Volg ons op facebook
|
< terug
Sorane 2 Delos - hoofdstuk 14/26
De macht van de verhevene
Intussen is de strijd aan de rand van het Amazonegebied nog steeds in alle hevigheid bezig. De amazoneschepen hebben zich moeten terugtrekken en hergroeperen zich op 200 lichtjaren van het gebied waar de eerste ruimteslag van de oorlog begon. De vloot Jakira rukt intussen verder op en stort zich op de verdediging satellieten die de eerste planeten omcirkelen. Aan beide zijden zijn de verliezen groot. Verspreid over verschillende lichtjaren naderen de vijandelijke schepen de moedige amazone strijders, die opnieuw voor hun leven moeten vechten.
Plots duiken er ook Enuroonse schepen op die dadelijk het vuur openen op de schepen van Jakira. De volkorschepen zijn even verrast, maar dan beantwoorden ze het vuur. De Enuronen volgen echter een speciale tactiek, omdat ze weten dat de bewapening van de volkors beter is dan de hune. Ze duiken nadat uit alle wapens op hun doelwit vuurden, dadelijk in de hyperruimte. Door nieuwe scanner ontdekken ze op enkele seconden de zwakste plekken van de volkorschepen en richten hun wapens dan automatisch op die plekken. Zo worden enkele vijandelijke schepen vernietigd, maar ook de Enuronen leiden verliezen. Plots breken verschillende volkorschepen doorheen de Amazone linies. Dadelijk razen vele schepen, die hiervoor in reserve gehouden werden, op de breuk toe. Achter de amazone en Enuroonse schepen keren ze om en openen het vuur op de verdedigers. Onder hevig vuur wordt de amazone vloot in het nauw gedreven. Intussen landen de vijandelijke landingstroepen op de eerste planeten. Ook daar barsten hevige gevechten los. De volkors kennen echter geen angst en strijden genadeloos. Als er eentje valt, vloeit de zwarte symbiont gewoon uit het lichaam en schuift over grond naar een tegenstander toe. Als hij in het nieuwe lichaam dringt, verandert de amazone van de ene minuut op de andere in een vijand.
Te midden van deze genadeloze strijd, ontvangen de peilers plots een vreemde energie uitstoot. Op de schermen is zo goed als niets te zien, toch geven de peilers aan dat er een object moet zijn.
'Maximale vergroting,' beveelt de admiraal van de amazone vloten.
Verbaast staart iedereen naar het scherm. Allen zien ze een klein glanzend gouden Pentagon roerloos in de ruimte hangen.
'Het gouden koninginnenzwaard,' fluisteren een aantal amazones op verschillende schepen.
Ook aan boord van de vijandelijke schepen hebben ze het voorwerp herkend, maar ze kennen de betekenis niet.
'Dat object levert geen gevaar op. Zet de aanval…'
'Nog meer van die dingen,' meldt de radiar bediende, met trillende stem.
'Zend de Cren en de Vior met hun eskader op onderzoek uit,' klinkt de stem van de bevelhebber.
Een voor een materialiseren tien zilveren Pentagons in een cirkel omheen het gouden Pentagon, met een doorsnede van 1 lichtjaar. Terwijl de twee slagschepen en hun begeleidende schepen van koers veranderen, luwt de strijd weer in alle hevigheid op. Plots lichten de Pentagons even kort op, als een Pentagon vormig schip op ongeveer een lichtjaar achter de Pentagons materialiseert, de Tiren. Zodra het schip vaste vorm aangenomen heeft, blijft het roerloos op zijn plaats.
Aan boord van de Cren, slaat de commandant alarm.
'Iedereen op zijn post, roep dat schip op. Ik wil weten wat die hier te zoeken hebben.'
'Ze antwoorden niet, commandant,' merkt een volkor verbaasd op.
'Gevechtsjagers uitsluizen. We vallen dat schip aan. Schermen op volle sterkte,' luidt het bevel van de commandant.
Aan boord van de Tiren zien ze tientallen jagers uit beide aanvallende slagschepen schieten.
'Wat doen we, Sorane.'
