naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

stationsromannetje (1)

door ivo

Toen ik de laatste bladzijde van mijn krant omsloeg, en zowat alles had gelezen, merkte ik dat de klok nauwelijks was verder gegaan. Ik bedacht me zo even dat die luttele twee euro dat een krant kost ook wel niet zoveel leesvoer gaf. Toegegeven het was geen weekend krant waarbij je het gevoel hebt dat ze hiervoor weer een heel voetbalveld aan bomen hebben moeten kappen, maar dit afknappertje van een uitgave was voor mijn gevoel deze twee euro niet waard.
Een kopje koffie gaan drinken en een krant en je bent vijf euro kwijt. Tweehonderd oude Belgische franken, en eigenlijk mag je zo niet meer tellen, want toen de euro werd ingevoerd was een brood in Belgisch geld één euro, nu is het er bijna twee en halve euro. Dus omgerekend volgens de broodindex zou een kopje koffie en een krant twaalf euro kosten.
De boordindex is natuurlijk niet hetzelfde als de melkindex, want de melk is zelfs iets goedkoper geworden dan het brood (als je je melk in de Aldi koopt).

Het deed me zo terugdenken aan de Billy-index die net zoals de Bigmac-index een vergelijk is van een product dat wereldwijd wordt verkocht. Billy dat als een boekenkastproduct van Ikea de wereldrond wordt verkocht om mensen te helpen hun leesvoer te stapelen. Als je weet dat er bij mij zo'n twintig meter lopende muur aan boeken staat, met elk van zo'n 6 tot 8 schabben hoog dubbel gestapeld staan, dan is een Billykastje voor mij maar klein bier. Maar soit, daarom ook misschien mijn teleurstelling over de veel te magere krant die mijn leeshonger niet kon stillen.
Het zou toch stom zijn om stiekem mee te lezen bij mijn buurman zijn krant. Het zou me enkel nog meer vragen doen stellen, omdat ik geheid als ik eindelijk weet waarover het artikel gaat, het blad zie omkeren, waardoor ik enkel nog meer vraagtekens heb, en dat na al die moeite om het zogezegd stiekem te doen. Ik denk dat de dametjes die schuin over mij zitten en zogezegd verdwaald rondkijken, precies weten wat iedereen in dit vertrek doet. Zij hebben zich zo strategisch gezet dat zij met een oogopslag een heel overzicht hebben van heel deze gelagzaal. Niet dat er hier veel gelachen wordt, integendeel, buiten het daveren van treinen en het gerinkel van koffie en theekoppen hoor je hier niet zo veel. Af en toe kan ik het muziekje, wat achter de toog uit een nog oud transistor radiootje speelt, horen. Mijn oog was er direct op gevallen omdat het oude geel, typisch van de jaren toen ik klein was, nog altijd even verschenen kleurde ... grappig om zoiets terug te zien in een context van een modern interieur. Blijkbaar vond iemand van het personeel de stilte die er af en toe viel storend was en had die het oude ding dat bij zijn ouders in de kelder op de zolder stond een nieuw leven gegeven. Of kwam het uit de kringloopwinkel waar je zulke dingen ook nog wel eens tegenkomt?
Terwijl ik het speculoosje ongeschonden uit het plastiekje probeerde te scheuren, zodat mijn investering in de koffie tot de laatste cent was benut, merkte ik dat de trein die ik verwachte het station was binnengelopen.
Vlug fatsoeneerde ik mij mijn jas en zorgde ik dat mijn boekentas goed afgesloten was. De krant vouwde ik netjes terug in zijn oorspronkelijke vorm en ik deed er nog snel een dubbele vouw bij, zodat de titel niet helemaal meer te lezen was.
Mijn koffie was dan wel leeggedronken, toch plaatste ik het kopje en schoteltje nog vlug zo, dat het net leek of ik nog maar pas had gedronken. Het lepeltje terug in aanslag op het bordje. Het lege plastiekje netjes opgevouwen naast de volle melkpotjes (die ik niet gebruik), alsof het een eenheid soldaten was die netjes in het gelid stonden.

Een grote glimlach van herkenning kwam modieus binnenstappen en aan de hakslag op de vloer kon ik een beetje nervositeit horen. Een brok energie als je het mij vraagt, want de wind had blijkbaar haar haar en aangezicht netjes aangeblazen, zoiets van wat enkel kan gebeuren als je zelf al een beetje opgewonden bent en je daarbovenop ook nog wat moet spoeden. Haar vuurrode jas was nog netjes geknoopt, zoiets doe je ook maar alleen als je uit de trein komt gestapt, omdat je dan de tijd hebt gehad, net voor het uitstappen om je volledig te fatsoeneren.

Wij hadden afgesproken in het cafetaria, niet op het perron, omdat je nooit goed kan weten welke trap men neemt om naar de hal te komen. En met al het volk dat in en op stapt is het moeilijk iemand te herkennen die je nog nooit hebt gezien.

Ik wist dat ze een vuurrode jas aan had.
Zij wist dat ik een krant half gevouwen naast me zou leggen en dat ik een bril droeg.

Moest ik me nu zenuwachtig voelen of zou het allemaal zichzelf uitwijzen.
De dag had nog heel wat uren voor zich, dus ik kon de tijd het voordeel van de twijfel geven en mezelf geruststellen met de gedachte dat alles maar perceptie is.

Met een knipoogje had ik haar mijn aandacht getrokken en zij kwam ietsje rustiger naar me toe gewandeld. Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe de twee dametjes het hele verloop hadden gezien. Ze waren net als radiocommentatoren, zonder dat ik hun commentaar had gehoord, maar ze hadden er hun mening al over geventileerd.

feedback van andere lezers

• koyaanisqatsi
  SMAAKT NAAR... NOG!!!!
  ivo: bedankt Koya ...
• Hoeselaar
  Ook ik ga je volgen wie weet word ik zelf daardoor in het schrijven bekwamer
  
  Groetjes
  Willy
  ivo: oeps je verwachtingen niet te hoog zetten ... bedankt Willy
• Dora
  Broodindex, haha wat een vondst. Ik heb de Aldi-index voor bepaalde producten. Bakkie leut plus mediagezevee en je bent vijf euro lichter (6 tot 8 schaPPen. Inderdaad beetje schrappen van die, en dat,van, en zo)
  Het staat stom over buurmans schouders mee te gazetten, vanwege die beide Theo Koomens, ja maar anders.... tot blijkt dat de krant herkenning is.. Volgende keer wellicht een boek van Huppel de Puppeltje uit de volle Billy?
  ivo: ik zal het nog eens nalezen en uitvlooien op die fouten ... bedankt alvast en ja .. bedankt voor het lezen
• Anjer
  heel knap, ivo ik zou wat oppassen met teveel 'dat en dat' en de zin" af en toe kan ik het muziekje 'horen', dat achter de toog uit een nog oud transistor radiootje speelt." Ook denk ik dat het de luttele twee euro 'die' een krant kost. of zoiets he, grt Anjer
  ivo: bedankt Anjer, ik zal het stuk nog eens navlooien ..
• Mistaker
  Dat wordt spannend!
  Waar zijn radiocommentatoren als Jan Wauters en Theo Koomen gebeleven?
  
  Groet,
  Greta
  ivo: bedankt Greta, we zullen zien, eens wat uitproberen met figuranten en hoofdpersonages ...