|
< terug
Die brief... lief...fft (2)
Opnieuw zit Monika met haar halfzware shag in de computerhoek.
Hoe vaak ze de brief al heeft geschreven weet ze niet en ze is opgehouden te eisen dat hij ooit goed genoeg zal zijn. Ook het herbeleven. Van het originele exemplaar is niet veel overgebleven en de inhoud heeft ontelbare gedaantewisselingen ondergaan. Eerst was het in lieve woorden verpakt, daarna leek het te veel een smeekbede, een woedende opsomming is het al geweest en ook een schema met hoofdzaken, compleet met in duidelijke punten onderverdeelde bijzaken. Oorzaak en gevolg moet toch op één of andere manier duidelijk te maken zijn zonder verwijtend rond te slaan?
De essentie is steeds dezelfde, maar zo'n boodschap is in zoveel verschillende jassen te passen.
Er zou met gemak een modeshow mee te organiseren zijn, denk ze.
Voile bolerootje over een vurig avondtoilet, een Parka voor bij het gevechtspak dat is geborduurd met glinsterende pailletten. Een niemendalletje over een pikant lingeriesetje of bijvoorbeeld een zware hermelijnen mantel over het roze veterkorset van Marie Antoinette.
(Jammer dat ik alle pogingen over elkaar heen heb geschreven en onder dezelfde naam heb opgeslagen. Ik had er beter aan gedaan om alle versies een andere naam te geven, dan had ik nu geweten hoeveel....)
"Over een maand kan ik er een complete bundel van uitbrengen," schampert ze schokschouderend en ziet er zelfs al de abstracte schilderijen bij, die in de kelder staan. Ze steekt nog eens een saffie aan.
Lieve
Ik moet je iets vertellen maar ik weet niet hoe ik moet beginnen.
Ik kan geen enkele echt goede manier verzinnen want het is allemaal zo vreselijk fout gegaan.
Zo helemaal niet wat ik me ervan had voorgesteld.
Je was het liefste wat mij in mijn leven kon gebeuren en ik zag hoe dat werd kapot gemaakt. Door iemand die zo overstuur was dat hij….
Maar dat kan ik niet beschrijven omdat je die andere dingen niet weet en nooit iets gelooft van mij.
Ik had je tegen vuurspuwende draken kunnen beschermen en vallend gesteente, want dan was ik over je heen gaan liggen. Of tegen monsters onder je bed. En de kerel die je in de zandbak zou willen lastig vallen had ik eigenhandig het ziekenhuis in geslagen. Eerlijk waar, hij zou tot in zijn laatste dagen hebben geweten dat jij een furie van een moeder had, want wie aan jou kwam kon ze getrokken krijgen.
Maar hoe moest ik jou behoeden tegen de aanval van binnenuit? Uit onverwachte hoek...
Denk niet dat ik het zag aankomen of dat het in te schatten is geweest. Denk zeker niet dat ik het zo heb gepland, maar óók niet dat hij het zo heeft gewild, want een kat in het nauw…
Ik begrijp wel dat jij er niets aan hebt want het is de geschiedenis van een oeroud verhaal.
Jouw verleden dat jij moet vergeten met alles dat je uit wil gummen zoals jou dat toen, dat is het schijnende eraan, zo luidkeels en zwart is voorgedaan.
Juist omdat je van niets weet denk je nu dat verdringen de beste weg is.
Maar oordeel niet zolang je niet van alles op de hoogte bent.
Wie ben ik om jou dat te vragen, net nu jij…
Je bent zo blij dat hij…
Zuchtend draait Monika de bureaustoel om en loopt naar de keuken om een bakje koffie in te schenken, want nee, ook deze poging…
De traan drupt met een kort petsje in de koffie en verbaasd bekijkt ze hoe de kringen tegen de rand van de beker slaan. Het duurt even voor ze begrijpt dat hij van haar is. De stiekeme zoute rakker heeft haar zo onverwacht te pakken dat ze om zich heen kijkt om zich ervan te vergewissen of er niet toch toevallig iemand…...
feedback van andere lezers- yellow
knap hoe jij schrijft hoor!
Dora: Dank je Yellow... ik probeer meteen uit het hart te laten stromen, misschien is het dat? - hettie35
Heel intens geschreven Dora recht uit je hart,
het ontroerd mij diep.
Liefs Hettie
Dora: Dank je, pinken we samen - Runner
Dit is dé brief die "Monica" moet versturen!
Geen strijd om het gelijk.
Sorry, wie ben ik?
Dora: Dank je Runner...
en als de brief ongeopend in de vuilnisbak verdwijnt...
doet het 'Moniek' goed dat jij hem tenminste hebt gelezen - bessy
zoals jij schrijft,
enne.. ja ik vind ook dat deze best verstuurd kan worden...
het einde geeft een brok emotie bloot....
Dora: Dank je lieverd. Ja ja, denk denk... dank dank - tessy
Verzenden deze brief !! Maar ik wil uiteraard niet commanderen :-)
Dora: Ik voel me gesteund dank je wel....het bonkt ervan in mijn keel, heel, eel.
Dank je wel .
|
