|
< terug
De laatste mens
In het dorp waar ik opgegroeid ben zou een trein komen die de mensen ergens heen bracht. Ik verkoos echter om met een mountainbike te gaan. In het begin verliep de tocht moeizaam. De straat leek wel op een gerimpeld tafelkleed dat voortdurend verschoof. In het halfdonker reden tractoren heen en weer.
Toen ik aan een hypodroom arriveerde kwam het daglicht op. Gilbert Aché stond me op te wachten en had tickets mee. Eens plaats genomen op de gradins van het stadion vroeg ik hem: 'Wordt dit een paardenkoers?".
"Neen, ze gaan hier voetbal spelen" zei hij.
Plots kwamen twee bekenden erbij waarvan een van hen zei: 'Je hebt gisteren een trappist gedronken. Drink niet zoveel'.
Door het feit dat ik hier niet op een paard kon wedden besloot ik om te gaan fietsen. Om bij mijn mountainbike te geraken moest ik de lift nemen.
Eens beneden begon iemand mijn oud fototoestel uit elkaar te halen.
Wees niet ongerust, ik heb hier verstand van.
Toen hij het terug in elkaar had gezet begon het toestel met een vrouwelijke stem te lachen en riep: 'Ik ben opnieuw nieuw! Waarom heb jij dit niet eerder gedaan?'.
'Wat doe jij hier. Waarom zat je niet op de trein?' vroeg vuurvrouw die op een tabouret naast mij kwam zitten.
Ik ben met de fiets gekomen en neem nu de trein.
We vertrokken tezamen. In het station verloren we elkaar uit het oog. Ik besloot dan maar willekeurig op een trein te stappen en wisselde in elk station tot ik mijn geboortedorp herkende. Ik stapte af en kwam in de struiken terecht. Er waren spoorarbeiders aan het werk die me aanmaanden de berm te verlaten. Ik vroeg aan één van hen of mijn grootmoeder nog leefde waarna ik een met steengruis bedekte helling af liep naar het grootoudershuis.
Op de stoep zei iemand die me nog herkende dat mijn grootmoeder naar de bakker was. In afwachting at ik alle rijpe aardbeien uit de tuin en besefte te laat dat ze hiervoor boos zou zijn omdat ik er geen bruine suiker op deed.
Toen ze niet opdaagde ging ik te voet naar huis. Aan de voordeur zei mijn zoon:' Vuurvrouw is ongerust geworden en is op zoek naar jou'.
feedback van andere lezers- ivo
de chaos sprak en ik zag dat het goed was, want in de onsamenhangende logica bleef er, al een geluk, een nachtlampje branden, zoals een droom ook veel facetten heeft en als een ring de nacht omsluit, zo las ik jouw niets veel zeggend verhaal
warket: dat heb je mooi verwoord ivo - Dora
Dromen, mooi, fantastische wendingen weer...
warket: ook daar blijft de pen niet ongevoelig voor Dora - Danvoieanne
Gglezen
warket: Dankje voor het lezen - Mistaker
Mooier dan Ivo kan ik het niet zeggen dus ik zeg maar niks!
Groet,
Greta
warket: dankjewel Greta - Wee
Wonderwarrend en tegelijk ook zonneklaar, Warket.
x
warket: x
|
