|
< terug
Geniale Gek
Rusteloze, duivelse maniak, Mijn vader, papa.
Talent en kunde etaleren zich in de meest bizarre manifestaties: mijn vader, dat klein Jerommeke, die als een gorilla zijn armen rond vijftig Stella glazen wurgt, zijn gehavende gebit blootlacht en een pikante geur van Gin Tonic uitasemt, steekt grotesk de straat over, als een gnoe die een krokodilrijke rivier moet zien te passeren, op weg naar een onzekere toekomst of juist gewasrijke savanne, met gouden halmen en fortuin int vooruitschiet.
Hij heeft nog eens een weddenschap gewonnen, onzen ouwe. De champagne schiet tegen het plafond, en de Ferrari-dief is nog niet tegen de lamp gelopen, en zijn vrouw heeft nog geen facelift ondergaan.
Je kan mijn vader veel verwijten, maar niet dat hij scrupules en moraal hoog in het vaandel draagt.
De dubloen, de dukaat, de florijn, the almighty dollar is pre-post-modern de maat van al mijn vaders dingen. Moest hij het kunnen snuiven, hij zou het doen.
In iedere asbak op de toog ligt één van mijn vaders saffen te smeulen. Eén trekje, meer niet. Neuroot tot op het bot. Territorium afbakenen met kankervitaminen. Even kokhalzen en braken, en een teug Gordon's. En verder klanten charjeren.
'Heb je nog gevost, Brigitte?' En haar poesje wordt reeds nat, de hete brommer. Er zitten zoveel knappe wijven op 't Zuid, omdat al het lelijk volk zich heeft geconcentreerd int café van mijn ouders.
Tot zover mijn fantasie om ontmaagd te worden door één of andere milf of cougar met allures. Dit is een Breugheliaans tafereel, of erger nog Bosch.
Mijn moeder wilt de knapste zijn: van haar heb ik mijn ziekelijke jaloezie geërfd, van haar grootvader mijn OCD. Mijn vader geeft geen kik als mijn moeder de verlepte vamp uithangt. Theater, aandacht, langoureus, en mijn vader neukt de serveuze in een steegje. Coked up!
En ik, ik kwijn weg. Ik lees, ik fantaseer van schoonheid! En creativiteit! Mooie muziekjes, hedonisme, en verbras met mate het familiefortuin.
Mijn vader jaagt op één avond in zijn gokverslaving de erfenis van zjn schoonmoeder erdoor.
Drang! Dwang! Drift! Lust, wellust! De deconstructie van de grammatica, van de zinsbouw, van de toekomst. Het eindigt in je eigen stront. Incontinente gedachtestromen van weleer. Het leven eindigt als je schaamhaar krijgt. De zwanezang begint als je hem niet meer recht krijgt. Of anti-depressiva moet slikken.
Rosebud! Volwassenheid is gewapend rondlopen in een wankel staakt-het-vuren. Dat leren ze op school, ja, op de speelplaats.
Wat een perverse kloot is die schepper van de natuur toch. Evolutie is de weg van de minste weerstand. Maar wat zijn we met al dat gepieker? Of is ook dat nog eens ons lot? Dwangmatig, gedetermineerd denken.
Ik zou nu geld kunnen verdienen door iets creatiever te doen dan denken dat ik kan schrijven en iets te vertellen heb. Ik zou websites kunnen leren maken, iets kunnen verkopen of maken, maar nee, ik schrijf ongetalenteerde, navelstaarderige pulp, waarom?
Omdat ik niks anders kan, en wil kunnen. Ik ben lui. Ik ben op pensioen gegaan op mijn negentiende.
En nu?
Ik roei met de riemen die ik heb. Ik weiger in mijn schelp te kruipen.
Ooit ga ik met een boot naar Odessa, naar Istanboel, naar Congo!
Wat een mooi vooruitzicht! Ik ga nooit meer terug naar de dieperik!
Schweinhund is gemuilkorfd!
|
