Volg ons op facebook
|
< terug
Vrolijk triest
Het kan raar lopen in een huwelijk. Zo raar zelfs dat het bij het absurde af is.
Het was op een donderdagmiddag. Het was erg rustig bij Joop
in het bruincafeetje. Ik zat met Joop wat te praten aan een tafeltje, over een wanprestatie welke onze favoriete voetbalclub die avond ervoor weer gepresteerd had.
Toen er een wat oudere dame binnen kwam, en met een zucht van verlichting bij ons neerstreek.
Zij keek naar Joop en vroeg vriendelijk, 'u bent zeker de kelner?
Mag ik van u dan een goed Frans cognacje in een groot glas en heeft u misschien een kleine sigaar?
Misschien wilt u zelf ook wat drinken, en op mij wijzend, en deze mijnheer ook?'
'Nou sigaren heb ik niet meer, mevrouwtje er mag niet gerookt worden in het café, wist u dat niet? Maar voor de rest kan ik zorgen, we drinken graag een glaasje met u mee.'
Ik bekeek haar zo onopvallend mogelijk eens goed. Moet een mooie meid geweest zijn dacht ik. Ze zag er ondanks de leeftijd, welke ik schatte op 'in de zestig,' nog goed uit.
Een slanke verzorgde vrouw, goed en smaakvol gekleed, heel lichtjes opgemaakt.
Ik vroeg haar vriendelijk, 'hoe kan dat nu dat u niet weet dat er niet meer gerookt mag worden in de horeca?'
Ze keek mij met een enigszins bedroeft gezicht aan, en zei:
'Ach, mijnheer laten we maar zeggen er kwam weinig of geen nieuws in mijn huis. Een t.v. hebben we niet, ook geen krant, dus ja, dan wordt het moeilijk hé.'
Joop kwam aan met de comsumpties, en zette zich bij ons neer.
'Wat hoor ik nu, geen krant geen t.v. heeft dat iets met uw geloof te maken misschien?'
De dame lachte wat geforceerd en zei, 'geloof mijnheer, nee dat niet, ik ben min of meer veertig jaar met de duivel getrouwd.'
'Zo,' Joop was op recht verbaasd. Dat is nog al wat veertig jaar, en dan met de duivel. Hoe is dat zo gekomen?'
De dame hief eerst het glas, en zei;
'laten we eerst op de duivel drinken, moge hij verrotten in de hel.'
Zij nipte beschaafd aan het cognacje.
'Heerlijk mijnheer we nemen er zo nog een, jammer van die sigaar.'
'Ja, o.k. antwoordde Joop, maar vertel eens hoe zit dat dan?'
'Nu, zo begon zij haar relaas, Hij is niet altijd zo geweest met mijn man, zeker in het begin niet. Ik was jong naïef, hij zag er goed uit, en je kunt nu eenmaal niet in iemands binnenste kijken? En nog minder in de toekomst,' glimlachte zij.
'Al zeg ik het zelf, ik was een knappe meid, alle jongens wilden mij wel, ik had wat schoonheid wedstrijdjes gewonnen dus ja.
Hij, de topsporter van de school, en hij was lief en begripvol, heel volwassen voor zijn leeftijd, daar trap je als jonge meid zijnde in. Dat veranderde echter al heel snel nadat wij getrouwd waren. De jalousie sloeg toe, nadat hij na een ongeluk had gehad en hierdoor gedeeltelijk verlamd en afgekeurd werd.
Ik mocht niks meer, de telefoon ging de deur uit, later de t.v. toen de krant.'
Zij onderbrak haar verhaal, "schenk nog eens in Joop,'vroeg ze.
'Ja ja, zei Joop, maar wacht even met de story hoor, en hij slofte weg.
Toen hij terug kwam met de cognac, vieux cola voor mij en voor hem zelf een jongeborrel, vervolgde zij.
