|
< terug
Het komplot (5)
5. DE AFSPRAAK
'De volle pot' was een typisch volkscafé, nabij het dorpsplein gelegen. Op zondag was het er vrij druk door de vele kerkgangers, die er hun dorst kwamen lessen en zich verlustigden aan de nieuwste roddels.
Donderdag, 14 oktober, 8 uur: de Kamer van Volksvertegenwoordigers lag er nog verlaten bij. In een van de kantoren zat Jan Vanhees te piekeren aan een tafel. Hij maakte zich zorgen om het telefoontje, dat hij gisteren ontving tijdens de lunch. Zoals hem werd opgedragen, had hij gisterenavond, tegen zijn gewoonte in, de brievenbus geleegd zodra hij thuis kwam. Naast heel wat reclamefolders vond hij in de bus een briefomslag, niet geadresseerd en zonder vermelding van afzender. Nieuwsgierig had hij de omslag geopend. Er stak alleen een velletje papier in, met daarop de mededeling: morgen donderdag, om 10 uur 30, herberg 'De volle pot' en vermelding van het adres. Onze volksvertegenwoordiger uit West-Vlaanderen had de hele nacht geen oog dicht gedaan. Altijd opnieuw moest hij aan dat mysterieuze telefoontje denken. Wat wilde men van hem? Waarom trouwens zou hij doen wat de onbekende hem in de telefoon had opgedragen? Neen! Hij zou er niet op ingaan, hij zou naar die afspraak niet gaan! Dan echter herinnerde hij zich de dreigende mededeling: "Als je niet verschijnt, dan kan je jouw carrière vergeten." Was dit bluf geweest? Of een flauwe grap? Het had nochtans niet grappig geklonken. Misschien moest hij toch maar naar die afspraak gaan. Na deze zeer woelige nacht was hij al om vijf uur opgestaan, had zich geschoren en nam een douche. Na een korte aarzeling had hij zich gekleed in jeans en pull met rolkraag. Echt honger had hij niet. Daarom beperkte hij zijn ontbijt tot twee broodjes kaas en een tas zwarte koffie. Om precies tien minuten voor zeven was hij in zijn auto gestapt, een sportieve Mercedes SLK tweezitter. Even later reed hij op de autosnelweg naar Brussel, waar hij zijn auto had geparkeerd op de parking van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Dan was hij naar een kantoortje gelopen, dat hij daar ter beschikking had. Het was al acht uur voorbij en hij was er nog steeds niet uit of hij nu naar die afspraak zou gaan of niet.
Het was precies om tien uur en dertig minuten, dat de toegangsdeur van het café 'De Volle Pot' open zwaaide en dat volksvertegenwoordiger Jan Vanhees naar binnen stapte. Eventjes keek hij in het rond. De gelagzaal was leeg, op een stamgast na, die aan de toog stond te lallen. Het was toch niet met die dronkenlap dat hij een afspraak had! Misschien was zijn afspraak te laat en moest hij nog komen. Verdomme! Hij had zo lang geaarzeld, om gevolg te geven aan wat hem door een onbekende tijdens dat geheimzinnige telefoontje was opgedragen. Uiteindelijk had zijn nieuwsgierigheid het gehaald en had hij besloten om er toch op in te gaan. En nu dat hij hier stond in die kroeg, in dat door God verlaten dorpje, nu was hier blijkbaar niemand om die afspraak te honoreren. Potverdorie! Was het dan toch een flauwe grap geweest?
Volksvertegenwoordiger Jan Vanhees liep verder de gelagzaal in en nam plaats aan een tafeltje in de hoek. Hij zou een kwartier wachten, de tijd om een donkere Leffe te drinken. Als diegene die hem hier afspraak had gegeven er dan nog niet was, dan zou hij het voor bekeken laten. Hij had wel wat anders te doen.
Nadat de waard hem de bestelde Leffe had gebracht, bleef de volksvertegenwoordiger in gedachten verzonken zitten aan het wankele tafeltje. Af en toe bracht hij het glas aan de lippen en dronk, profijtig, met kleine slokjes. Een kenner kon zien, dat de vertegenwoordiger van het volk genoot van het donkere bier. Intussen ging de tijd voorbij en niemand kwam opdagen. Het glas raakte steeds meer leeg en onze volksvertegenwoordiger werd steeds maar bozer op zichzelf, omdat hij zich als een klein kind in de luren had laten leggen.
Toen zijn glas leeg was, stond hij op van zijn stoel en liep naar de uitgang van het café. Samen met de dronkenlap aan de toog en waard, waren zij nog steeds de enige aanwezigen in de gelagzaal. Hij had maar enkele passen gedaan, toen de dronkenlap hem plots bij de arm nam. Jan Vanhees wou al woedend reageren, maar iets in de blik van de man weerhield hem. Dat waren niet de ogen van iemand die dronken was. Die man veinsde dronkenschap.
"Wat wil jij van mij?" vroeg hij enigszins bars aan de man.
"Niets. Ik moest jou alleen deze brief overhandigen."
Verbaasd nam volksvertegenwoordiger Jan Vanhees de brief in ontvangst en verliet het café. Deze afspraak was al even geheimzinnig als het telefoontje van de vorige dag. Welk spel werd met hem gespeeld? En wie bepaalde de regels? In zijn auto gekomen, scheurde hij de brief open en las:
"Om veiligheidsredenen kon ik jou niet in die herberg ontmoeten. Rijd nu onmiddellijk naar de bosstraat, een tiental minuten verder. In de straat is een parking, die meestal verlaten is. Parkeer op die parking en wacht. Ik kom daar bij jou."
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Dora
Zo, ik ben benieuwd....
julien_maleur: Ik hoop dat je geboeid en nieuwsgierig blijft tot het einde.
groetjes Julien. - Hoeselaar
wordt het nu onheilspellend of is het toch niet dat wat ik vermoedt
Willy
julien_maleur: afwachten, Willy.
groeten Julien
|
