|
< terug
De corpsstudent en de dikke Duitse dame .2
Robert-Jan kon maar niet begrijpen hoe het zover was gekomen. Een uur geleden was hij met een doos bonbons de kamer binnengestapt. Maria had zich met moeite in de kussens opgericht en zacht kirrend gezegd: 'Ach mein lieber Junge, haste Süssigkeiten für mich mitgebracht? Dann hab ich auch etwas Süsses für dich! Komm mal her.' En meteen had ze haar ochtendjas losgeknoopt en haar volle naakte lijf blootgelegd.
'Heer, al haar verlangen ligt voor u open,' sprak Klaas, die erbij stond. 'Haar zuchten is voor u niet verborgen'.
Maria knipoogde naar haar gast en keek hem begerig aan.
Haar man stond op en liep zonder een woord te zeggen naar de open trap. Halverwege bleef hij staan en riep: 'Je neemt toch wel de gebruikelijke voorzorgsmaatregel in acht, hè? Het is nog steeds oppassen geblazen met haar.'
Toen Robert-Jan de man boven hoorde rommelen, kleedde hij zich gauw uit en legde hij zijn kleren op de stoel naast het enorme waterbed. Vanaf het voeteneind tijgerde hij naar zijn geliefde plekje en drukte hij zijn neus in het plukje zachte engelenhaar dat geurde als een tuin Gods - ein herber Duft, herrlich! Ook de rest van haar lichaam rook naar de geurige bloemenzeep die hij de vorige keer voor haar had meegebracht. Ze was kennelijk net uit bad gekomen. Hij ging boven op haar liggen en zonk diep weg in haar heerlijke vleesmassa en vetrollen. Alles schommelde en bolde op en bobbelde en wiebelde en blubberde in haar en onder hem en om hem heen -- hij gaf zich over aan, hij ging op in... een oceanisch gevoel.
'Ze is nog warm...' zei de man nogmaals. 'Je zou nog een keer kunnen. Jullie deden het toch altijd een paar keer achter elkaar?'
'Tweemaal... een enkele keer drie,' zei Robert-Jan vertwijfeld. 'Maar niet direct achter elkaar.'
De man keek hem met een vragende blik aan. 'Ieder van ons nog een keer... jij en ik... Een aller-, allerlaatste keer om afscheid van haar te nemen?' vroeg hij voorzichtig. 'Nu het nog kan, nu haar lichaam nog warm is?'
Robert-Jan slikte. Ze keken elkaar aan, de kleine en de lange.
'Goed dan. Maar u eerst.' Hij begreep niet waarom hij de man ineens met u aansprak. Vanaf het begin hadden ze elkaar getutoyeerd. Hij slikte weer en zei nerveus: 'Dan ga ik wel zolang naar boven.'
'Nee, ga d'r gewoon even bij zitten,' wees de man terwijl hij zijn riem losgespte. Robert-Jan ging boven op zijn eigen kleren zitten en keek gespannen toe.
Toen hij even later zelf aan de beurt was en grimmig haar dode lichaam besteeg, dit keer zonder haar gebruikelijke kirrende, uitnodigende kreetjes - 'Du bist ja süchtig!' - wist hij dat hij een onvergeeflijke enormiteit beging. Het was verschrikkelijk zoals de vrouw bewegingloos onder hem lag, met blauwe, starende knikkers van ogen, en met een halfopen mond die hem nu geen opwindende woordjes meer toefluisterde: 'O bitte! Bitte! Es ist so süss, so herrlich. Ich komme! Ich komme! Komm auch, mein Liebling!'
Na afloop stonden beide mannen naakt en beduusd aan het voeteneinde te kijken naar het ontzielde lichaam. 'Een waardig afscheid,' prevelde Klaas, 'wat wij zojuist met haar gedaan hebben.'
Robert-Jan staarde naar de plek tussen haar machtige dijen die hem, niet alleen zojuist, maar een heel jaar lang, zoveel plezier had verschaft - so viel Spass. Vanuit de grote flubberlippen van haar geslacht sijpelde langzaam iets melkachtig wits naar buiten als een soort spuug.
'Ze loopt leeg,' riep Robert-Jan in paniek. 'We moeten iets doen.'
'Dat...' wees haar echtgenoot, 'dat spul... is van ons.' Hij klonk alsof hij het zelf nauwelijks geloven kon. 'Ons gezamenlijke... kwakkie.' Zijn stem trilde. Hij strekte zijn arm alsof hij een saluut wou brengen, maar legde in plaats daarvan zijn hand op de schouder van de lange jongen die als verstijfd bleef staan. Ze keken in stilte en zagen hoe de dikke vrouw van onderen langzaam leegliep.
'U moet de instanties waarschuwen,' zei Robert-Jan, die zijn ogen maar niet van de vrouw kon afwenden.
'Ben je gek, als ik dat doe, wordt onmiddellijk haar gedeelte van onze uitkering stopgezet, dat scheelt me honderden euro's,' sputterde de man tegen. 'Dat doe ik voorlopig liever niet. Kom, ik weet iets beters, laten we haar even naar boven slepen.'
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Smakelijk is anders... - Dora
Je beschrijft de zaken tot in de details en daarmee ook in de tweede laag...
en de derde... vrouwen als rubberpoppen, maar oh weh als ze lek zijn...
|
