|
< terug
Het komplot (12)
10. IN CAFÉ DE VOLLE POT
Het geroezemoes verstomde toen commissaris Verdonck en zijn twee medewerkers café DE VOLLE POT naar binnen stapten. Veel volk was er niet. Aan de toog stonden een drietal stamgasten pinten te heffen en druk te discussiëren over de prestaties van hun geliefde voetbalploeg. Vier oudere vaste klanten speelden kaart. Een postbode zat alleen aan een tafel, een donkere grimbergen half vol voor zich en een belegd broodje in de hand. De patroon stond achter de tapkast en observeerde de nieuwkomers. Toen zij plaats namen bij de tapkast vroeg hij:
"Wat drinken de heren?"
"Voor mij een Duvel" antwoordde Verdonck, terwijl hij op een barkruk klom. Verhoeven en Gruytens vonden dan maar, dat ze gerust ook een biertje mochten drinken.
"Geef mij maar een Grimbergen van het vat" liet Verhoeven weten. Gruytens bestelde een democratische Stella.
Men kon duidelijk merken, dat in dit café niet vaak mannen kwamen, gekleed in pak, met hemd en das. De aanwezige klanten bekeken hen van kop tot teen. Wat komen die hier doen?, dachten ze.
"En?" vroeg de patroon, terwijl hij de bestelde consumpties voor hen neerzette, "nieuw in de buurt? Ik herinner mij niet jullie al te hebben gezien."
Verdonck reageerde niet onmiddellijk. Eerst nam hij een flinke teug van zijn Duvel, wreef het schuim van mijn lippen, om pas dan te antwoorden.
"Het is inderdaad de eerste keer dat ik hier kom." zei hij, toonde zijn dienstkaart en sprak toen verder: "Mijn twee gezellen zijn de rechercheurs Verhoeven en Gruytens. Eigenlijk hoop ik dat jullie ons kunnen helpen."
De klanten, die kaart speelden, keken even op, in de richting van die drie politiemannen en deden dan gewoon verder. De postbode had zijn broodje op en kwam nu ook aan de toog staan. De enkele tooggasten schoven wat dichterbij en dronken hun glas leeg in de hoop, dat het nog eens zou worden gevuld op kosten van die duur geklede commissaris.
"Wat willen jullie weten?" vroeg de patroon kortaf. Hij was duidelijk niet van plan om een woord teveel los te laten.
"Met wat zouden wij dan moeten helpen?" moeide een van de tooghangers zich, terwijl hij ostentatief met zijn leeg glas op de toonbank trommelde.
Verdonck wist hoe hij cafélopers moest aanpakken. Met een gul gebaar maakte hij duidelijk, dat ze allemaal op zijn kosten iets mochten drinken. Onmiddellijk ontstond een band van vertrouwen en de lui aan de toog kwamen wat dichter bij Verdonck staan. Van zodra iedereen bediend was, sprak de commissaris opnieuw:
"Jullie zullen toch wel gehoord hebben van de moord op volksvertegenwoordiger Jan Vanhees. We hebben zijn auto hier in de buurt gevonden. Daarom dachten we, dat een van jullie misschien iets gezien of gehoord heeft, dat ons kan helpen."
"Ik weet niet of het veel zal helpen," antwoordde de patroon, "maar hij is nog in mijn café geweest, de dag voor hij dood werd gevonden. Er was toen maar een klant. Deze zag eruit als een landloper. Hoewel! Hij heeft me toen wel duizend euro betaald om het café gesloten te houden tot Vanhees terug weg was."
"En wat hebben zij gedaan, zo helemaal alleen?"
"Ik zou het niet weten, want ik heb de gelagzaal gedurende enige tijd verlaten. Ik voelde dat die landloper geen pottenkijkers wilde. Toen ik enige tijd later terug binnenkwam, kon ik nog juist zien, dat de volksvertegenwoordiger een briefje kreeg toegestopt. Hij heeft het eventjes bekeken en is toen vliegensvlug naar buiten gestapt."
"En wat heeft die landloper toen gedaan?"
"Ah die! Hij heeft een fles whisky besteld en is daarmee aan een tafeltje gaan zitten drinken. Toen een dik halfuur later een zwarte Mercedes voor de deur stopte, liep hij naar buiten en is in de auto gestapt. Deze vertrok in volle vaart."
"Je hebt toevallig de nummerplaat niet genoteerd?"
"Neen, maar ik heb wel gezien dat het een CD-nummerplaat was. Meer ken ik je niet vertellen en neen, ik had die landloper nooit gezien."
Verdonck bleef nog een tijdje praten met de gasten in het café. Hij vernam nog dat die zogenaamde landloper met een Engelss accent sprak, maar meer kwam hij niet te weten.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Je hebt die herbergscene mooi in beeld gebracht, ook de lankmoedigheid van het geregeld publiek. Maar veel mensenkennis was daar niet bij anders had men die landloper toch wel anders beschreven
Willy
julien_maleur: Dank je voor het volgen en de fb, Willy. Spijtig genoeg weet ik uit ervaring dat men van het publiek, van omstaanders, enz. zelden of nooit een adequate beschrijving krijgt.
groeten
Julien - Wee
Mooi beschreven hoe het geven van een rondje de sfeer kan doen warmen.
In zin 17: van mijn lippen = van zijn lippen?
julien_maleur: dank je Wee.
groeten JM - Dora
De kaartspelers bekeken de heren even en deden toen verder?
julien_maleur: dank voor het lezen;
De kaartspelers onderbraken even hun spel, bekeken even de nieuwkomers en speelden dan verder. Gebeurt nogal dikwijls als men als buitenstaander een herberg binnenkomt, waar vaste klanten zitten te kaarten of met iets anders bezig zijn
groetjes
Julien - elpe
Ik heb je verhaal eens volledig bijgelezen. Mooi concept met spanningsopbouw... knap. Ik blijf je volgen.
julien_maleur: Dank je Elpe dat je bij mij bent binnegewipt.
groeten
JM
|
