|
< terug
Speelbal 20
Het bed dat Bertjes in zijn toekomstige slaapkamer aantrof was een gietijzeren ledikant waarvan de hoofdkussenzijde hoger en van gevlochten staaldraad werd vervaardigd, terwijl het voeteneinde dat uit een dunne plaat bestond die ooit eens wit verf had gezien. Op het bed dat in de lengte van de kamer stond, lag een rode wollen deken die aan heel wat ongewenste logees in de vorm van motten tot voedsel had gediend.
De kamer op zich bleek vroeger een geheel geweest te zijn maar werd met de komst van de zoon tot twee kleine lange slaapkamers herleidt. Links was de kamer al in gebruik en rechts zou met de komst van Bertje daarmee begonnen worden. Doordat de kamer voor de scheiding twee vensters bezat, had men deze in de lengte door een wand in twee-en verdeeld. Door gebruik te maken van het toen in zwang geraakte hardboard dubbelzijdig te gebruiken werden van één grote twee smalle kamers gemaakt. Men had een geraamte van kepers geplaatst waartegen men het hardboard nagelde. Bertje zou in de eerste nacht bemerken dat de niet opgevulde holruimten tussen de platen onderling 's nachts als een megafoon werkte, en zo het gekreun van zijn ouders versterkte. Zelfs het genuttigd voedsel liet 's nachts zijn klanken echoënd weerklinken waardoor de jonge slaper kon opmaken van wie deze geluiden kwamen.
Leo de tweede man van Bertjes moeder was een handig man ook al kon hij niet lezen noch schrijven maar met zaag, hamen, tang en nagels wist hij wel raad. Daarom werd Bertjes eerste kleerkast een boven zijn bed geplaatst houten geraamte met twee leggers erin. Daaromheen werd door zijn moeder een elastiek gespannen waardoor een fel gekleurde doek werd getrokken die als deuren moest dienen. Aan het plafond hing een lamp die amper zoveel licht gaf dat men 's nachts toch nog een onderscheid tussen vloer en bed kon maken.
Bertjes garderobe was niet meer in volume dan wat men in een klein valies kon pakken en dan nog plaats vond om speelgoed van vroeger erin onder te brengen. Moeder plaatste de kleding ( Habselichkeiten want ze was zoals ik al vertelde van Duitse afkomst) van haar zoon boven in de kast en trok het gordijn weer dicht.
"Ziezo dat hadden we dan weer zei ze en vroeg of hij nog zin had in een kopje thee".
feedback van andere lezers- ivo
ja zo ging dat vroeger en zo herkenbaar mooi
Hoeselaar: Ja, echt waar, zo ging dat waarlijk toen mensen wisten ook niet beter Bedankt dat uje me las
Willy - Mistaker
Fijn om te lezen hoe het verder gaat met Bertje.
Groet,
Greta
Hoeselaar: ja, ik heb de draad weer opgenomen nadat ik een dipje had
Willy - Danvoieanne
Graag gelezen...
Hoeselaar: Dank je wel Anne lief dat je me volgt
Willy
|