'Dan kwam al snel de periode van, geen visite meer, geen familie, vriendinnen of wat dan ook. Als er gebeld werd zei hij laten bellen, als het belangrijk is sturen ze maar een brief. Boodschappen werden thuisbezorgd en de schaarse kleding bij postorder besteld, terug sturen was er niet bij, nee dat moest ik vermaken op de naaimachine, anders moest ik de deur uit.
En zo heb ik veertig jaar door gebracht met die etter.
Want hoe gek het ook moge klinken, 'ik hield van hem.'
'Proost' zei zij, ze deed er nu korter over en maande ons;
'drink eens door Heren, we hebben wat te vieren.'
Dan vroeg zij aan Joop, 'duur een dergelijk platte t.v. , want die ga ik ook kopen. Vervolgens, 'de krant heb ik al gebeld met mijn Mobieltje kijk, vol trots liet zij haar telefoontje zien. Het was even wennen maar ik kan er nu al aardig mee bellen. En morgenavond ga ik naar mijn vriendin, we gaan naar de bioscoop, en daarna wat drinken.'
'Kom, Joop schenk nog eens in.'
Zij had nu een mooie rode blos op haar gezicht, her grijzende haren, beschenen door het binnenvallende zonlicht lichte prachtig op, ja ze moet een plaatje geweest zijn dacht ik, en nog.
Nadat wij wederom geproost hadden vroeg ik haar hoe lang haar echtgenoot was overleden.
Het antwoordt was griezelig grotesk.
'Oh niet zo lang hoor, laats leden zondag, er was niemand bij hoor, geen dokter of wie dan ook, gewoon met zijn tweetjes,
als altijd hé,' liet zij er ludiek op volgen.
Dan is hij vandaag zeker begraven, en komt u zojuist van de begrafenis,' stelde Joop.
Zij keek hem met grote ogen aan, 'nee' waarom dat, 'nee' ik ga een maandag wel eens bellen, moet eerst eens kijken of hij wel verzekerd is, of dat hij een polis heeft.'
'Maar dan bent u in overtreding,' zei Joop lachend.
'Hoe kan ik dat nu weten? Ik ben in geen veertig jaar buiten geweest, 'nee, hoor maandag als ik zin heb en het weekend niet al te heftig is geweest.'
Ik keek Joop eens aan, zei 'proost' en nam een grote slok van mijn vieux.
© schrijver Ivan Grud.
feedback van andere lezers- Mistaker
Die had al lang geleden moeten scheiden zeg!
Tragikomisch verhaal.
Groet,
Greta
Ivan : Dank je Greta, het komt meer voor dan je zou denken , vr.gr Ivan - ivo
hoe zei men dat alweer ; wraak kan zoet zijn ...
maar veertig verloren jaren, dat haal je in een week-end niet in, want ocharme anders dat vrouwtje, ze zal dan wel weer snel bij de tijd zijn, als ze het al overleefd heeft ..
Ivan : Danjjkje Ivo je bent weer vroeg, je slaap toch wel goed,
ha ha ha ha vr/gr Ivan - Wee
Een triest vrolijk verhaal.
Mooi weer, Ivan.
x
Ivan : Dank je Wee, vr/gr Ivan - martine
ze wachtte verloren jaren
maar zijn ze ooit in te halen
terug heel graag gelezen Ivan
Ivan : Dankje Martine, je hebt gelijk, verloren jaren, vr.gr Ivan - hettie35
Hier adem je de sfeer van het verhaal helemaal in,knap!
groetjes Hettie
Ivan : Dankje hettie , vr/gr Ivan - GoNo2
Zou het niet beter kunnen, chapeau!
Ivan : En weer bedankt , vr/gr Ivan - Runner
De ziekelijke jaloezie is best realistisch en komt voor. Dat laatste neem ik met een zak zout, maar dat is ook de bedoeling denk ik!
Ivan : Dank je Runner, het komt meer voor dan je zou denken , vr.gr Ivan - Hoeselaar
heerlijk deze tragiekomedie a la carte, goh, het zal je echtgenoot maar wezen
weer zoals gewoonlijk goed menselijk en prachtig geschreven
Willy
Ivan : Dank je Greta, Willy, vr.gr Ivan
|
