|
< terug
Het komplot (7)
6. ONTDEKKING VAN HET LIJK VAN VOLKSVERTEGENWOORDIGER JAN VANHEES
De winter kondigde zich al vroeg aan dit jaar. Hoewel pas 15 oktober, was het bitter koud en nat. De weersvoorspellingen kondigden al lichte sneeuwval aan in de hoge venen.
Kareltje was die dag jarig. Voor hem zouden er geen verjaardagstaart en ook geen geschenken zijn om deze heuglijke dag te vieren. Immers, hij was al ettelijke jaren dakloos en sliep in weer en wind op de straat. Hoe lang precies hij dit al deed wist hij zelf niet meer. Karel de Weerd, zo was zijn echte naam, werd vijftig jaar oud. De beste jaren waren voorbij en dat voelde hij. Hij kon niet zo goed meer tegen de koude en had vaker last van de honger.
Telkens als hij voldoende geld bijeen had gebedeld in de metro en in het Noordstation kocht Kareltje een goedkope fles alcohol, whisky of wodka en probeerde door zich te bezatten de kou en de honger te vergeten.
Die bewuste morgen was de arme kerel al vroeg op de been. Zoals iedere dag, ging hij vanaf 7 uur al, postvatten in het Noordstation, waar hij met zijn armtierige uiterlijk en hongerige blikken bij de vele treinreizigers, die hier in Brussel de kost kwamen verdienen, probeerde enig medelijden op te wekken en hen tot een aalmoes te verleiden.
Vandaag was het zijn geluksdag. Pas acht uur en dertig minuten en hij had al voldoende geld bijeen geschouwd om zich een stuk in zijn kraag te drinken. Zuchtend onder de last van een leven als dakloze, slenterde hij naar een nabijgelegen nachtwinkel in de vooruitgangstraat, waarvan hij wist dat deze nog tot rond elf uur in de voormiddag open bleef. Wat zou hij kopen: een zakflesje whisky, dry gin of een pul jenever? Toen hij ter hoogte van de nachtclub The Pussycat aankwam, liep Kareltje nog even de kleine parking op, om in de afvalcontainers naar iets eetbaars of iets bruikbaars te zoeken. Maar, nog voor hij tussen het afval kon beginnen speuren, schrok hij zich een bult. Tussen twee van de containers lag het lichaam van een man.
Kareltje had al meer dronkenlappen gezien, die op de straat hun roes uitsliepen. Normaal liet dat hem koud. Maar deze keer was het anders. Die man was dood en er sijpelde bloed vanaf zijn gezicht op zijn kledij. Juist wilde hij zich zo snel mogelijk van deze ongeluksplek verwijderen, toen een personeelslid uit de club naar buiten kwam met een hoeveelheid lege flessen om in de containers te werpen.
Ook hij zag het bebloede lijk van volksvertegenwoordiger Jan Vanhees. En hij zag Kareltje gebogen staan tussen de containers, ter hoogte van het lijk. De conclusie van de kelner was vlug gemaakt. Voor Kareltje de kans kreeg om weg te lopen, had de man hem bij de arm gevat en snauwde hem toe:
"Hier blijven, jij. Ik denk dat jij wel het een en het ander aan de politie zult te vertellen hebben."
Het mocht niet baten dat Kareltje zei, dat hij ook nog maar pas het lijk had ontdekt en er verder niets mee te maken had. De man hield hem stevig vast in een houdgreep, trok hem mee naar binnen, waar hij een collega om hulp vroeg en naar de politie telefoneerde. Wie hen had ingelicht wist niemand, maar toen de politie aankwam, was ook de pers al ter plaatse en enkele toeschouwers. Een van de agenten doorzocht de jas van het slachtoffer en haalde een portefeuille te voorschijn, doorsnuffelde ze en riep toen naar zijn collega:
"He, Pol, dat is hier verdomme een volksvertegenwoordiger. Je weet wel, die Jan Vanhees, die onlangs nog op televisie is geweest. Verdomme, dat is pas grote shit. We kunnen maar beter onmiddellijk de officier met dienst en het Parket waarschuwen."
De moord op volksvertegenwoordiger Jan Vanhees veroorzaakte heel wat deining in de pers en in de media. Het feit dat zijn lijk werd ontdekt tussen de vuilniscontainers van een nachtclub, dicht bij de zijuitgang van dat 'oord van verderf', gaf aanleiding tot de meest waanzinnige veronderstellingen en verhalen.
De socialistische pers hield het bij een uit de hand gelopen carjacking en steunde zijn vermoedens op het feit dat de auto van de politicus niet werd teruggevonden. Andere, minder goed menende kranten en tijdschriften zochten het bij een afrekening in het milieu en brachten daarbij als pittige détails, dat de volksvertegenwoordiger betrokken was geweest bij mensen-smokkel uit het Oostblok en dat tijdens een zakelijke ontmoeting in de Pussycat onenigheid was ontstaan over een levering meiden uit Albanië.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Dora
Wat als een "nette heer"hem gevonden had? Zou Karel zich gewoon kunnen bezatten...Nou moet hij afkicken in de petoet.
julien_maleur: Op de plaats waar het lijk gevonden werd komen op dat uur van de morgen nog geen nette heren, Dora. De plaats is echt en niet verzonnen en ook de daklozen in die buurt zijn echt. Dat hij zich gaat bezatten is niet zo erg. Erger is, dat hij verdachte nummer 1 zal zijn voor die moord. Je ziet wel hoe het evolueert.
vriendelijke groetjes en dank voor het blijven volgen.
(P.S.: ik heb de indruk dat mijn verhaal jou goesting (zin) geeft om ook een nieuw verhaal te beginnen) - Hoeselaar
Heb vroeger dikwijls nabij het noordstation effin in heel Brussel klusjes moeten klaren voor de Luikse firma waar ik voor werkte ( schilder en decoratiewerken) soms in loesche cafétjes en allerhande tenten.
Ben al meer dan twintig jaar niet meer in die buurt geweest
Ik kan me in jouw verhaal vinden;
Willy
julien_maleur: Dank je Willy.
|