Maar Sorane antwoordt niet. Zij zit op haar knieën en concentreert zich zo sterk dat er zweetdruppels op haar voorhoofd te zien zijn. Plots schrikken ze allen. De roodharige wordt plots door een lichtblauwe golvende energie omgeven. Voor ze van hun schrik bekomen zijn, schieten elf golvende bollen doorheen de wanden van het schip zonder schade aan te richten. Aan boord van de naderende volkorschepen zien ze de bollen naar buiten schieten, maar ze stellen vast dat zij niet het doel zijn, maar de elf vreemde Pentagons.
Wat dat betekend weten ze niet. Maar ze kunnen niets doen, alleen hun aanval verder zetten, maar de afstand is nog veel te groot voor gerichte schoten.
'De Pentagons zijn geraakt. Hee, ze worden allen door een groter wordende blauwe gloed omgeven,' roept een bemanningslid uit.
'Commandant. Kijk, er is een bolvormig energieobject gematerialiseerd. De scanners kunnen niet ontdekken wat het is.'
'Wat!!! Waar…'
'De energiebol lost op. Verdomme, dat zijn vreemde schepen, meer dan vijfhonderd. Type is onbekend.' roept de man opnieuw uit.
Even kijkt de commandant naar het scherm en beseft dat ze tegenover een overmacht staan. Toch geeft hij het nog niet op.
'Zend een bericht naar de vloot, snel.'
'Wat is dat? De Pentagons lijken te trillen van die blauwe energie.' roept een andere stem uit.
Heel de omgeving van de Pentagons wordt zo hevig verlicht, dat ze hun ogen moeten sluiten. Dadelijk worden beschermende filters opgetrokken.
'Wat is dat voor iets? Een zon.'
'Dat is niet mogelijk, commandant. Ik heb die vreemde energiestructuur nog nooit gezien.'
Op hetzelfde moment zich zien ze een flits, die alle schermen opnieuw even overbelicht. Een lichtblauwe golf schiet uit de kring van Pentagons de ruimte in. Hij nadert de schepen met zeer grote snelheid.
'Noodsprong, snel,' roept de hese stem van de commandant in paniek.
Maar hij beseft dat het te laat is. De golf is zo snel, dat de schepen overspoeld, worden door het vreemde verschijnsel. Terwijl de golf verder naar de strijdende partijen toe raast, blijven de schepen achter. Even zuchten ze opgelucht. Het lijkt wel als ze geen enkele schade opgelopen hebben. Maar op hetzelfde moment krimpen ze in elkaar, als de symbiont in hun lichamen, het plots uitschreeuwt van de pijn. Die is zo hevig dat de meeste mannen en vrouwen kreunend in elkaar zakken. De symbiont vloeit uit hun lichamen en probeert, door samen te vloeien aan de ondergang te weer staan. Maar dit is een laatste poging om zijn bestaan te rekken. Het mag echter niet baten. Overal aan boord van de schepen wordt borrelende brij steeds kleiner. De bemanningsleden storten in elkaar, van de vreselijke gedachten, die door hun hoofd spoken.
De amazone schepen, die pas uit de hyperruimte kwamen razen hun voorbij; terwijl ze de schepen bestoken met verdovende stralen. De golf is intussen ook opgemerkt aan boord van de strijdende partijen. Vele schepen proberen uit te wijken, maar ze hebben geen enkele kans. De uitdijende golf raast doorheen de strijdende schepen en overal aan boord van de vijandelijke schepen begint iedereen te kronkelen van de pijn. Ook hier, raakt de zwarte symbiont in paniek en kronkelt zich schokkend uit de lichamen van zijn slachtoffers. Intussen raast de golf verder doorheen het stelsel. Ook op de planeten verlaat de symbiont in paniek hun host lichaam, die ontredderd achterblijven.
De amazone schepen van verschillende stammen, die uit de oplossende bol kwamen, verlaten hun formatie en versnellen dadelijk. De bol lijkt uit elkaar te barsten. Ze zetten volgens het plan van Sorane koers naar de schepen van de volkors.
Aan boord van de duizenden amazoneschepen, kijkt iedereen verbaasd naar de schermen.
