Volg ons op facebook
|
< terug
Suikerspinnen
Te weten dat er een kracht is waar jij niets over je te zeggen hebt kan een troost zijn.
Spreekwoorden oreren dat tijd alle wonden heelt. Ja, verdrietjes zijn makkelijk te vergeten maar er zijn ook essentiële wonden die geslagen zijn door onwetenden in een zeer kwetsbaar existentieel gebied. In een periode waar begripvolle deskundigen hadden moeten bestaan. 'Jeugdzonden' wellicht, want door schade en schande leer je wie jouw diepste respecteert. 'Memories' is een programma dat oude geliefden bij elkaar brengt en daar kom je dat fenomeen vaak tegen. Soms wordt na vijftig jaar pijn pas echt weggestreken. Een wond in een onschuldig ziel slaan is makkelijker dan een wak hakken in de ijsheilige muur van een op eigenbelang beluste egoïst. Wie niets vermoedend zo iemand vertrouwt kan zeer beschadigd raken. Er komt dan een snelle korst op de verwonde naïviteit. Om het doodbloeden te stoppen, maar daaronder ettert het omdat de wond uit lijfsbehoud te snel werd afgesloten. Daarna ontstaan er regelmatig abcessen die onverwacht kloppen en openbarsten.
Als om te zeggen: "Hallo lieverd, leef niet over het verraad heen!"
Pas als de pijn is schoongewassen en het aangetaste vlees is weggesneden zal genezing plaats vinden. Hoewel er een duidelijk gat zichtbaar blijft kan littekenweefsel zich erover ontfermen zodat het netjes de plek van de schade markeert. Wildvlees is wanstaltige wildgroei van gevoelloos vlees waar ooit onberispelijke zachte huid fijnzinnige gevoelens doorgaf...dat moet je laten opereren. Men probeert wel eens de hersenen lam te leggen met pillen of andere hulpmiddelen opdat het litteken niet meer steekt als er sneeuw in de lucht zit. Zou er levenslang geen sneeuw vallen kan men de illusie koesteren dat het leed geleden is, maar onder die lapmiddelen leeft dezelfde pijn. Het draagt enkel een ander masker. Zodra de geur voorbij komt die herinnert aan de pus die bonkte en stompte, stak en stonk, weet men dat het toch niet echt is genezen. Al beweert men van wel, er zijn pijnlijke dingen die niet overgaan,
Gelukkig bestaan er ook heel veel suikerspinnen en honingkoeken in het beleven.
Genezende prikkels die als levenselixer werken op momenten dat de wereld grauw en uitzichtloos is. Herinnerdingen die je een glimlach ontfutselen als je de beelden er van tevoorschijn roept. Niet iedereen is in staat terug te stappen in de tijd van toen die mooie liefde ontstond, die je ogen nu weer kan laten glanzen. Denken aan hoe de warmte je hitsig doorvonkte of hoe je genoot van een mooi landschap. Dat soort spinsels van genot doet géén zeer en kunnen je verwarmen als de ijspegels van het leven in je huid staan. De opwinding van de wind die je lendenen streelde toen je vree in het hoge gras op die Franse berghelling is een pracht juweel om te onthouden en af en toe eens van na te genieten. Ook als je lijf inmiddels om welke reden dan ook liever niet meer naakt in het gras zou liggen. Toen je met je geliefde keek naar de vallende sterren op dat Griekse strand had je vast nog het idee dat je alles aan kon. Dat het leven je toelachte. Dat kan je nu helpen de moed niet te verliezen. Het is jammer als je die beelden niet terug kunt toveren, want het trekt de balans zo ontspannen recht. Men zou juist mooie ervaringen beter moeten conserveren. Mij heeft het door de moeilijkste tijden geloodst en ik weet het zeker: het mooie heeft mijn leven zinvoller en gelukkiger verlengd, zo niet gered.
