|
< terug
Dinsdag 23 juni 2009
Bij het opkomen van de zon, als vreemde vogels ontwaken, heb ik mij aan de tafel der heidenen gezet. Hoor, hij zingt maar één keer 's ochtends in het warme licht van de hoogste boomtoppen, een refrein van liefde dat mij vervult met intense vreugde.
Kom erbij aan deze ronde tafel. Ik zal je ogen strelen op het ritme van licht en schaduw en nooit vergeten wie je was.
's Avonds laat vraagt een dronken vrouw met een leugen een muntstuk om eten voor de volgende dag. Ik zeg: ik geloof je niet en geef haar gul een aalmoes voor de volgende fles verderf.
Jij zit een boek te lezen in een vreemde kamer en wenkt: 'kom, kom bij mij'.
Je bent een lieve vrouw; intelligent, ongelooflijk tolerant, veel rationeler dan ik en bovendien ben je mooi. Maar soms, heel uitzonderlijk dan, bij voorkeur om halfvijf 's ochtends, jaag je mij de stuipen op het lijf met een enkele blik, een lichaamstaal zonder een woord te zeggen. Ook dat kan je zo overtuigend doen dat ik me afvraag: "Wat heb ik nu in godsnaam misdaan?". Was het de printer of mijn ochtendhoest die je tot boven hoorde en je te vroeg wakker maakten?
Zwijgend slenteren we elkaar voorbij. Jij in ondergoed naar de keuken waar je voor jezelf een kop koffie zet, ik naar buiten.
En dan daarna aan de wenteltrap zeg je met die ontwapenende blik van jou: "Sorry, het was een verkeerde ochtend".
feedback van andere lezers- Dora
Zo intensief, mooi en integer, heerlijk om zoiets te kennen, beschrijven, ook als het fictie zou zijn...
warket: Het is een opeenstapeling van belevingen in een dag die heel vroeg begint en laat eindigt. Fictie kan ik niet schrijven. Dan voel ik mij een leugenaar.
|