De amazoneschepen onder bevel van Jelara kijken verbaasd toe. De bemanning zien een vreemd gevecht voor hun ogen, want de vijand onderneemt niets om zich te verdedigen. Maar er wordt ook geen enkel schip vernietigd. De schepen van de verschillende stammen schieten met verdovende stralen. De Tiren is intussen nabij de planeet opgedoken en schept een verdovend veld om de drie planeten. Toch zijn ze iets te laat gekomen, vele honderden bevrijde volkers hebben zelfmoord gepleegd, toen ze plots van de dwang van de zwarte symbiont bevrijdt werden.
Aan boord van de vele commando schepen wordt een bericht ontvangen:
'Commandante, een bericht van koningin Veréna. De oorlog met deze vloten is voorbij. We hebben de opdracht om de vijandelijke schepen zo snel mogelijk met verdovende wapens aan te vallen.'
'Verdovende wapens? Zijn ze gek.'
'Misschien, maar er staat bij dat het bevel van de Verhevene komt.'
Vele commandanten schrikken als ze dit laatste vernemen. Maar dan klinken aan boord van de vele schepen gelijkaardige bevelen.
'Jullie weten wat jullie te doen staat. Laat ons deze opdracht zo snel mogelijk ten einde brengen.'
Nog geen minuut later versnellen de eerste schepen en razen op de vijandelijke schepen toe. Zodra ze binnen schootsafstand komen, openen ze het vuur.
Aan boord van de Tiren staat Sorane wankelend op en wordt ondersteund door Nirasé.
'I…is het gelukt.'
'Zeker, Sorane. Onze schepen vliegen op het moment tussen die van de vijand door. Ze worden nergens onder vuur genomen. Ook de verdedigende amazoneschepen volgen ongehinderd de opdrachten van de koninginnen op,' antwoordt Nirasé, die even door haar korte bruine haren strijkt.
'Gelukkig maar, er zijn al genoeg doden gevallen. Nu kunnen we ons voorbereiden ons volgend doelwit de kloon van mijn vroeger lichaam,' zegt Sorane, die zich nu beter voelt en haar krachten voelt terugkeren.
Nirasé kijkt haar even na, als ze naar de commandante toeloopt. Ze voelt dat haar nieuwe vriendin zich zorgen maakt. Het is al verschillende maanden geleden dat ze Enuron moest verlaten. Haar kinderen heeft ze moeten achterlaten en ze weet niet hoe het met hen is. Het duurt echter nog vele dagen voor de toestand zo goed als onder controle is. Gedurende al die tijd moet Sorane blijven om de volkeren onder de vroegere volkors bij te staan. Die willen zich wreken, maar Sorane kan hen er echter van overtuigen, dat Jakira en een kleine groep die haar vrijwillig volgen, de enige schuldigen zijn. De anderen zijn slachtoffers zoals zijzelf. Wat Nirasé niet weet is dat Sorane de tweeling al verschillende keren bezocht heeft op Enuron. Arika en Ron zijn veilig in het dorp Vovnen.
Twee dagen later zweven de amazone schepen en de schepen van Sorane nog steeds tussen de volkorschepen om hulp te bieden waar nodig is. De officier van de machtigste volkorschepen bevinden zich aan boord van enkele amazoneschepen. Zij krijgen uitleg van wat er gebeurd is en alle hulp die ze kunnen gebruiken. Als zijn de vroegere volkors zeer wantrouwig voor die hulp. Maar als ze vernemen, dat de verhevene de amazones verboden heeft om aan boord van een volkorschip te gaan, worden ze nieuwsgierig naar die vreemde verhevene. Vanuit de Tiren heeft men robots aan boord van de volkorschepen opnieuw geprogrammeerd, zodat ze nu de half verdoofde bemanning helpen en te eten geven. Verschillende dagen zijn voorbijgegaan voor de hoogste vijf volkorofficieren een roodharige vrouw zien binnen stappen. Ze herkennen haar dadelijk.
'Ha, Sorane Cobanon. Wat doet een huurmoordenaar hier? Hebben de amazones je ingehuurd?'
Sorane glimlacht even, maar kijkt dan naar een amazone die op haar toekomt.
'Hoe is het met onze gasten?'
