|
< terug
Afrit 31 /5
5
Kwaad op zichzelf en nog meer op zijn eigen verstrooidheid rabbelde hij zich weer op waarbij de lantaarn een eigen leven scheen te leiden. Zijn ogen vervolgden de ronde cirkel die ze aflegde en zo zag hij dat ze met een wijde boog tot aan het trottoir band belandde en daar gelukkig liggen bleef. Haar licht was gedoofd waarvoor hij dankbaar was. Na enkele passen had hij haar weer in zijn hand en liep terug naar de plaats waar hij de wacht moest houden. De pantalon voelde nat maar dat vond hij blijkbaar niet zo erg, maar dat hij het plastiek zakje met zijn zo geliefde tabak weg was vond hij veel erger ja zelfs een ramp. Het waren eigenlijk maar enkele passen totdat hij in het café was aan de overkant van de straat. Hij wist daar tabak en sigaretten in overvloed te vinden, maar deze plaats verlaten en misschien de opdracht in gevaar brengen durfde hij ook niet. Bij deze lieden kon niet zomaar doen wat je wilde, die maakten brandhout van je en draaiden daar nog niet eens de vinger voor om. Alleen al de gedachte hier te moeten staan en die knagende pijn van het gemis te moeten voelen maakte hem bijna krankzinnig. Weer kwamen wagen aangereden maar geen van deze maakten knipperende tekens zoals die van te voren afgesproken waren. De man hoorde een auto uit de richting van het dorp naderen, nu moest hij heel snel handelen en maken dat hij tussen de struiken belandde waar hij uit het zicht van eventuele curieuzeneuzen kon blijven. Het voertuig zoefde over de brug en was op een wip uit het zicht verdwenen. Snel liep hij weer terug naar die plaats waar hij een goed zicht over het aankomend verkeer kon zien. Motregen begon zijn kleding te doordringen het voelde alsof de schouders en rugpartij stilaan verkilden.
Een blik op het horloge zei dat de afspraak al ferm over tijd was. Ze zouden toch niet op het moment dat hij weg moest duiken langsgereden zijn, Goh, stel je voor hij voor de eerste keer op wacht staan en meteen al een blunder van jewelste begaan, dat zouden ze nooit vergeven. En weer zoefde een voertuig onder de brug door zonder het afgesproken teken te hebben gegeven. Het knaagde dat hem dat ongelukje moest overkomen.
Zie je wel-- daar zijn ze al om me te controleren. Een man kwam vanuit een inrit die langs het café lag naar hem toe gesloft.
"Enneh ! Niks te zien? Ze zin ferm euver taid hé, Djé hed toch all in de gate gehouwe, en djé wett wad djé te doen hebt, hé"?
"Ja ik heb tot nu toch niets gezien en ik ben ook niet stekeblind en vertrouwen kun ge me ook ben geen klein kind meer" Hij had het toch niet te breed hij wist als hij hier zou falen de werkwijze van deze mannen algemeen bekend waren en zijn lichaam ergens gedumpt werd waar niemand het nog ooit zou terugvinden.
"Seffes, hé, djé wett et aterüm langs de beum. »
En weer slotte de man terug van waar hij gekomen was. Gelukkig dacht de verkenner en keek verder in het duister van de nacht
feedback van andere lezers- hettie35
Met plezier gelezen,
groetjes Hettie
Hoeselaar: Dat is nog beter, dank je wel Hettie
Willy - Dora
Ach gossiie, ziet. niets te paffen, wat een straf
Het knaagde in hem(1) dat hem(2 )dat ongelukje hem(3 )moest overkomen.
Het knaagde dat het ongelukkige incident zich nou net vanacht moest voordoen...
Hoeselaar: Je bent een strenge leermeester maar zo heb ik ze wel graag, hier kan ik iets mee.
dank je wel Dora
Willy
|
