|
< terug
ongetiteld1
Geen wolk aan de lucht. Nog een kwartier en het zonlicht gaat over het schrijfboek glijden. Dan krijgt mijn pen een schaduw en baadt elk geschreven woord in eindeloos verblindend licht. Het licht heeft zich al over de helft van de tafel verspreid.
Af en toe kijk ik naar haar, hoe ze herfstbladeren samen veegt. Die witgekalkte muur verblindt mijn ogen. We gaan die herschilderen in herfstrood, zegt ze.
Op de rechter bladzijde trekt de schaduw weg. Het gaat van rechts naar links. Ontspannen kijk ik toe zonder het schrijfboek te verplaatsen.
Zij is er nu ook bij gekomen met een glas Sauvignon Blanc en een nieuw boek.
Dikzak. Ouwe trut. Het is tegen de hond dat ik nu spreek terwijl ik haar aai.
Nu de penpunt in het witlicht duikt en haar schaduw met letters beweegt, slaan de stoppen door. Het is hier zo stil dat de bloedsomloop hoorbaar wordt.
Door windstilte is het steenstof van gisteren op de laurier blijven liggen. Er wordt geen regen voorspeld. Alleen de zonsondergang is vandaag voorspelbaar.
feedback van andere lezers- Dora
Op zes woorden na zijn dit drie espresso's,
in de felle zon... terwijl de dikke oude trut heerlijk op mijn voeten ligt mee te soezen. Kijk, als je zo goed kunt schrijven ben je een verrijking voor de site...
warket: dankejewel voor het compliment Dora...ik vind het ook graag lezen de andere schrijvers-dichtersverhalen op deze site...ieder zijn eigen verhaal en stijl - Wee
Shadowdancing, práchtig!
warket: shadowdancing had ik niet aan gedacht...gepaste uitdrukking die ik als titel kon nemen - ivo
oeps wat een wending en wat verhaal .. alsof touret meespeelt en zich eens laat gaan
warket: elke dag nemen belevingen een andere wending ivo
dank voor het lezen
|
