Volg ons op facebook
|
< terug
Het komplot (25)
>>>Dat het gedeeltelijk verkoolde voertuig een rol zou hebben gespeeld bij de moord op de Belgische politicus Jan Vanhees maakte niet onmiddellijk indruk op de Procureur des Konings en evenmin op de onderzoeksrechter. Ook de lokale recherche was niet opgezet met de bemoeienissen van commissaris Verdonck. Nadat hij echter uitvoerig verslag had uitgebracht over het verloop van zijn onderzoek en in het lang en in het breed had uitgelegd waarom die Alfa Romeo met diplomatieke kentekenplaat een zo belangrijk spoor was naar de moordenaar hadden Procureur en rechter de commissaris zijn zin gegeven.
"Oké! Als het zo zit leid jij vanaf nu dit onderzoek, maar je zult moeten samenwerken met de lokale recherche. Vergeet ook niet om ons op de hoogte te houden." hadden ze gezegd.
Hoewel er al vaststellingen waren gebeurd en foto's genomen van de plaats delict door de lokale recherche, liet commissaris Verdonck alles nog eens overdoen door de technische recherche van de federale gerechtelijk politie. De auto werd tot in de kleinste hoekjes onderzocht. De binnenkant van de auto werd met een daartoe bestemde stofzuiger schoon gemaakt. Alles wat werd opgezogen, werd voor onderzoek overgemaakt aan een gespecialiseerd labo. Daarna werd de auto overgebracht naar de garage van de federale politie, voor een nog verder doorgedreven onderzoek, waarbij sommige onderdelen werden gedemonteerd. Het resultaat was mager, maar niet onbelangrijk. De auto was opzettelijk in brand gestoken, vermoedelijk om alle sporen van misdaad en mogelijke vingerafdrukken te vernietigen. De dader was echter slordig te werk gegaan en had ook het resultaat van de brandstichting niet afgewacht. Het stuur en een belangrijk gedeelte van het dashboard waren nog intact gebleven. Op beiden werden sporen van vingerafdrukken gevonden. Bij nader onderzoek bleken deze afkomstig van twee verschillende personen. Verdonck liet onmiddellijk de vingerafdrukken nemen van de man die enkele meters verder in een gracht werd aangetroffen, gedood met een nekschot. Deze vingerafdrukken werden zonder uitstel gefaxt naar de gerechtelijke identificatiedienst. Al na korte tijd kreeg de commissaris telefoon van een ambtenaar van deze dienst. De vingersporen aangetroffen op het stuur van de verkoolde auto waren wel degelijk afkomstig van die dode, die volgens de gegevens van hun databank Pierre Henry noemde en werd gedactyloscopeerd toen hij werd aangehouden naar aanleiding van enkele inbraken. In zijn dossier werd echter geen enkele verwijzing gevonden naar de Israëlische ambassade of naar de Israëlische geheime dienst. Er bleek evenmin uit, dat hij ooit de naam Goldenstein Gregorewitch als alias zou hebben gebruikt.
Pierre Henry was echter geboren in London. Zijn vader was een Engelse beroepsmilitair, die tijdens een missie in België verliefd was geworden op een blonde schoonheid uit Antwerpen. Het meisje was hem gevolgd naar zijn geboortestad, waar ze een tweetal jaren hadden samengehokt. Toen ze zwanger werd, verbrak hij de relatie, maar bij de geboorte had hij toch het kind, een zoon, erkend en waren ze opnieuw gaan samenwonen. Ook na de verzoening bleef de relatie echter niet duren. De moeder van Pierre Henry, intussen drieëntwintig jaar oud geworden en zonder werk, was uiteindelijk teruggekeerd naar België en vestigde zich in Sint Niklaas. De jongen groeide er op en werd een probleemkind. Hij was amper vijftien jaar oud, toen hij voor het eerst op diefstal werd betrapt en door de jeugdrechter werd geplaatst onder toezicht. Nog voor hij de leeftijd van achttien jaar bereikte, kwam hij in een gesloten instelling terecht opnieuw wegens diefstallen. Als volwassene bleef hij een dief en werd meerdere malen betrapt bij inbraak. Maar nooit werd hij betrapt op geweldpleging.
