Volg ons op facebook
|
< terug
De Geit
Ik had besloten om maar een paar daagjes bij Joop over te slaan.
Reden, de Geit. Maar ik vermande mij zelf, dus het werd maar een dag. Vond het ook niet zo dapper om Joop in dit geheel alleen te laten. Dus ik ging weer als vanouds naar mijn stamcafeetje.
Binnenkomend was het Nel die mij allerhartelijkst begroete.
'Hallo, Ivan Knul, waar ben je geweest. Ik heb je zo hard nodig joh.'
Ik hoorde de geit op de binnen plaats mekkeren.
'Hoor je dat, vroeg Nel mij, dat is het probleem, dag en nacht gaat het door. Het is zielig en te veel herrie voor de buren. Joop wil er niet van af, maar hij zal wel moeten.
Zou jij met het busje van Jaap het arme beest naar de kinderboerderij willen brengen. Daar heeft het gezelschap, want dit is gewoon zielig.'
'o.k. stemde ik toe, maar ik drink eerst even mijn koffie.'
Ik zag Joop knipogen tegen mij, en zijn schouders op halen.
'Ja, samen mogen we voorlopig niet, gek hé,' zei hij lachend.
Joop zette het beestje alvast in het busje. Hij gaf mij honderd euro, voor voer te kopen of aan de beheerder van de kinderboerderij te geven.
Aangekomen liet ik eerst even de geit nog in het busje. Om eerst even met de beheerder te praten. Ik had hem al gauw gevonden. Kon niet missen dat moest hem zijn. Groene corduroy broek Laarzen en een pet.
'Goedemorgen Heer, begroete ik hem. Ik zit met een probleempje.'
'Ach ja, wie niet van daag de dag,' knorde hij terug.
Ik deed maar net als of ik het gehoord had.
'Het is zo, zei ik met mijn beste glimlach, ik heb een geitje in mijn busje.'
Verder kwam ik niet, ik kreeg gelijk lik op stuk.
'Daar zit hij toch goed, beter kan bijna niet.' zei hij sacherijnig onder de pet vandaan.
'Ik liet mij niet zo snel uit het veld slaan, en zei,
'ik wilde eigenlijk vragen of ik het beestje hier kon laten.'
'Hier kan Laten,' grauwde hij.
'Ik ga u wat vertellen mijnheer, en dan weet u het antwoord meteen.'
'Kijk, ik doe dit werk als vrijwilliger. Hoofdzakelijk om de kinderen met dieren om te leren gaan. En niet bang te zijn voor ze. Dat is denk ik ook de bedoeling van de meeste ouders als zij een beestje in huis aanschaffen.
Maar o, wee als het beestje lastig wordt. Poept eens een keertje op het tapijt, of we moeten met vakantie, ja dan komt de kinderboerderij in beeld.
Snapt u, tientallen hamsters, marmotten, muizen ratten, zelfs veulentjes wil men hier afgeven. Nu als dat dan een gewillig beestje is waar de kinderen eens op kunnen zitten, wil ik dat nog wel eens aannemen. Maar 'geitjes' meneer,
ik heb er zat. Na de Moslim feesten dan heb ik misschien weer plaats. Kijk eens hier, kippen, eenden konijnen kalkoenen, daar heb ik geen probleem mee. Daar heb ik altijd een plaatsje voor. Daar komen de mensen ook niet meer voor terug om eens te kijken hoe of het gaat, snap je?'
Hij tikte al aan zijn pet, alsof hij klaar was met mij.
Maar kunt u niet voor een keer een uitzondering maken, probeerde ik nog. Ik geef u honderd euro voor het voer en stro, of wat dan ook.'
'Mijnheer al gaf u vijfhonderd dan nog niet, de mensen moeten eens leren zelf verantwoording te nemen.
Maar ik moet verder om twee uur moet de winkel open. Ben de enige 'poelier' in het dorp, en de mensen rekenen op vers.' En weg slofte hij.
Daar stond ik dan, afgetroefd door de poelier van het dorp.
Goede raad was duur, dus ik besloot om maar even langs de Markt te rijden. Misschien kon ik het beestje daar kwijt.
Op de Markt was het nog rustig. Ik ging naar de rommelmarkt, daar waar Joop het beestje had gekocht.
Van uit de verte zag ik ze al staan. De oude Marokkaan met een geitje en een meisje aan zijn arm. Zij herkende mij niet.
Toen ik stil voor hen bleef staan, begon het meisje gelijk te huilen.
'Alstublieft mijnheer, koopt u Mebé. Alstublieft anders slacht mijn vader mij geitje.'
'Och echt, vroeg ik de oude baas.
Maar die keek stoïcijns voor zich uit. Het meisje zei iets in het Marokkaans tegen hem, waarop de man alleen mij aankeek en knikte.
'Goed, zei ik tegen het meisje, loop maar even mee naar mijn auto, dan vraag ik het even aan mijn vrouw.'
Zij bonden het geitje aan de dichts bij zijnde lantaarnpaal en we liepen naar het busje.
Met een ruk gooide ik de zij deur van het busje open, en daar was Mebé de eerste. Het beestje wat al die tijd in het donker had gezeten sprong gelijk naar buiten. Recht in de armen van het meisje.
'Zie je hij miste zo erg, je mag hem weer hebben, en ik hoef geen centjes terug Opa, liet ik er zo sarcastisch mogelijk op volgen. Ik liet de twee verbouwereerd achter met het geitje.
Gas veel te veel gas en probeerde met gillende banden weg te komen.
Terug gekomen bij Joop en Nel zei ik,
'zo dat is opgelost Nel, en kijk eens Honderd euro terug. Het hoefde niet, lief hé?'
'Je bent een kanjer Ivan zei Nel, en gaf mij een kus op de wangen.'
Joop vroeg, 'borreltje Vieux Ivan, met ijs in een groot glas.'
'Ja, graag zei ik, en zeg tegen Japie dat zijn koppeling slipt.'
© Schrijver Ivan Grud
feedback van andere lezers- Wee
Een onverwachte wending, leuk!
x
Ivan: Dankje Wee, vr/gr Ivan - ivo
schurk ... wie weet wat het meisje met het geitje nu weer zal meemaken, stel het je voor ... een perfecte bruidschat in de landen onder de sahara .. sjongen sjongen sjongen ... :)
Ivan: Och het is maar een verhaaltje Ivo, niet opwinden je zelf,
ha ha ha vr/gr Ivan - hettie35
Fijn om te lezen,
groetjes Hettie
Ivan: Dankje Hetty 35Jr :? vr/gr Ivan
|
