writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Blindelings

door warket

Ze droomde in mijn droom. Ik wou haar wakker maken maar dat lukte niet. Ik moest zien om zelf niet wakker te worden want ik mocht haar dromend in mijn droom niet achterlaten. Ik had het gevoel af en toe te sterven en haar nooit meer terug te zien Toen ik opstond was ik opgelucht haar in haar zaligheid op haar rug met uitgestrekte armen te zien uitslapen. Die dagelijkse werkelijkheid stelde me gerust.
Ik zit op een terras recht tegenover het station te kijken naar mensen, niet alleen naar zij die binnen en buiten gaan maar ook naar een voorlopige stilstand van wachtenden, naar hoe iemand leunend tegen een muur een sigaret uit haar handtas plukt en ongeduldig lurkend voortdurend andere poses aanneemt. Er komt een Afrikaan naar me toe. Tussen zijn vingers houd hij nonchalant een uitgedoofde sigaar gekneld. Tot mijn verbazing vraagt hij in perfect plat Antwerps of het me niet stoort als hij deze enige onbezette tafel met mij mag delen. Met een zwaaiende handbeweging zeg ik: 'Zet u neer'. Hij heeft vriendelijke ogen en is vergezeld van een blanke dame die het zonlicht in haar gelaat verdient ook al is ze duidelijk twintig jaar ouder dan hij. Ze heeft zo een rustige blik waarin een oneindige glimlach gevangen zit.
Er loopt een blinde over het voetpad heen en weer zwaaiend met een witte stok. Hij ziet de schoonheid niet die ik zie en ik heb zijn ogen in het donker niet, een alles overschrijdend vergezicht begrensd door obstakels. Het verbaast me hoe vaardig hij door deze chaos klieft. Moest het licht plots verdwijnen zou hij als een flierefluiter door een hulpeloze stad gaan. Ik had al eens een blinde man van op een plein naar het station geleid. Ik had zijn arm vastgehouden en hij stond erop voor me uit te gaan. Het hele traject hadden we gezwegen en op het perron bedankte hij mij. De mensen zorgen goed voor mij, had hij gezegd.
Midon, die kort na zijn geboorte blind werd, zei: ik weet hoe de wereld eruit ziet, alleen ziet die er anders uit voor jullie.

 

feedback van andere lezers

  • Mistaker
    Genoten!

    Groet,
    Greta
    warket: Thanx Greta.
  • ivo
    je kan het zo mooi vertellen
    warket: het zijn de dingen om ons heen die soms heel mooi kunnen zijn
  • Danvoieanne
    Mooi, graag gelezen ...
    warket: Ik deel graag mijn belevingen met andere mensen. Het doet plezier als je ontdekt dat het gelezen wordt. Dankjewel.
  • Wee
    Mooooi!
    warket: dankjewel Wee
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .