel aan wennen" maar na alles wat ik al van je las, denk ik dat hij het al lang gewend is :-) En dat mag..toch ?
hettie35: Ssssst laat hij het niet horen, maar je hebt helemaal gelijk hoor!
liefs Hettie - Runner
Het zijn spannende en droeve tijden en je zit er niet op te wachten, maar toch weer met een nuttig effect. Je wordt je weer eens bewust van je bezit. Koester het!
hettie35: Ik doe niets anders,
groetjes Hettie - bessy
liefde en genegenheid, zijn de beste geneesmeester. Het zal voor jou zeker niet vanzelf gaan, voor hem evenmin. Als je jezelf realiseert dat het ook alleen zijn had kunnen worden ben je enorm dankbaar.
geniet ervan en sterkte
hettie35: Daar heb je helemaal gelijk in,
groetjes Hettie
|
