|
< terug
Verbroken banden Deel 1
Met haar ogen die dof staan van wat er zojuist weer had afgespeeld dacht ze aan hoe het nu verder moest. Huda zuchtte eens zachtjes en slikte haar tranen in. Nee, ze wilde niet huilen want dan werd vader weer boos. In haar hoofd klonk nog het geschreeuw dat weer een
heftige ruzie aankondige tussen haar vader en moeder. De hoge schelle stem van haar moeder en de klappen die er op volgden lieten weer horen
dat haar vader weer zijn handen niet thuis kon houden. Stil bleef ze zitten tot ze de voordeur open en dicht hoorde gaan en ze begreep dat haar vader weg was gegaan. De kamerdeur ging open en met haar ogen nog betraand kwam haar moeder binnen. Ze stond op en rende naar haar moeder toe die haar in de armen nam en zachtjes over haar haren streelde. Zachtjes sprak zij; ,,Hij is weer weg probeer te vergeten. Allah zal ons helpen Hij heeft alles gezien". Huda voelde zich in de armen van haar moeder weer rustig worden en zag nu pas dat haar moeder veel blauwe plekken op haar
armen had en ook liep er een klein druppeltje bloed uit haar neus. Rusteloos geworden keek Huda verder en zag dat haar moeders rok verkreukeld was en toen zag ook dat haar Hajib van haar hoofd was getrokken en haar moeders haren wild alle kanten op staken.
Normaal droeg haar moeder de Hijab niet over haar haren maar ze zouden eigenlijk zo naar buiten gaan om te wandelen en Huda wist dat haar vader daar een hekel aan had, alleen wist ze niet waarom. Haar vader gebruikte de naam Allah zo als het hem uitkwam of het nu goed of verkeerd was in zijn driftaanvallen riep hij van alles om maar zijn gelijk te behalen. Huda was vaak alleen thuis met haar moeder, haar vader was de hele dag weg naar vrienden of naar de moskee, ze hoorde vaak als het raam open stond de Muaddhin roepen voor de dagelijkse gebeden ook wel de salat genoemd, dit gebeurde vijf keer per dag. Dan moesten alle moslims God eren en bedanken. Moeder had het haar allemaal verteld en uitgelegd.
Toch was er afkeer ontstaan over haar denken van al het goede dat over Allah werd verteld. Als Hij dan zo goed en zo machtig was waarom liet hij dan toe dat vader zijn vrouw zo vaak mishandelde. Dat kon Huda maar niet begrijpen. Haar moeder had haar verteld dat Allah van alle mensen hield
ook van de kinderen als ze maar naar zijn wil leefden. Maar vroeg Huda zich af, zou haar vader wel van haar houden? Hij zei weinig tegen haar en was nooit eens echt lief als hij eens thuis was. Ze had het wel eens aan haar moeder gevraagt maar die zei er niet veel over, maar toen haar tante
Falak eens op bezoek was hoorde ze haar moeder zeggen dat ze erg verdrietig was dat ze haar man geen zoon kon schenken en dat hij erg teleurgesteld was toen bleek dan Hunda een meisje bleek te zijn. Hij had zo gehoopt dat zijn eerstgeborende een zoon zou zijn.
Dus dacht Hunda, als ik een jongen was geweest was vader wel lief tegen mij geweest en mocht ik ook mee naar de moskee. Ze was vaak boos op Allah en dacht bijzichzelf als ik later groot ben ga ik ver weg wonen en wil ik mijn vader nooit meer zien en ook niet meer lezen in de Koran. Want dat
vond ze nog het ergste van alles, ze moest daar verplicht in lezen en uit leren. Wat zij daarin zag geschreven had ze in het huis van vader en moeder nog nooit zien gebeuren. Waarom noemde vader zich dan een goede Moslim als hij zijn vrouw zo behandelde en van haar niets moest hebben?
Hunda werd er soms best wel opstandig van. En hoe jong ze ook was, steeds meer was ze ervan overtuigd dat ze later geen Moslima wilde worden.
Ook wilde ze geen Moslim als man, zelfs dacht ze wel eens ik trouw later helemaal niet want ik wil mijn eigen dingen doen zonder dat er iemand iets over zou willen zeggen.