Verdonck keek langdurig naar het lichaam van de dode man. Dit was dus het lijk van Pierre Henry: een dode man in een gracht, vermoord. Zoals hij daar lag, geleek hij wel op een bedelaar, een dakloze, gekleed in lompen.
Terwijl hij naar dat dode lichaam in de gracht stond te kijken, kreeg hij het gezelschap van de wetsdokter, professor Pimperman. Deze bekeek de commissaris enige seconden lang en vroeg dan:
"Kun je geen afscheid nemen van de dode? Heeft hij iets bijzonders?"
Verdonck keerde zich naar de wetsdokter, wikte zijn woorden, alvorens te antwoorden:
"Het is de kledij. Voor volksvertegenwoordiger Jan Vanhees werd vermoord, had hij een afspraak in café De Volle Pot. Daar werd hij opgewacht door een man, die sprak met een Engels accent, die hem een briefje overhandigde, waarna Vanhees haastig het café verliet. Die man liep er zo slecht gekleed bij, dat de cafébaas hem als een landloper beschreef. Deze dode hier ziet er ook uit als een landloper en hij heeft enige tijd in Engeland gewoond, bij zijn Engelse vader."
"Jij denkt dus, dat hij de man is uit café De Volle Pot?"
"Inderdaad! En het lijkt er heel erg op, dat iemand probeert alle sporen naar de moordenaar of moordenaars van Jan Vanhees te vernietigen."
De wetsdokter deed of hij nadacht en zei:
"Je zult wel gelijk hebben. Wat denk je, zouden we nog ergens een café open vinden om iets te drinken?"
"Hoe laat is het nu? Bijna middernacht! Ik denk wel dat ik hier in de buurt nog iets kan vinden, dat niet gesloten is. Een Duvel zou me goed doen."
De volgende dag was Verdonck vroeg uit bed. Om zeven uur al, wilde hij aanwezig zijn bij de autopsie op Pierre Henry die professor Pimperman zou uitvoeren. Verdonck was nog moe. Het was al drie uur voorbij, toen hij de vorige nacht in bed kroop. Samen met de wetsdokter had hij nog drie Duvels gedronken, terwijl hij zijn beklag deed over de hele politiehervorming en de nieuwe politiecultuur.
Veel nieuws bracht de lijkschouwing niet. Ze bevestigde - wat al uitwendig was vastgesteld - dat het slachtoffer drie schotwonden had in de borst, waarbij de lever twee keer werd geraakt. En derde kogel had het hart op een centimeter na gemist. De kogels waren in het lichaam blijven steken. Ze waren van het kaliber negen millimeter. Deze drie schotwonden echter hadden de dood niet veroorzaakt. Pierre Henry was gestorven aan de gevolgen van een nekschot. De kogel, kaliber punt tweeëntwintig, was blijven steken in de wervelkolom. Raar, dacht Verdonck. Een dader die twee verschillende vuurwapens gebruikt om zijn slachtoffer te doden! Dit leek hem niet erg waarschijnlijk. Aannemelijker was dat de daders met twee waren, of misschien wel met meer.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Wee
Spannend ...
julien_maleur: Blij dat je het blijft lezen. Tot mijn spijt zitten tussen elke publicatie soms enkele dagen, maar dat komt doordat het boek nog niet af is en ik de afleveringen nog moet schrijven. Vandaar ook dat er soms nog eens een foutje insluipt.
groeten
JM - Dora
Ik blijf volgen
julien_maleur: dank je Dora
groetjes
Julien - Hoeselaar
Wie is nu het slachtoffer, is het VanHee of die landloper, en dan waarom heeft de dode lompen aan terwijl hij toch goed gekleed in dat café stapte
Willy
julien_maleur: Van Hee werd vermoord en naar aanleiding begon Verdonck een onderzoek, ging hij speuren. In het café ontmoette Van Hee een man, zo slecht gekleed dat de cafébaas sprak van een soort landloper. Intussen is er een tweede dode, vermoedelijk ook vermoord en eigenlijk om het onderzoek te saboteren.
gr Willy
|
