|
< terug
die nette eenzame auto
De ene broer rookte op tijd en stoned een joint, dronk wel eens een glas, braakte soms een nacht.
De tweede broer niet. Hij was een universitair, kwam er altijd netjes voor, leefde drugloos, clean. Nadat de tweede broer slaagde voor een stressy universitair examen, verbrak zijn vriendin hun relatie. De tweede broer reed zijn nette, zeer verzorgde auto met hoge snelheid te pletter tegen een pijler van de autostrade. De eerste broer, dacht ik, zou een joint hebben gerookt, een glas hebben gedronken, een paar nachten hebben gebraakt. De tweede broer had niks om zijn pijn te verdoven. In de zuiverheid van zijn gedachten was er voor hem alleen maar de pijn. De afschuwelijke verschrikkelijke gedachten van een jongeman, de pijn van een verloren liefde waar hij alles voor deed.
In de zuiverheid van zijn gedachten was de pijn alleen te verdoven met de snelheid van zijn wagen. Tot opeens, in een flits in zijn gedachten in die nette eenzame auto, de pijn zó erg werd dat in een nanoseconde die gedachte aan een verdoving alleen mogelijk bleek door een einde te maken aan de gedachte. Een einde dat hij doelbewust, zeer geleerd, realiseerde.
Ik dacht, de eerste broer zou zeker een joint hebben gerookt, een pint hebben gedronken, een tijdje hebben genachtbraakt. Om dan na enige tijd terug te ontwaken en door te gaan.
feedback van andere lezers- Dora
Jammer van zo'n intelligent mens. Enkel met de ratio leven maakt soms emotioneel gehandicapten die de pijn niet durven doorleven, al dan niet met de daartoe geeigende middelen. Te eng, te diep rakend... wellicht?
verf: een goeie joint red levens
dank u voor uw fb GR....ed
|
