Volg ons op facebook
|
< terug
Vol graan en schuimend water .......!!
Het was een harde wind, donkere wolken pakten zich samen, broeierig en met een zweem van
boze geesten.
De weg, een pad eigenlijk, liep parallel met het water, een kanaal dat ver het veld uitliep. Het
koren stond te zuchten en buigen onder de gezel van de naderende storm. Het water aan de andere zijde van het korenveld, kletste tegen de walkant waar paaltjes de golven braken.
De koppen van de golven brachten veelvuldig schuim, dat gedragen door de joelende wind hoog opvloog. Maar er was meer tussen de huilende wind, de korenvelden en het water.
er was een schijnbaar sinistere samenhang.....ja, het spookte. Boven het zwiepende koren hield de wind een rondedans. Het leek alsof er iets begon te zweven.
Als je goed keek was het net een vrouw. Ze had lang wapperend haar dat in de aanzwellende storm op en neer danste. Ja, het zou het uur van de ,, witte wieven " kunnen zijn.
Maar dan, plotseling was ze verdwenen in het niets....!! Op het looppad verscheen een figuur, het naderde met deze harde wind langzaam. Van het dorp uit had hij een eind gelopen, zijn vertrek uit de dorpskroeg was voor een buitenstaander ongewoon.
Voor de dorpeling was deze schommelende figuur niets ongewoon, niet dronken, maar toch...!
Tussen het buitengeweld en het vlokkende water, het korenveld, wat soms bijna plat lag, draaide
deze schommelkont zich om. Hij meende iets te horen, maar zag niets.
Hij hompelde verder, de handen op de rug gebogen, poogend zich tegen de wind te bewegen. Ze
hadden hem gezien. Drie jongens liepen in gebukte houding achter ,, Kromme Linderd" aan, want
op zo'n late avond viel wat te beleven.
Op het eind van het pad lag een bruggetje. Daar liep Kromme Linderd naar toe en daalde af tot bij
het woeste water. Hij keek schichtig naar alle kanten, nam een fles uit de binnenzak, schroefde de
dop van de fles en nam haastig een flinke slok.
De jongens kropen dicht opeen. Zo'n linkmiegel, zei er één. Linderd echter vulde de fles met kanaalwater aan. Ziezo, zijn beide huisgenoten zouden niet tekort komen.
Hij klom weer de walkant op en zeilde naar huis toe. De knapen hadden het gezien. Kromme
Linderd speelde voor afnemer en kastelein. Het dorp zou zich verkneuteren. De wind joelde nog steeds.
Plotseling bleef de grootste staan, wat is er, zei iemand verschrikt! Stil, stt, het was daar ver boven het koren, daar zweefde iets. Ze doken alle drie het winderige korenveld in.
Dit was het uur van de ,, Witte Wieven" !!
Zo lagen ze een kwartier rillend tegen elkaar. Tenslotte zei de oudste, ,, Ik hoor niks meer we
smeren hem" en ze renden voor hun leven, richting het dorp. De oude dorpelingen hoorden hun relaas. ,, Wacht", zei de oudste, een "Goeroe", we maken een witte pop van lappen.
Daarna trokken ze naar het water en het volle graan. De oude Goeroe sprak; ,, Hier is het punt
van verbranden van de pop". Want Witte Wieven daar moest je heel voorzichtig mee zijn!!
Toen Kromme Leenderd de andere morgen langs het pad de "plek" bereikte zag hij de resten van de verbrande pop. Een paar knopen, die als ogen gediend hadden keken hem aan.
Het ene oog keek ver over het koren. Kromme Linderd draaide zich om. Wat hij zag, was een
schim, een Wit Wief, dan was het verdwenen.......!!
Alsof de duivel hem op zijn hielen zat zocht zijn kromme gestalte het dorp, waar hij belande in de dorpskroeg. Een dubbele, hijgde hij. Jajem, dat was het enigste wat hielp. Nóg maar één, mompelde
hij. Zo nú nog één en langzaam verdween het ,, Witte Wief".....!!!
feedback van andere lezers- Dora
Mooi verhaal Hettie, goede omschrijving ook. Die witte wieven, dat wilde vroeger hier in de buurt ook wat hoor... bij ons kwamen ze als de nevel tussen de velden hing en je halve koeien zag zweven...
hettie35: Fijn dat je het mooi vond, je die witte wieven zijn hier
in Twente een ware verhalenslinger.
Groetjes Hettie - ivo
ja het volksgeloof was angst voor wat men niet kende ... mooi beschreven ..
hettie35: Ja er gaan veel verhalen rond over de Witte Wieven,
je kunt er eindeloos over schrijven.
Groetjes Hettie
|