Zinab de moeder van Hunda ging eerst haar oudere zus Falak opbellen om even te kunnen praten over wat haar echtgenoot Aban nu weer had aangericht. Hunda hoorde haar moeder zachtjes snikken en ging naar de keuken om lekkere muntthee te maken met een sesam koekje erbij. Toen ze klaar was kwam haar moeder net de keuken binnen om te kijken wat Hunda aan het doen was. Ondanks haar pijnlijke gezicht glimlachte ze en drukte ze Hunda liefdevol tegen zich aan en streek
haar over de haren. ,, Je bent een goede dochter" sprak ze, en ze drukte een zoen op Huda's voorhoofd.
Samen namen ze de thee mee naar de woonkamer en Hunda zat even later van een lekker sesamkoekje te knabbelen. Toch zat de schrik er erg goed in, en ze vroeg aan haar moeder wanneer haar vader weer terug kwam. Dat wist haar moeder niet maar ze vertelde wel dat tante Falak die middag nog op bezoek kwam. Hunda begreep wel dat haar tante niet zomaar kwam maar was wel blij haar weer te zullen zien.
Tante kwam vaak als het met vader weer eens uit de hand was gelopen, ze was de enige zus van moeder die niet zo ver weg woonde. De rest van de familie woonden allemaal in Marokko in het plaatsje Targizt. Huda ging om de twee jaar er naar toe met het vliegtuig. Ze vond het er fijn alleen was de taal best wel moeilijk te begrijpen. Ze was in Nederland geboren en zat ook op een Nederlandse school. Ze hoorde alleen thuis en bij familie, vrienden Marrokaans praten
en dat klonk zo heel anders.
Maar haar oma was heel lief en vertelde haar over de Marrokaanse gebruiken en gewoontes. Ook nam ze haar vaak mee naar de Soek, een gezellige markt waar van alles te koop was en het rook er ook zo lekker. Overal kon je kleine hapjes kopen om uit de hand zo op te eten. Ze hadden er van die lekkere Jellyfishh die met heerlijke stukjes kip waren gevuld. Maar haar oma kon zelf ook goed koken. Op de dag van aankomst had ze altijd pannen vol met B'stilla want dan
kwam de hele familie om haar vader en moeder weer te zien. Hunda kreeg dan ook altijd te horen dat ze zo was gegroeid en al een groot meisje was.
Er werd keurend naar haar gekeken door de oom's die er ook waren. Daar had ze een enorme hekel aan en meestal probeerde ze zich zo onzichbaar te maken als het maar kon.
Dan trok ze de Hajib die ze van haar oma had gekregen half voor haar gelaat. Normaal droeg ze die nog niet in Nederland maar haar oma had altijd een hele mooie geborduurde Hajib voor haar klaar liggen. Ze leefde nog naar de strenge regels van de Koran en vond het niet fijn als Huda met onbedekt hoofd rondliep.
Nu kwam haar het goed van pas dat haar oma die aan haar gegeven had. Ze was het afgelopen jaar dertien geworden en hier in Marokko gelden in de kleine streng gelovige dorpjes dat ze dan een huwbare leefdtijd had gekregen. Daarom hadden de Ooms ook zo naar haar gekeken en over haar gepraat. Ze wist nu al als ze echt uitgehuwelijkt zou worden ze zou weglopen al zou ze dan worden verstoten door de hele familie. Maar ze hoopte dat haar moeder ook voor haar zou opkomen als haar vader een beslissing zou nemen waar ze het niet mee eens was. Ze liet zich dan wel vaak slaan door haar man maar aan haar dochter Hunda moesten ze niet aankomen daarvoor ging ze door het vuur. Dit alles ging door Huda's hoofd toen ze op haar kamertje zat omdat haar moeder graag even alleen met tante Falak wilde praten.
feedback van andere lezers- Dora
Goede story Hettie. Leerzaam, vind ik. Hier en daar zitten er een paar zinsonderbrekingen in. Is dat expres?
hettie35: Dank je Dora, ik werk al een tijdje aan, zat al lang in mijn hoofd nu er nog uit.(lol) Ja, de zinsonderbrekingen zijn expres
om het gemakkelijker laten te lezen. Dit doe ik op advies van
een leraar die mij de kneepjes probeert bij te brengen voor en mooi geheel. Fijn dat je kwam lezen. Groetjes Hettie - ivo
het drama van gezin cultuur en leven, wat kan je het schrijven ... knap hoor
hettie35: Dank je Ivo, fijn om te horen want dit kon wel eens een boek worden over een onderwerp dat mij zeer aantrekt.
Groetjes Hettie
|
