naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

inktpot

door warket

Velen vinden het maar niks maar ik schrijf graag met een pen. Een echte pen die je in een inktpot sopt, net zoals in het eerste studiejaar toen we leerden schrijven in schoon schrift. De inktpot kwam na de griffel. Met blauwe vingers keerden we dan terug naar huis.
Nu schrijf ik met zwarte inkt. Wie goed kijkt ziet een bevende hand.
Op de schouw van de pastorie zit een duif. Waar kijkt ze naar? Van daaruit zie je het dorp.
Mijn hand rust. De stop is van de inktpot. Rechts van mij ligt toiletpapier dat dient om de inkt van mijn pen te vegen. Na een paar zinnen zit ik wat om me heen te kijken. Ik draai een sigaret, tuur en gluur. Daarna rolt er weer een zin uit deze verstomde geest.

feedback van andere lezers

• Hoeselaar
  Zo af en toe gaan mijn handen hun eigen weg maar ondanks dat blijf ik schrijven
  
  Willy
  warket: blijven doen
• Dora
  Jammer, zo'n klein stukske, maar wel weer lekker neergepend.
  Vroeger kon je (de notabelen en de middenstand) een inktlap kopen.
  Mijn moeder maakte de mijne van restjes stof
  met een mooie, zelf uitgekozen, knoop erop
  warket: wist ik niet
• ivo
  onlangs nog eens geprobeerd om met pen en inkt te schrijven, valt dat lelijk tegen. Mijn hand verkrampt en ik krijg geen mooie letter op het papier. Net of ik moet het allemaal terug aanleren.
  De computer heeft ons het schrijven met de pen verleerd.
  warket: het is een gewoonte ivo maar het vergt tijd
• Wee
  Mooi weemoedig.
  x