|
< terug
Quend
Zondag 1 mei 2011
17h30: Edoniaa, we reden met open raam. Vanavond chili con carne met rijst. Cooper snuffelt de bermen los.
Door een onhandige beweging valt de inktpot omver. Net genoeg over om 7 dagen te schrijven. Wat zich in de huiskamer afspeelt weet ik niet. Cooper blaft.
Maandag 2 mei 2011
5h30: Vuurbol tussen de bomen. Drie sigaretten met tien blauwe ogen. Wil iedereen uitslapen? Er is zonlicht in de lucht. Dertien regels geschreven. Tussendoor kijk ik naar de wind in de bomen. Gras staat hier hoog. Mijn ochtendbezigheden maken niemand wakker. Schrijven maakt geen lawaai.
Zullen we vanavond binnen eten?
Een einddoel heb ik niet. Alles is een levenslange waarneming.
22h30: Nachtfris. De asbak is vol. Bijna tijd om niet slapen te gaan. Heeft u zin in een sneetje stokbrood met boter en geitenkaas erbij? Van de fruitige wijn is nog een halve fles over. Hier klinkt geen lawaai.
Vandaag klommen zonen in het duingebergte. Dochters bleven achter in het aanspoelende water. Later, in een ondefinieerbaar tijdsbesef had ik mijn hoed opgezet. Morgen kan het evengoed anders zijn. Pas op, de tafel breekt.
Dinsdag 3 mei 2011
Zonlicht en ruis in de bomen. Opruimen doe ik niet.
Andouillette au canard. Faites dorer pendant 10 minutes à feux doux avec une noix de beurre. Is er iemand in de badkamer?
Neen, de deur is niet op slot. In een werkweek zouden we nu bedrijvig zijn.
"Zie die wolkensluiers om de zon" zegt ze. Er fladdert een koolwitje voorbij. Straks steel ik deze gebeurtenissen en leg ze vast als dienaar van de toekomst.
"Het is bijna te moeilijk" zegt de jongste zoon. Na het eten vertel ik hem over mijn verlangen om een vogel te zijn. "Papa, ik weet het wel".
Woensdag 4 mei 2011
Croissants ben ik vergeten en de boter is bijna op. Terras in de schaduw. Ik doe mijn gehoorapparaten uit.
22h: Er wordt een cijferspel gespeeld. Te moeilijk voor mij. Ik doe niet mee, maar blijf aan tafel. Serveer rhum en wijn. Af en toe ga ik buiten naar de hemel kijken. Dan hoor ik hun schaterlachen.
Vuurvrouw heeft het spel gewonnen. Het wordt stil. De overblijvers denken na. Er zal altijd een verliezer zijn. De winnaar kijkt mee.
Donderdag 5 mei 2011
7h: Ik fotografeer hooggras en riet. Ook mijn schaduw.
20h: Sla, pasta, taart…later in het donker een deken om je heen.
Vrijdag 6 mei 2011
10h: Er fietst een F16 voorbij. Hij neemt een bocht. Ik vlieg rechtdoor. Cola bewaren we voor de dochter die geen bloedverwante is.
13h30: Ik voel mij als een roofdier op zoek naar een prooi. Komt het door die droom waarin ik een vrouw verslond toen ze haar lichaam tegen me aandrukte? Daarna kwam de pijn. Roofdieren leven niet lang.
Vuurvrouw knaagt kaas tot aan de korst, zonder mes en vork.
Zaterdag 7 mei 2011
8h30: De inktpot is bijna leeg. Ik maak haar wakker en vraag waar mijn broeksriem ligt. Had ik beter niet gedaan.
Wat doen we vandaag?
Koffie drinken.
Zondag 8 mei 2011
We reden naar huis met open raam. Ik zit terug aan mijn vertrouwde schrijverstafel, buiten 's ochtendsvroeg. De inktpot is bijgevuld.
feedback van andere lezers- Wee
Jij schrijft mij zo een ver verleden in, waar het leven nog goed en eenvoudig lijkt.
Het is niet de inktpot en ook niet de hoed, het is gewoon jouw stijl.
Ik lees jou in zwart-wit. Práchtig.
warket: Je geeft mij hiermee het gevoel dat schrijven soms niet zinloos is. - ivo
gewoon genieten deze intermezzo van beelden gedachten en niets
warket: Iets is het altijd geweest, ivo...ook hoe klein het ook is. - Hoeselaar
Genoot van deze telegramstijl of schrijf ik het verkeerd?
Leuk kortaf en toch een volledig tijdbeeld
Willy
warket: Het is telegramstijl, Willy.
|
