Volg ons op facebook
|
< terug
Interview met de Grote Leider
Ik heb een afspraak met één van de grote leiders van het Noordelijk Afrikaans Halfrond. De locatie is geheim, alleen enkele naaste medewerkers die tevens familieleden zijn, kennen de toegang tot dit gebied.
Aan de ondergrondse bunker staat een schildwacht met een kalasnikov, die nauwgezet m'n papieren controleert. Het ruikt er naar urine en uitwerpselen…
Ik mag binnen, kom in een soort van sas terecht, waar een stem mij beveelt om een witte overall aan te trekken. Kolonel Kadhafi heeft schijnbaar smetvrees. Ik hoor de stalen deuren met licht gezoem open gaan. Twee mannen in zwart uniform vragen mij beleefd ( in het Engels ) hen te volgen naar de Grote Leider. We volgen een lange gang waar de echo weergalmt. Ik heb het gevoel dat de tijd hier stil staat. De gang is een portretgalerij van een kolonel in betere tijden. Kadhafi als jonge officier tussen andere jonge officieren, na de staatsgreep. Van die andere jonge officieren is de grote meerderheid omgebracht.
Zouden die nu echt gedacht hebben dat ze de dans konden ontspringen? Een dictator heeft geen pottenkijkers nodig, die zal zelf wel beslissen wat goed of slecht is voor z'n medemensen…
We gaan binnen in een grote zaal. Lijkt een beetje op een ridderzaal in de middeleeuwse burchten. De muren zijn bedekt met handgeweven tapijten, made in Vlaanderen. Na de wapens die hij van ons koopt, nu ook nog de tapijten. Kadhafi die onze economie steunt, ere wie ere toekomt. De kolonel is een goede gastheer, vraagt of ik iets wil drinken. Een Kriekske, als het kan, zeg ik met een glimlach, wetend dat we hier midden in de overgang tussen de bergen en de woestijn zitten…
M'n verbazing is groot als een in het wit gekleed heerschap mij een frisse Kriek brengt. Droom ik nu of is dit een fata morgana? De kolonel heeft er duidelijk lol in, brabbelt iets in een voor mij onduidelijk koeterwaals. Ik lach maar mee, het kan evengoed zijn dat die gek mij zit uit te maken voor een debiel die ze straks na het diner een kopje kleiner gaan maken. Als verwittiging dat er met de kolonel niet gelachen wordt.
" Grote Leider, mag ik vooreerst bedanken omdat u mij toestemming heeft gegeven voor dit interview."
" Graag gedaan, voor de Belgen heb ik een boontje, altijd al gehad en sedert ik uw koning en, hoe heet die man met die spleet tussen z'n tanden, beter leerde kennen, draag ik jullie diep in m'n hart…"
" Ik mag u toch Grote Leider heten hé?"vraag ik geweldig beleefd voor m'n normale doen en laten.
" U kiest maar. Sommigen zeggen Hoog Verhevene, Hoog Begaafde Geest, Hoog (ste) Beheerder van het Erfgoed der Libiërs. Ik prefereer de Grote Hoogverhevene Leider met de Hoogbegaafde geest die het Erfgoed van z'n Libische Klootjesvolk beheert alsof het m'n eigen portemonnee is. Maar dat zal wel te lang zijn zeker?"
" Denkt u, Hoogverhevene Leider, dat u de oorlog nog kan winnen?"
" Luister, en zet uw twee oren goed open, het Libische volk staat als één man achter mij, in dit geval voor mij. Ze smeken zelfs om de kogels van de rebellen voor mij op te vangen, en wie ben ik om hen hierin niet tegemoet te komen? Een ware leider kan men herkennen aan de steun die hij z'n volk heeft…"
" Maar toen ik vertrok uit Tripoli was gans het land aan het feesten. Ze riepen slogans en eisten dat u voor een rechtbank moet verschijnen…"
" Maar m'n vriend, da's toch duidelijk propaganda? Betaalde rebellen en terroristen, die meeheulen met de vijand om onze raffinaderijen in handen te krijgen? Kijk maar naar Irak? Koeweit? Saudie -Arabië?
Overal waar er olie zit, heeft de Amerikaan wel iets in de petrolpap te brokken…"
" Hoog Verhevene Grote Leider, u gaat me toch niet wijsmaken dat de bevolking nog achter u staat?"
" Zwijg of ik laat uw dubbele tong uittrekken, uw vragen zijn u niet ingegeven door Allah, uw vragen zijn ketters en des duivels. Nog een zulke vraag en ge belandt in de kookpot tussen de schapenbouillon en de Chinese mie, die gemaakt wordt in Italië…"
" Sorry, Hoogverhevene, ik liet mij even gaan…ik weet ook wel dat uw volk zo een groot leider, niet vlug in de steek zal laten…"
Ik zou het willen uitgillen van 't lachen, maar iets zegt me dat ik dat beter kan laten.
Een bediende gaat naar de Grote Leider, fluistert hem iets in het oor. Kadhafi staat recht, wenkt me hem te volgen. Hij gaat naar buiten, zegt en passant tegen mij:" Nu kunt ge zelf zien hoe graag men mij hier ziet…"
Hij klimt op het podium dat voor de toegang staat, wat is een dictator zonder podia hé? De zon schijnt onbarmhartig in z'n ogen…
" Beste vrienden, beste krijgers, beste medestrijders…Wij zullen de vijand verpletteren, we zullen die rebellen naar de hel sturen. We zullen geen medelijden tonen, rivieren van bloed zullen de woestijn instromen en alzo het land terug vruchtbaar maken…"
Kadhafi zet z'n zonnebril op en kijkt naar z'n soldaten.
Honderdduizenden Amerikaanse soldaten liggen op de grond van het lachen…
©GoNo
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Die vent is knettergek maar jammer dat hij dat niet beseft
Goed geschreven
Willy
GoNo2: Dank u! - Dora
volk stta?
GoNo2: De schrijver van deze grote fout is standrechtelijk geëxecuteerd... - warket
potretgalerij...moest dat niet portretgalerij zijn?
GoNo2: Feitelijk was het pot-reet-galerij... - ivo
zijn groene boekje had hij nog maar net uit, en tja de grote leider is kleurenblind, want feitelijk was het een rode boekje, maar in een islam land met een rode vlag zwaaien, dat doen enkel de vrouwen als ze hun regels hebben ginds .. dus werd het maar groen ... groen licht voor iets anders mss ?
|
