Volg ons op facebook
|
< terug
PPO, Pure Paas Overwegingen.
"Jij laat mij minderwaardig voelen." riep ie. Ik schrok me een hoedje. Deed ik dat? Ik was nog jong, toen. Was ik daartoe bij machte? Ik begon goed te luisteren naar zijn verwijten en leerde de waard kennen. 't Lag niet aan mij, hij draaide simsalabim de bewijslast om. Ik geloof niet dat het werkt: de ander met zoutzuur laten gorgelen om je eigen rauwe keel te genezen. Maar goed, 't kan verkeren, ik had nog veel te leren in de keerkring van het leven. Inmiddels vermoed ik onder een raar gesternte op aarde te zijn gepoot. Zo van: Door, jij werkt je het schompus om de lessen te leren van de mooie schepping en ook van elk debacle want het is niet voor niets op je weg gezet. Luisterend naar feedback van medemensen werd mij duidelijk wat mijn plaats was.
Zodra ik wist wat ik moest laten (omdat ik er ongelukkig van werd) heette dat over het paard getild, hovaardig of betwetend en zeer zeker ook onaardig. Maar geen nood, er waren wel hulpvaardige iemanden die me wilden adviseren. Men raadde me meelevend: wees blind en doof, zet je zintuigen uit. Dan vindt men je liever, beter te pruimen en mondje dicht, dan leert niemand je echt kennen.
"Hoe moet het dan met halve waarheden? Moet ik over het hoofd zien hoe men manipulerend hun eigen straatje schoonveegt?" Het was een open vraag, omdat ik niet wist hoe ik met zoiets om moest gaan.
"Doe als de ander en je valt je geen buil. Zet zo hier en daar óók de waarheid naar je hand. Reuze handig. Neem wat van je gading is en negeer de rest." was het advies, anders redde ik het niet in de wereld.
"Maar foute info dan? Een halve leugen is ook liegen. Bedotten is eerlijkheid stelen." constateerde ik kurkdroog en zag hoe men wegkeek. "Dus ik moet het net zo doen als jullie? Leg uit..." Wat men ook zei, het paste niet bij mij. Het zou mij geweld aan doen... Ja, toen draaide men zich af, iets mompelend over heiliger willen zijn dan de paus. Ik moest het dan verder zelf maar uitzoeken...ze hadden me gewaarschuwd!
"Jij onthoudt te veel." verwijt ze mij en ik denk: wat moet ik vergeten, ontkennen?
"Ja, ik onthoud veel. Jij niet?" Ze kijkt pinnig of ik zojuist Keulen liet ontploffen.
"Ach jij." snuift ze en haalt meesmuilend haar mondhoeken naar beneden.
"Ik snap het misschien beter als je zegt: ik wil dat jij het óók vergeet...of zo?" probeer ik.
"Wou je soms zeggen dat ik dementeer?" reageert ze gepikeerd.
"Nee, maar als je wilt dat ik zwijg zeg je: Ik wil niet dat je daar over praat." Ik blijf gedudig en zeg, wellicht ten overvloede, dat ik in de cursus communicatie leerde IK te zeggen als het over MIJ gaat."
Ze stuift boos op en roept dat ze anders helemaal niet gek is
"Zeg ik dat dan? Jij weet wat van jou is. Laat je mij het mijne?" vraag ik nog voorzichtig.
"Ik weet wel wat jij denkt, jij veroodeelt mij, je liegt." Ik zucht, weer geen garen mee te spinnen.
"Jij hebt altijd kritiek." roept ze en verdwijnt. Merkt ze echt niet hoe ze zichzelf op mij projecteert?
Loslaten, zegt men, is een gave. In de liefde, met kinderen of fanatisch dictatoriale leefregels, doctrines van geloofsovertuigingen etc. Nou had ik als vrijdenker gelukkig geen last van bekrompenheden en waar ik me wel aan vasthield heb ik in de loop der jaren ook maar laten schieten. Verwachtingen? Weg ermee, dat voorkomt teleurstelling. Leuke positieve ideetjes, succesvolle voorstellen en originele plannen ventileren? Toch maar niet, men voelt zich snel overvleugeld, of zo. Mijn principes verzwijg ik in het openbaar. Daar schrijf ik alleen stiekem nog over. De edele overtuiging dat de waarheid snel een leugen achterhaalt is namelijk een zeehééér rekbaar begrip gebleken. De uitzondering bevestigt de regel. Kijk eens aan. Hoera jaja. Ik mag die uitzondering spelen. 'Wie goed doet, goed ontmoet' Haha haha, gaat bij mij niet op. Afwijzing, het ligt als zoete jam op mijn bammetje. Oneerlijk? Welnee, als je maar weet wie het zegt. Mijn naam is niet eens Haas, maar ik blijf gewoon het haasje. Hoe toepasselijk dacht ik nog, zo met Paasje.
feedback van andere lezers- Wee
Praten kan ophelderen, maar als de ander niet luisteren wil blijft 't immer troebelen.
Helaas heb ik ervaren dat 't dan nooit, nooit meer goed komt.
(Bij je stukje over de Russen bedoelde ik met mijn feed, dat je even naar
de spelling van die woorden moet kijken :))
x
Dora: Zal ik doen, heel erg bedankt. Altijd welkom, zulke oplettendheid. - Hoeselaar
Waarheden en overtuigingen ja, dat is me zowat he? Volgens mij heb je een hele encyclopeadie in je bolletje zitten en die je kunt afroepen als je ze nodig hebt. Dus ook nog eens een fotografisch geheugen.
Ik weet zeker dat ik iets wist maar daar ga ik nu wel lichtjes aan twijfelen.
Hoe dan ook Dora, leuk dat ik je weer gelezen heb.
Willy
Dora: Leuk je weer te hebben gezien Willy wat hebben we aan pricipoes, als weiigen ze onderschrijven, dank je wel - ivo
wat een verdriet en overwegingen, een goed gesprek met mensen die weten waarover ze spreken kan wonderen doen ...
Dora: Wie niet wil praten houdt eigen onvermogen in stand, soms is er genoeg gesproken door hen die willen,
praatjes en goede bedoelingen zijn soms eenvoudig niet meer genoeg
|