'Zeer goed, Sorane. Ik denk dat we hun nieuwe taak kunnen toevertrouwen.'
'Gelukkig maar, Sonva. We kunnen de vele bemanningen niet blijven verdoven. Zijn ze op de hoogte van wat ik van hen verwacht.'
'Sinds gisteren, Sorane.'
'In orde, Sonva. Breng jij alles in orde voor hun transport.'
'Zeker, over enkele minuten is alles klaar,' antwoordt de amazone.
De volkors merken dat de roodharige zich in hun richting stapt en kijken haar uitdagend aan. Voor ze iets kunnen opmerken, zegt Sorane.
'Om op je vragen te antwoorden, Kogan. Die Sorane bestaat niet meer.'
De officieren kijken haar echter verbaasd aan. Ze hebben allen de eerbied in de woorden van de amazone herkend. Het leek wel alsof ze in Sorane een meerdere zag.
'Je staat toch voor ons.'
'Zeker, Kogan, maar ik ben niet meer wie ik was. Maar genoeg daarover. Het wordt tijd dat we jullie naar je schepen terugsturen. Het zal jullie taak worden om jullie bemanning bij te staan en ervoor te zorgen dat zij gezond en wel hun taak aan boord van de schepen kunnen verder zetten. Ik weet dat de gedachten aan jullie gruwelijke daden, sommigen tot zelfmoord kan drijven, maar de hoofdschuldige daaraan, was de symbiont.'
'Kogan, zij draagt zelf een symbiont. Ik kan het voelen,' merkt een vrouw plots op.'
'Dat klopt, Etane. Maar dit is een witte symbiont. Hij werkt met mij samen in de strijd tegen zijn zwarte soortgenoot.'
'Samenwerken. Dat doet een Symbiont nooit.'
'Je moet nog veel leren, Belor. Stel je geest open voor nieuwe dingen. Er is zoveel te leren in het heelal.'
'Hoe kom jij aan die Pentagons, Sorane,' zegt Kogan, die naar de riem van Sorane wijst.
'Die zijn mijn eigendom, Goreaan.'
'Jouw eigendom?'
Maar Sorane gaat er niet op in en wendt zich tot Sonva.
'Ik vertrouw erop dat ze veilig aan boord van hun schepen komen.' zegt Sorane.
De amazone knikt, terwijl Sorane een energieboog opent en erdoor heen stapt.
Even staren de volkors naar de verdwijnende energieboog, maar beginnen ze onder elkaar te praten. Een van hen stapt plots op Sonva toe en vraagt:
'Dat waren toch de amazonezwaarden, één gouden en tien zilveren, die Sorane bij zich droeg.'
'Dat klopt, Ojaan. Zij heeft alle recht om die te dragen.'
'Wie geeft haar dat recht dan?'
'Omdat zij de Verhevene is en het bevel voert over de amazone vloot in deze sector.'
Terwijl de anderen naar hen kijken, staart Ojaan de amazone verbaast aan.
'Misschien dat Sorane het later aan jullie uitlegt, maar is de tijd gekomen om naar jullie schepen terug te keren.'
'Dat zal haar niet gemakkelijk vallen, Sonva. Ik weet niet dat wij haar als onze bevelvoerster kunnen aanvaarden.'
'We hebben jullie hulp nodig, Ojaan. Zelfs de verhevene is niet almachtig. Zij wil Jakira ten val brengen voor die te machtig wordt.'
'De Godin Jakira. Daar heeft ze geen kans tegen. Op Enuron moest ze al een tijd geleden het onderspit delven tegen de krachten van Jakira. Iedereen dacht zelfs dat ze dood was.'
'Zo gemakkelijk krijg je Sorane niet klein, zeker die kloon niet.'
'Kloon?' zegt Ojaan vragend.
Sonva drukt echter op dat moment op een doorzichtig toets van het toetsenbord en de groep van ongeveer tweehonderd volkors dematerialiseert.
feedback van andere lezers- hettie35
Ben me toch eens gaan verdiepen in je verhalen, hoe meer ik er van lees hoe mooier ik het vind worden.
groetjes Hettie
Jelsi: Tja, ze zitten nogal ingewikkeld in elkaar...
|