Zo rook ik de geur van het vruchtwater opnieuw toen ik de eerste keer menstrueerde nadat ik moeder was geworden en diep vanuit mijn oer steeg er een warme liefde naar mijn hoofd. Het golfde zo machtig door mijn lijf dat gelukstranen onverwachts aan mijn ogen ontsproten en ik vond mezelf een raar sentimenteel mens, overvallen door vreemde machten. De kamer leek ineens helemaal vol te staan met bloeiende jasmijn. Het gevoel van onvoorwaardelijke liefde voor mijn kind, dat veilig boven in haar bedje sliep, was overweldigend. Het omarmde me, pakte me weer net zo stevig beet als het Godswonder dat me doorstroomde toen ze op mijn buik lag na die moeilijke bevalling. Zomaar, dwars doorheen de schok van die fatale boodschap dat ik bedrogen was. Ik ben dat nooit vergeten en het maakte van mij op dat moment de gelukkigste vrouw op aarde. Stel die geur was er niet geweest... Wellicht was mijn wereld dan echt afgefikt.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Dit is met zoveel liefde voor het leven geschreven dat het indrukwekkend op me inwerkt. Ik ben niet het type dat over gevoel veel kwijt kan maar dit pakt me echt.
Willy
Dora: Dank je wel Willy, ik vind het fijn dat de de liefde voor het leven er in hebt geproefd. - Anjer
er zijn voor- en tegenstanders van autobio zoals de laatste dagen wel al duidelijk werd, ieder zijn meug, maar ik mag het wel. Fantastisch verwoord weer Dora, grt Anjer
Dora: Zoveel mensen zoveel zinnen. Er zit best veel algemeens in, zoals anderen het ook zullen ervaren, dacht ik.
Op tv geniet ik van goede plots in detectives maar in spionageromans loop ik altijd verdwaald. Dan zie ik door de bomen het bos niet meer... daar begin ik zelf dan ook maar niet aan...Dank je voor je feed. - RudolfPaul
Tja, indrukwekkend en prachtig verwoord... maar toch lees ik zulke therapeutische teksten niet graag - te naar binnen gekeerd, "selfobsessed"; ik lees liever exroverte verhalen à la Hemingway. Liever echte fictie, niet dat wroeten in je eigen ziel en verleden.
Ik deed dat eens in mijn autobiografische verhalen "Udjung" en "Sura en Buaya" maar dat beviel me niet en ik ben er toen gauw mee op gehouden.
Dora: Fijn je te zien RudolfPaul. Ik wissel het af, naar binnen en buiten, column en fictie, korte en lange verhalen, Runners en dubbele espresso's, dat vind ik allemaal fijn om te doen. Dank je voor je feed. - ivo
eigenlijk is dit een verhaal van eenzaamheid en verlatenheid waarbij het gevoel dat ik lees me als een fleece omwint en me in een melancholische bui brengt, omdat hetgeen je schrijft zo 'echt' lijkt, dit is geen fantasie meer, dit is gesproken realiteit ...
Maar Dora toch, wat voor een ervaring heb jij jezelf moeten aanleren om dit te kunnen schrijven ..
Dora: Als je heel diep voelt ben je heel gelukkig of heel on... een mens kiest zijn aangeboren sensibiliteit niet zelf uit. Daar leer je mee leven door het leven. Dank je - bessy
een pracht verhaal, geuren zo belangrijk in ieders levn ik denk zelfs nog belangrijker dan geluid... ik was pas in een kaasmakerij rook daar de koemelk en was even helemaal terug op de koeienstal van mijn ouders....
Dora: Ja, geuren lijken iets magisch te hebben, je kiest er zelfs een partner mee uit, al gaat dat dan ook totaal onbewust. Dichter bij de natuur beLEEF je. Dank je Bessy - koyaanisqatsi
De kracht van geuren...
En de liefde voor je kind(eren), die door haar onvoorwaardelijkheid door geen enkele andere vorm van liefde te evenaren is.
Dora: Dank je Koyaanisqatsi, je hebt helemaal de juiste en intense boodschap meegeroken, dank je
|
