writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Geslaagd

door Ivan


Terwijl ik kwam aanlopen bij het bruincafeetje
hoorde ik het was er rumoerig en er werd hard gelachen.
Ik werd dan ook hartelijk begroet door Joop de kelner.
'Hallo goedemorgen Ivan' begroette hij mij, een koffie vieux?'
'Ja doe maar. Antwoordde ik hem. Ik ben er toch,' liet ik er 'lollig' voor mijn doen op volgen.
Aan de bar zat een goed geklede en niet onknappe dame, ik schatte haar ver in de vijftig. Ze was zeer verzorgd en had met haar bril een ietwat schooljufvrouw lijkende uitstraling.
Ze was bezig met het vertellen hoe of zij geslaagd en aan haar diploma's gekomen was. Ruim twee jaar had zij er overgedaan.
Ik dacht bij mij zelf, zo dat is een hele prestatie op deze leeftijd mevrouwtje. Maar waarom er dan zo hard om gelachen werd kon ik op dat moment niet goed begrijpen.
Totdat zij verder ging met vertellen.
'Ach fijn, het was een zooitje bij ons thuis alles en nog wat liep aan de sociale dienst en ja, wat krijgt je dan, ik met mijn zestiende ook; zo gaat dat hé.'
Ze nam een flinke slok van haar grote pils welke vers getapt door Joop voor haar was neergezet.
Zei vervolgde: 'nou je begrijp ik had het keurig naar mijn zin.
En geen luis op mijn kop die er over nadacht om te gaan werken. Ik heb om precies te zijn twee bazen gehad in mijn leven. Een van een jaar bij 'Jamin' chocoladepopjes in pakken, en een keer driemaanden bij de wafelfabriek.'
Ze nam weer een flinke teug snakte met haar lippen en zei; 'Joop wat schenk jij toch een heerlijk tappie.'
Een ieder hing aan haar lippen op wat er volgen zou, ze had dan ook aangenaam stem geluid en een boeiende manier van vertellen.
'Ja, en nu komt het vervolgde zij; die twee keer dat ik dan eens werkte uit verveling, bleef ik gewoon mijn uitkering ontvangen.
Zij keek met grote verbaasde ogen de toehoorders aan.
Vervolgens,'ik gaf het gewoon niet op, mijn werkbriefje vulde ik niet eens in. Sterker nog ik heb meer jaren een uitkering gehad als ongehuwd zijnde met twee kinderen. 'Dat kwam zo.'
Ze hadden eens nieuwe opgaaf formuliertjes in gebruik genomen bij de soos, waar ze kennelijk zelf nog niet goed mee overweg konden, en lachend liet zij er op volgen, dus ik ook niet.'
Ik vulde maar wat in met als gevolg dat ik in ene twee kinderen had, mooi hé? 'Kassa'
Vijfjaar heb ik het kunnen rekken, en toen ze het door had schaamde mijn 'Aanspreekpunt' zich zo dat ze het verdoezelde.'
Dus ik hoefde niets terug te betalen, lachte zij.'
Ongelooflijk was het commentaar van de toehoorders, waaronder jonge gasten die ook een uitkering van de sociale dienst genoten. Enkelen kwamen zojuist van de sportschool; dus die waren althans fysiek prima in staat om te werken, maar ja dat was mijn idee.
En of ik wilde of niet ik vond het verhaal ook wel om te lachen, enerzijds door de manier waarop het verteld werd, anderzijds door de klungeligheid van de sociale diensten.
Dan ging Doortje verder. 'Ben naar school geweest.
Ja betaald door de soos hoor, met behoud van uitkering en reiskosten vergoeding.'

'En nu ben ik het zelf,' ging zij verder na een flinke slok genomen te hebben.
'Wat ben je nu zelf Doortje, vroeg Joop ongeduldig, wat bedoeld je?'
'Nou 'Aanspreekpunt' natuurlijk, ik ben toch zeker geslaagd.
Ik heb toch mijn diploma's,' antwoordde ze verontwaardigd.
'Ja o.k. zei Joop, dat weten wij Doortje, maar wat voor 'Diploma's?'
'Jij bent ook niet zo heel erg snugger hé Jopie,'
'Sociale vaardigheden en communicatie,'
met allemaal ruime voldoendes.'
Nou de hele kroeg lag plat,
Doortje is dronken geworden, en thuis gebracht in een taxi,
'Bonnetje bewaren Joop, riep ze nog toen zij werd ingeladen, voor de soos.'
Het was weer gezellig bij Joop.

© schrijver Ivan Grud


 

feedback van andere lezers

  • ivo
    sommige zaken lopen echt wel verkeerd, accidental demmage noemen ze dit in de oorlog, in de democratie is dit de dwaasheid van het bestuur, hoe dwaas kan dwaas nog zijn?

    feit is dat deze zaken echt wel kunnen bestaan, en dat overheden als ze een voordeur sluiten, ze zeven achterdeuren openbreken, omdat ze er zelf niet meer aan uit kunnen. Zoveel regeltjes en zoveel verplichtingen dat de ambtenaren er zelfs uitslag van krijgen ... ach ... ze doen maar denk ik dan maar ...
    Ivan : Ja Ivo dat is de definitie van het verhaaltje, en je hebt volkomen gelijk, het is een grote ongecontroleerde bende, ze doen maar, denk eens aan ouderen zorg, jeugdzorg en uiteraard socialedienst, wel leuk dat ze nu pas ontdekt hebben dat de marokkanen en turken grond en huizen bezitters zijn , van de K.B uit Nederland leuk he, Vr/Gr Ivan
  • Mistaker
    En ik moet morgen weer om half 8 op m'n werk zijn ;-)

    G


    Ivan : Dat houdt je jong , fijne dag nog , liefs Ivan
  • GoNo2
    Met genoegen gelezen!
    Ivan : Thanks GoNo2
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .