|
< terug
Speelbal 13
Bertje ging samen met meerder jongens vanuit het klooster naar de jongensschool die aan de rand van de stad gelegen was. Het was 'n kwartiertje lopen en lag aan een van de toegangswegen die naar het centrum leiden. Een plat in bruin in brikken opgetrokken gebouw waarin Bertjes zinnen gescherpt zouden worden lag met zijn zijgevel juist over een beek, maar de toegangspoort trof men aan, aan de grote weg die naar het centrum leidde. Al vanaf het begin kon de jonge Bertje zich goed aanpassen ook al had hij nog steeds een achterstand wat de taal betrof, maar het rekenen en aardrijkskunde konden hem boeien. Vanwege zijn taalachterstand werd hij naar het vierde teruggeplaatst iets waar hij het heel moeilijk mee had. Bertje was een jongen die steeds bezig gehouden wilde worden, uitdagingen aangaan was hem op het lijf geschreven. Als dit niet het geval was dan verviel hij soms in een soort van transcendente toestand en werd hij daardoor ongevoelig voor alles wat rondom hem heen gebeurde. Het gebeurde dan ook wel eens dat Bertjes ogen spontaan begonnen te tranen al hoewel hij wist dat jongens niet huilen mochten. Soms en zeker 's avonds als alle lichten uit waren dan stelde hij zich voor hoe het thuis zou zijn. Lang lag hij nooit wakker want een lichaam dat de hele dag optimaal gebruikt werd had 's avonds rust nodig.
Bertje was al een hele tijd bij de nonnen en had geen noemenswaardige last door hen ondervonden. Er waren verschillen met thuis die hem wel eens dwars zaten. Zo was er de eerste Sinterklaas, Kerst en ook het Nieuwjaar dat thuis anders gevierd werd, met meer pracht en praal, hier verliep alles sober en ingetogen. De vorderingen op school waren niet van dien aard dat daar over naar huis geschreven kon worden en moeder zag hij zo af en toe eens als ze niet werken moest.
Bertje bemerkte niet dat de sterke band die hij eerst met mama had, langzaam aan het afbrokkelen was. Hij bemerkte het zelf niet eens, maar aan de intensiteit en intimiteit van de bezoekjes viel het op dat die dikke knuffels strelingen en kusjes steeds vaker achterwege bleven. Op een dag kreeg Bertje te horen dat hij nu oud genoeg was om aan zijn verdere leven te gaan werken. Hij was te oud geworden om nog met kleine jongens op te trekken en er moest aan zijn verdere toekomst gedacht en gewerkt worden.
Het afscheid dat door gemengde gevoelens werd gekenmerkt, was van dien aard dat hij beelden uit zijn verleden zag die hem zijn hele leven al hadden begeleidt, maar ook tevens hadden gevormd. Bertje zag weer hoe dat hij al meerdere afscheidsscènes doorstaan had en het heimwee overwon. Toch ondervond hij telkens weer problemen bij het loslaten van mensen die hij had liefgewonnen en omgevingen die hem zo gewoon waren geworden.
Deze reis zou naar het noorden gaan helemaal naar het hem niet helemaal onbekende Friesland gaan. Friesland daar was hij toch al geweest en daar had hij zeker geen goede herinneringen aan. Bertje was toen pas elf jaar toen ze noodgedwongen naar Harlingen moesten uitwijken. Toen ze nog op de vismarkt in Maastricht woonden in een café annex logement waar 's nachts de wandluizen op je vielen en moeder een broodwinner zocht voor haar kroost en zichzelf ontmoette ze een man die we hier Leo zullen noemen.
feedback van andere lezers- Mistaker
Het blijft interessant om te lezen.
Groet,
Greta
Hoeselaar: dank je wel Greta, het voelt goed te weten dat men een verhaal volgt. Groetjes
Willy - warket
U schrijft goed maar het verhaal boeit mij niet echt. Neem me hiervoor niet kwalijk. Ik probeer oprecht te zijn.
Hoeselaar: Beste Eddy niemand die u verplicht iets tegen uw zin te lezen. Ik lees alles en iedereen maar kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die sommige verhalen niet zo leuk vinden.
Wie antwoorden wil die mag dat en wie daar geen zin in heeft blijft voor ons een evenzeer goede schrijversvriend. Dus maak je niet dik dun is en blijft mode
Willy - GoNo2
't Is alsof ik m'n kindertijd opnieuw beleef!
Hoeselaar: En Noël was die zo als de mijne of miscchien nog erger?
Willy - Dora
Ben weer met je meegelopen, het is een heel sterke jongen en dat losmaken heeft hij zeer bewust in zich opgenomen, dat is bijzonder.
(hier en daar wat dubbele woorden , wellicht een synoniem of een ervan weglaten?)
Hoeselaar: Zal het gaan controleren en verbeteren, wil je danken voor je bezoek
Willy - julien_maleur
Mooi stukje levensverhaal, vlot geschreven. De belevenissen bij de nonnen van een opgroeiend kind. Doet mij aan mijn kindertijd en jeugd terugdenken.
groeten
Julien
Hoeselaar: Fijn om te lezen dat dit schrijven je eigen jeugd doet herleven
Willy - Runner
Mooi geschreven Willy.
Hoeselaar: Dank je wel Runner leuk dat je me volgt
Willy - Wee
Je had je titel niet beter kunnen kiezen ...
Rakend stuk weer.
x
Hoeselaar: Dank je wel Wee, het voelt goed positief gevolgd te worden.
Willy - Ivan
Mooi zoals je het beschrijft, ik lees het graag, vr/gr Ivan
Hoeselaar: Fijn om dit te mogen lezen Ivan, dank je wel
Willy - ivo
schandalig dat dit ooit gebeurde, maar tja de mens leert niet bij, want het gebeurt blijkbaar vandaag ook nog, alleen in een ander kader en tijdsbeeld
Hoeselaar: De mens leert bij , maar de mensheid niet, en daar zit hem het verschil, Ivo.
Willy
|
