Volg ons op facebook
|
< terug
verlangen
Zoals twee stromen die elkaar vinden en zorgen dat in de samenloop de aparte kleuren die elke rivier draagt, als een grens opgaat in een nieuwe kleur, die voor de verdere afloop zorgt dat de stroom nooit meer het zelfde is, zo is ook mijn verlangen.
Ik besef dat mijn verlangen moet samenvloeien met het verlangen dat in uw diepe diepste zich heeft opgespaard en waarvan uw ogen de reflectie zijn, telkens als we elkaar zien of lezen.
Toch weet ik dat mijn binnenste binnen, waarvan ik zelf elke kleurpigment vakkundig heb uitgezocht, niet hetzelfde verlangen huist dan wat er in jouw binnenste binnen aanwezig hoeft te zijn.
Het zou jammer zijn dat ik in mijn dromen, de mogelijkheid van niet-compatibiliteit zou uitsluiten en wij in de schoonheid van het gevoel, ons enkel zouden richten op wat past. Om achteraf in de verbittering van de realiteit enkel een stroom van wrakhout en kapotgeslagen dromen zou overblijven en waarbij jaren later er nog drijfhout zou aanspoelen van een droom die nooit had mogen bestaan.
Deze angst, ontstaan uit ervaring en aanvaring van diverse mooie botsingen van twee totaal verschillende werelden, waarbij het water van het samenvloeien wit en zwart kleurden, en de samenloop een grijs soepje werd, waar zowel ik als mijn geliefde geen vrede in kon vinden.
De vissen dreven na een tijdje in buikliging naast ons kabbelig bootje en de geur van afgestorven lief leek meer op een lijkgeur dan op de geuren van lentenarcissen die veelbelovend waren gepland in ons binnenste binnen.
Nu vandaag na slapen en wakker worden en werken en doodmoe op de zetel thuis neer te vallen, ben ik wel slimmer geworden. Mijn dromen droom ik nog, maar mijn verlangen heb ik zoals elke goede tuinier dit doet, flink ingeknipt, zodat de wildgroei geen onnodige verwachtingen meer schept, en vergissingen doet uitsluiten en vermijden, opdat de nasleep van elke vergissing ook niet meer zo indrukwekkend zou na blijven zinderen in het binnenste binnen waarvan ik elk kleurpigment zeer zorgvuldig heb uitgekozen en heb gemengd.
Neemt niet weg dat vulkanen en modderstromen en lawines van sneeuw, mijn emoties kunnen vullen, zoals een hongerige leeuw die schreeuwt. En dat na enkele koude douches en wat schermutselingen met mijn eigen zeer, ik de stormen kan bedwingen, door zelfs te lopen met mijn blote voeten, op de golven die beuken in het binnenste dat ik bezweer.
Vandaag zie ik veel klaarder dan wat ik ooit heb kunnen zien, en zie ik de onmogelijkheden van mezelf in de strijd waarvan ik zelf maar een fragmentje ben te grote van een dna, en waarvan ik zelf mezelf kan behoeden voor de klappen die in elke strijd worden uitgedeeld.
Neemt niet weg dat mijn verlangen stroomt als een rivier in onmetelijke liefde, zonder dat het zwoele dat een zomernacht geeft, met de koelte die bovenop het water wordt meegedreven en als een rilling mezelf kan doen vervoeren in wat een ander me allemaal toezegt.
Het diepe en het schone dat liefde geeft, om onvoorwaardelijk mezelf over te geven zodat het slot en ketting dat ik heb omgeveven als een muur, kan gesloopt worden, want ik heb je de sleutel gegeven tot een tuin die ik al lang vergeten heb
feedback van andere lezers- Dora
Oprechte interesse in elkaar
Het uniek zijn van de ander genieten en vieren...
in de rijkheid van je eigen ziel de ander herkennen en de verschillen zien als nieuwe kleurschakering... De kleurenleer kent zo zijn eigen regels...
ivo: idd en de leer van de kleuren kan je niet vermengen met iets anders, dank je wel voor het kangskomen en het lezen - Hoeselaar
Vind dit iets moeilijker geschreven dan je andere verhalen, waarschijnlijk ook omdat je een gevoel wilt benaderen dat met gewone woorden niet zo duidelijk naar voren treed
Buiklig(ging?)
Willy
ivo: idd Willy, dank je wel en ook voor de taaltip ... - julien_maleur
een indrukwekkende liefdesvverklaring
gr JM
ivo: bedankt JM - Wee
Ik lees een diep, maar toch wat ingehouden verlangen.
Laat je eens gaan zonder na te denken, zonder angsten.
Dan wervel je orkaan ... :)
x
ivo: dank je Wee .. zie commentaar Ivan - Ivan
Prachtig Ivo, een werveling van emoties en een storm van gedachten, niet allen jou maar ook de lezer wordt er mee overvallen, vr/gr Ivan
ivo: dank je ivan, ik probeer gevoelens te beschrijven, is zeker niet autobiografisch, gewoon een schrijfoefening uit de velen ...
|
