|
< terug
verkeerd
Je ziet de dingen veel te simpel, zegt ze nadat ze naar mij op zoek is gegaan in het veld. Normaal keer ik met de fiets langs die weg naar huis maar deze keer was ik verloren gereden. Zelf vind ik dat niet erg. Integendeel, het is leuker om nieuwe gebieden te verkennen dan tv te kijken of te verstarren achter een computerscherm. De kranten brengen allang geen nieuws meer en de kinderen zijn het huis uitgegroeid. Ik was bijna tot in Mechelen gereden terwijl ik in Tervuren moest zijn. Ik kon haar bezorgdheid begrijpen.
Dat is niet meer normaal, zegt ze. Je wordt stilaan seniel. Je gaat nog eens je job verliezen.
Die ben ik pas verloren. Ik ben nog in proefperiode voor mijn nieuwe job.
Zie je wel?
Ja, maar ik heb het zo gewild.
Ik geloof er niks van. Je kan het niet meer aan. Je geschrift is ook veranderd.
Het is mooier geworden.
Maar niet volwassen.
Omdat het zijn tweede leeftijd heeft.
Jijzelf bent veranderd.
Neen, ik ben op zoek naar nieuwe dingen.
Je bent niet meer diegene die ik altijd gekend heb. Vergeet niet dat we partners zijn.
Ik heb genoeg van deze cultuur. We vergiftigen onszelf met egoïsme en onverschilligheid.
Is wat jij doet dan niet egoïstisch?
Bedoel je door verloren te rijden?
Ik was ongerust. Je had me kunnen bellen.
De batterijen van mijn gsm zijn leeg. Op de weg waren alleen bordelen en voor een telefooncel heb je een telefoonkaart nodig.
Die werken ook met proton.
Dat wist ik niet.
Waarom koop je geen wagen? Je maakt het jezelf alleen maar moeilijk door overal met de fiets naartoe te pendelen.
Een wagen is duur en we maken onszelf ermee kapot. Ik kan me de luxe permitteren om te fietsen. Zie je niet dat ik vermagerd ben?
Je ziet er goed uit.
Zie je wel?
Het zit in je hoofd. Daar maak ik me zorgen over.
Mijn gedachten zijn misschien ongewoon.
Beethoven, Van Gogh, Nietzhe, die zijn ook ten onder gegaan aan hun waanzin.
Die waren geniaal, ik niet. Ik behoor tot de middenmaat.
Ik hoop met deze valse bescheidenheid haar mildheid te hypothekeren. Het is laat, tijd voor verzoening maar nog te vroeg om mijn zonden toe te geven.
Zullen we wijn drinken?
Je zou beter iets eten.
Heb ik al gedaan in het frietkot.
Waarom heb je van daaruit niet gebeld?
Ik was bijna thuis.
Je liegt. Je weet heel goed dat in deze buurt geen frietkoten zijn. Waar heb je gezeten?
Dit had ik niet mogen zeggen. Ze wist als geen ander dat in een omtrek van vijf kilometer geen frietkoten zijn.
Ik ben halverwege gestopt om te eten maar toen was het te vroeg om je te bellen. Je zou nog niet thuis geweest zijn.
Zwijgend haalt ze uit de keuken een half volle fles witte wijn.
Je hebt al bier gedronken. Ik riek het.
Bij mijn pakje friet.
Denk aan je cholesterol. Ik wil je nog niet verliezen.
Maak je geen zorgen, ik doe mijn best. Schenk je me ook een glas wijn in?
Deze keer niet. Ik wil alles voor mezelf. Hou je nog van mij?
Niet als je zo blijft zeuren.
En ik hou niet meer van jou als je zo koppig blijft.
Laten we dan doen alsof er niets gebeurd is en opnieuw beginnen.
feedback van andere lezers- ivo
levensles mooi neergezet
warket: ja, en zo is er nog zoveel meer wat je tegenkomt en achteraf om kan lachen. - Wee
'Het is laat, tijd voor verzoening maar nog te vroeg om mijn
zonden toe te geven.' Schítterend!
Is het de juiste tijd, of de stilte voor de storm, vraag ik mij af.
(Herkenning, dus ook :))
warket: Het was midden in de storm,Wee. - Danvoieanne
Mooi onder woorden gebracht...
warket: dankjewel - silvia
goed geschreven en graag gelezen
warket: dankjewel Silvia - Dora
Uit het leven een greep.
Verkeerd? Farce? Is niet ieders mening de moeite van het overwegen waard?
warket: Jawel. Met titel 'verkeerd' bedoelde ik dat ik in de verkeerde richting gefietst had.
|
